Od początku stycznia prezentujemy w Traf News konie zakupione do Polski na zagranicznych aukcjach jesienią 2022 roku, czyli dwulatki 2023. Od kwietnia planowaliśmy rozpocząć zamieszczanie sylwetek dwulatków wyhodowanych w Polsce, jednak głosy krajowych hodowców i właścicieli oraz czytelników sprawiły, że przyspieszymy start tej serii. Ostateczną inspiracją do tego była wiadomość, którą otrzymaliśmy od nowej osoby w gronie polskich hodowców – Magdaleny Szatanek, wraz ze zdjęciem wyhodowanej przez nią dwuletniej klaczy Pride of Scarlett.
„Witam! Nazywam się Magdalena Szatanek, jestem instruktorem Polskiego Związku Jeździeckiego na Pomorzu, pochodzę z Gdańska. Od dzieciństwa zamiłowana w koniach wyścigowych, bywalczyni większości wydarzeń wyścigowych i związana z owym środowiskiem.
Może zainteresuje Was, by opisać również moją klacz, która jest w treningu u trenera Walickiego od lutego tego roku jako niespełna dwulatka. Pride of Scarlett to drobniutka klaczka mojej hodowli, urodzona 24.04.2021. Rodzicami są Balios i Phoenix (Ecosse – Princess of Java), pełna siostra derbisty Patronusa.
Klacz Phoenix została zakupiona przeze mnie w lutym 2020 roku oraz dzięki uprzejmości Państwa Zielińskich pokryłam ją Baliosem, dzięki czemu przyszła na świat Pride of Scarlett, nazywana przeze mnie w domu Pucią”.
Spełniamy prośbę Pani Magdaleny i cykl o dwulatkach polskiej hodowli, który będziemy kontynuować przez najbliższych kilka miesięcy, a bardziej intensywnie od kwietnia do lipca (wcześniej bowiem pierwszeństwo mają sprowadzone do Polski roczniaki z zagranicznych jesiennych aukcji 2022, źrebaki 2023, ogiery czołowe 2023, a następnie trzylatki – materiału do przygotowania jest więc multum), zaczynamy właśnie od „Puci”.
Patrząc na zdjęcie Pride of Scarlett, nie wydaje się ona już wcale taka drobniutka, widać, że ładnie się rozwija. Wygląda na dość niską i o krótkim korpusie, ale sprawia wrażenie silnej, dobrze zbudowanej, ze sporą masą mięśniową.
„- To bardzo fajna klaczka. Niewysoka, ma teraz około 150 cm w kłębie, ale jest dość późno urodzona, pod koniec kwietnia, więc sporo jeszcze urośnie. Ma jeszcze taką źrebiecką główkę i ogólnie sprawia wrażenie dziecięce. Nie jest wysoka, ale zgrabna, pełna, mocna, dobrze obudowana, robi dobre wrażenie. Ma też dobry charakter, jest łagodna, dobrze się z nią pracuje. Ładnie idzie w kentrze, ma lekki ruch. Może być z niej w przyszłości pociecha – powiedział nam o Pride of Scarlett Robert Małczuk, który od ponad 25 lat współpracuje z Andrzejem Walickim, można powiedzieć, że jest teraz jego „prawą ręką”, pomagając mu zarówno w sprawach wyścigowych jak i prywatnych, gdy najbardziej utytułowany polski trener w historii ma kłopoty zdrowotne.
Małczuk zaczynał jeździć w stajni Walickiego jako amator jeszcze w latach 90-tych, gdy był nastolatkiem. Robert wychował się na torze, można o nim = pół żartem, pół serio – powiedzieć, że jest „dzieckiem Służewca”. Przez lata dosiadał na treningach wiele najlepszych koni przygotowywanych przez Walickiego. Ma też duże doświadczenie międzynarodowe, bo pracował u różnych trenerów w Niemczech i we Francji.
Wśród koni, z którymi pracował Małczuk u Walickiego, było wiele wierzchowców hodowli Andrzeja i Ryszarda Zielińskich, w tym także tych pochodzących od klaczy Princess Dancer i Princess of Java. Kilka z nich było znakomitych wyścigowo, wśród nich champion dwulatków w Polsce Prince of Ecosse, czy derbista i zwycięzca Wielkiej Warszawskiej Patronus (jako ostatni z koni polskiej hodowli wygrał te dwie prestiżowe gonitwy). Oba konie (po Ecosse) do tych wielkich sukcesów poprowadził Andrzej Walicki.
Właśnie pełną siostrę Patronusa – Phoenix (Ecosse – Princess od Java po Java Gold) kupiła od braci Zielińskich Magdalena Szatanek. Phoenix także była trenowana przez Walickiego. Biegała 12 razy, odniosła dwa zwycięstwa, cztery razy była druga (w tym dwa razy jako dwulatka, to był jej jedyne starty w pierwszym sezonie, w debiucie przegrała tylko z Emiliano Zapatą, który wygrał później Nagrodę Rulera), uzbierała na torze 39 320 zł.
Jako trzylatka wygrała pod Błażejem Giedykiem dwa wyścigi III grupy na 1300 i 1400 m, mimo że rodowód ma raczej długodystansowy, a jej brat Patronus, czy siostra Paradise, były wręcz dość późnymi stayerami. Oczywiście trzymała też dystans, bo chyba najlepszym występem w karierze Phoenix był start w polskim Oaks na 2400 m, w którym zajęła pod Kamilem Grzybowskim czwarte miejsce na 12 koni, tylko za wysokiej klasy Nemezis i Pride of Nelson oraz dobrą Imsexyandiknowit. Za nią było kilka niezłych klaczy z importu – Sixte, Polonia Lady, Dreamline, Plejada, Dame Gladys.
W Nagrodzie Krasne była ostatnia, daleko za przedostatnim koniem, ale pomagała w tym wyścigu towarzyszce stajennej Nemezis, która zwyciężyła. Zajęła jeszcze trzecie miejsce w pierwszogrupowej Nagrodzie Dżudo na 1400 m, krótko za Tribunalem i Kaszim i po nieudanym biegu o Nagrodę Pawimenta (dziesiąte miejsce) zeszła z toru. Pride of Scarlett jest jej pierwszym przychówkiem. Długo i tęsknie wyczekiwanym, jak wynika z wpisów Magdaleny Szatanek na jej profilu na Facebooku.
Oprócz derbisty Patronusa pełną siostrą Phoenix była też Paradise (w sumie Princess of Java urodziła aż osiem koni po Ecosse), trenowana przez Adama Wyrzyka, która nieźle biegała. Na osiem startów na Służewcu zwyciężyła dwa razy w gonitwach drugiej grupy jako dwulatka i trzylatka. Jako dwulatka była też trzecia w pierwszogrupowej Nagrodzie Delatora. Jako trzylatka była czwarta w Nagrodzie Soliny, dziewiąta na 16 koni w Derby 2012 (około pięciu długości za zwycięską Natalie of Budysin), ósma w Wielkiej Warszawskiej (3,5 długości za zwycięzcą – Camerunem). Była też trzecia w nagrodach Krasne i Sac-a-Papier.
Babka Patronusa, Phoenix i Paradise, a matka niepokonanego w 2011 roku dwulatka Prince of Ecosse’a (wygrał Nagrodę Mokotowską i aż o osiem długości z importami Nagrodę Ministra Rolnictwa) – Princess Dancer została sprowadzona do Polski z Niemiec przez Andrzeja Zielińskiego i jest jednym z najlepszych zakupów w historii polskiej hodowli. Princess Dancer jest nie tylko babką polskiego derbisty Patronusa, ale także babką niemieckiego derbisty, a obecnie cenionego reproduktora europejskiej klasy – Pastoriusa.
Andrzej i Ryszard Zielińscy kilka lat temu sprowadzili do Polski ogiera Balios, ojca Pride of Scarlett, który został ogierem czołowym w ich stadninie w Nowej Wronie, 50 km na północ od Warszawy. Ma tam być następcą championa polskich reproduktorów Ecosse’a, który – co ciekawe – jest z tej samej niemieckiej rodziny żeńskiej co Balios (nr 19), łączy ich wspólna 4-5 matka Egina, na którą Pride of Scarlett – owoc połączenia Baliosa z córką Ecosse’a – jest zinbredowana. Egina, po sprowadzeniu z Irlandii do Niemiec, zapoczątkowała tam bardzo mocną rodzinę, która wydała wielu zwycięzców G1.
Ojciec klaczy Phoenix, urodzony w 2000 roku we Francji Ecosse (Peintre Celebre – Elacata po Acatenango) został wyhodowany przez słynną niemiecką stadninę Ammerland. Do Polski sprowadzony został przez Andrzeja Zielińskiego. Na torze wyścigowym biegał mało i przeciętnie, ze względu na kłopoty zdrowotne, bo możliwości miał spore.
Do startu na Służewcu wychodził dwukrotnie w wieku czterech lat w treningu Andrzeja Walickiego – zajął drugie i trzecie miejsca w gonitwach III grupy, wygrał skromną sumę 1260 zł. Użycie Ecosse’a jako reproduktora było trochę wbrew hodowlanym kanonom, ze względu na jego ubogą karierę. Cenny rodowód ogiera zachęcił jednak właściciela Stadniny Pegaz do użycia Ecosse’a w hodowli, a czas pokazał, że ryzyko się opłaciło i był to strzał w dziesiątkę.
Ojciec Ecosse’a, Peintre Celebre, był wybitnym koniem wyścigowym, „Koniem Roku” 1997 w Europie (zwyciężał m.in. w Prix de l’Arc de Triomphe G1, Prix du Jockey Club G1 i Grand Prix de Paris G1; Timeform i Racing Post przyznały mu rating 137 funtów). W pamięci fanów wyścigów konnych szczególnie zapadło jego zjawiskowe zwycięstwo w najbardziej prestiżowej i najwyżej dotowanej gonitwie dla koni pełnej krwi angielskiej w Europie Nagr. Łuku Triumfalnego. Dosiadany przez Oliviera Pesliera, przygotowywany do startu przez André Fabre’a ogier, zwyciężył o 5 długości przed og. Pilsudski (zwycięzca sześciu wyścigów G1 – m.in. BC Turf i Japan Cup) bijąc o 3,4 sekundy dotychczasowy rekord toru (dystans 2400 metrów pokonał w 2″24,6).
Matka Ecosse, Elacata, połsiostra zwycięzcy niemieckiego St Leger og. El Surimo, zwyciężała na torze wyścigowym 4-krotnie, m.in. w Prix Corrida G3. W 1992 roku została sklasyfikowana na 9-tym miejscu w handikapie koni 2-letnich w Niemczech (trzecie najwyższe miejsce wśród klaczy – wyżej ocenione zostały jedynie Quebrada i Rhode Island). W stadzie pozostawiła po sobie 5 zwycięzców – og. My Pal Al (12 razy pierwszy w Szwecji), og. Sledmere (10 razy pierwszy we Francji), wał. El King (2 razy pierwszy we Francji), og. Elasili (1 zwycięstwo we Francji), kl. East Society (zwyciężała w Niemczech) oraz niezłą matkę stadną kl. Eiszeit, która w stadzie dała zwycięzcę Listed og. Eiswind.
Karierę stadną Ecosse (czyli w tłumaczeniu “Szkot”) rozpoczął w 2005 roku. Pierwotnie bardzo wąsko użyty w hodowli (z roczników 2006-2011 biegało po nim w Polsce zaledwie 20 koni) szybko okazał się znakomitym reproduktorem.
Z debiutanckiego rocznika 2006 (biegały 3 konie) pochodzą polski derbista Soros (wyhodowany przez Tadeusza Sobierajskiego, od widzowskiej klaczy Sordina, wnuczki słynnej Sonory) oraz wicederbista Zico, wyhodowany przez zmarłego niedawno Grzegorza Kaczmarka, który był sąsiadem Andrzeja Zielińskiego, właściciela Ecosse’a.
Z rocznika 2009 wśród koni po Ecossie pochodzi tak znakomity koń, jak najwyżej oceniony, obok Inter Royal Lady, w handikapie generalnym dwulatek w drugiej dekadzie XXI wieku (84 kg) og. Prince of Ecosse (Nagr. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, kat.A – o 8 dł. – oraz Nagroda Mokotowska, kat.A). Trenowany przez Andrzeja Walickiego Prince of Ecosse w fenomenalnym stylu bił dwulatki importowane z Europy Zachodniej.
Wydaje się, że wyhodowany przez Andrzeja Zielińskiego niezwykle utalentowany Prince of Ecosse miał możliwości, by wygrać na Zachodzie gonitwę rangi Pattern, niestety, jesienią, tuż po Mokotowskiej, na treningu złamał nogę, a po wyleczeniu kontuzji nie był w stanie biegać już na tak wysokim poziomie jak wcześniej.
Kolejnym wielkim synem Ecosse’a, wyhodowanym w stadninie Pegaz, był czempion 3-letnich koni w Polsce w sezonie 2013 – og. Patronus 2010 (Derby,kat.A, Wielka Warszawska, kat.A). Trenowany przez Andrzeja Walickiego Patronus jest ostatnim koniem polskiej hodowli, który wygrał Derby i Wielką Warszawską.
Kolejnym świetnym ogierem z podwarszawskiej stadniny braci Zielińskich był czempion koni 2-letnich w Polsce w sezonie 2012 – og. Pillar 2010 (Iwna, kat.A, Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, kat.A, Mokotowska, kat.A 3m. Derby, kat.A). Z koni po Ecosse na poziomie pozagrupowym w Polsce wygrywały także:
og. Predator 2011 (Nemana. Kat.B), kl. Dabby 2011 (Demony, kat.B), og. Tebinio 2013 (Mokotowska, kat.A), og. Neo 2013 (Sac-a-Papier,kat.B, 3m. Wielka Warszawska, kat.A, St. Leger, kat.A), og. Dacosse 2013 (Pink Pearla, kat. B), kl. Tebira 2014 (Skarba, kat. B), og. Petronius 2014 (Aschabada,kat.B), kl. Jam Julietta 2015 (Wiosenna, kat.A, 2m. Oaks, kat.A), kl. Ines d’Ecosse 2015 (Rzeki Wisły, kat. B), og. Sewerus 2017 (Intensa, kat.B) i og. Falvio 2018 (Intensa, kat.B).
Bardzo dobrze biegał też na Służewcu w ostatnich latach syn Ecosse’a Delos, wyhodowany przez byłego selekcjonera piłkarskiej reprezentacji Polski Jerzego Engela. Delos wygrał sześć wyścigów (w tym Nagrodę Dandolo – Handikap Otwarcia i Nagrodę Demon Cluba, obie gonitwy I grupy, był też na piątych miejscach w St. Leger i Nagrodzie Prezesa Totalizatora Sportowego) i około 100 tysięcy złotych.
W latach 2013, 2017 i 2018 Ecosse był czempionem reproduktorów w Polsce, a w pierwszej „10” listy reproduktorów wg sum wygranych przez potomstwo znajdował się jeszcze 10-krotnie – w latach 2011, 2014-2016 był III, w latach 2019, 2021 IV, w sezonie 2009 był V, w ubiegłym roku VI a w latach 2012 i 2020 – VII.
Czterokrotnie, w latach 2012, 2013, 2015 i 2016, był czempionem reproduktorów ojców koni 2-letnich w Polsce. Potomstwo og. Ecosse wygrało w Polsce 156 gonitw płaskich i sumę nagród 3 173 860 zł (w XXI wieku jedynie potomstwo Belenusa i Jape’a wygrało więcej; dane wg biuletynów PKWK). W gonitwach płotowych i przeszkodowych konie po Ecosse wygrały 4 wyścigi i 40,5 tys. złotych.
Największymi nadziejami na kolejny sezon wyścigowy są z pewnością dobrze biegające w sezonie 2022 dwulatki po Ecosse – wyhodowane w SK Krasne og. Machu Picchu i kl. Trani, które w pierwszym roku startów zwycięsko przeszły przez grupy.
W latach 2005 – 2018 Ecosse stacjonował w Stadninie Pegaz, w latach 2019-2021 ogier stanowił w SK Krasne. Mimo że Ecosse ma już 23 lata, to jest w bardzo dobrej kondycji. W sezonie stanówkowym 2023 będzie krył w ośrodku treningowo-hodowlanym Przemysława i Jarosława Łuckich w Cieszkowie, nieopodal Golejewka. Cena stanówki to dwa tysiące złotych, płatne 1 października po potwierdzeniu źrebności. Wszelkich informacji udziela Przemysław Łucki (numer telefonu 517 896 517).
Ojcem klaczy Pride of Scarlett jest wyhodowany przez szejka Sultana Bin Khalifa Al Nahyana Balios (Shamardal – Elle Galante po Galileo) w treningu Davida Simcocka nie biegał dużo, tylko 6 razy, wygrał dwa wyścigi, ale zdołał odnieść jeden prestiżowy sukces – jako trzylatek zwyciężył podczas Royal Ascot w King Edward VII Stakes G2 na 2400 m. Był też drugi w Newmarket Stakes LR na 2000 m. Wygrał też z debiutu jako dwulatek w listopadzie w Kempton na 1600 m.
Startował też w Grand Prix de Paris G1 na 2400 m, gdzie zajął piąte miejsce na 6 koni, ale stracił do zwycięskiego Erupt tylko 3,5 długości. Kompletnie nie wyszedł mu wyścig Great Voltigeur G2 w Yorku na 2400 m, gdzie zajął szóste miejsce na 7 koni, ale aż 43 długości za zwycięskim Storm The Stars.
Zakończył karierę startem jako czterolatek na torze Meydan w Dubai City of Gold G2 na 2400 m, w którym był czwarty na sześć koni, ponad 9 długości za dobrym Postponed. Balios zarobił w całej karierze 168 tysięcy funtów, rating w Racing Post 115.
Ojcem Baliosa jest znakomity na torze i w hodowli Shamardal. Wygrał na 7 startów 6 wyścigów, w tym cztery G1, w tym dwa klasyki we Francji – 2000 Guineas i Derby (pierwsze na 2100 m), a w Anglii Dewhurst Stakes i St James’s Palace Stakes. Jest ojcem tak znakomitych koni jak Pinatubo, Able Friend, Blue Point, Mukhadram, Tarnawa, Casamento, Zazou, czy Lope de Vega.
Matka Baliosa Elle Galante jest córką samego multichampiona reproduktorów Galileo, wygrała 3 wyścigi, miała w Niemczech dość wysoki GAG 86 kg. Babka Baliosa – Elle Danzig była wybitna wyścigowo – wygrała aż 12 gonitw, w tym Preis der Diana G2, czyli niemiecki Oaks oraz dwa razy Premio Roma G1.
W sezonie 2018 Balios krył we Francji w Haras du Hoguenet po 2500 euro. Urodziło się z tego rocznika 9 koni po nim, z których 3 wyszły dotąd do startu. Najlepszy z nich jest Winteriscoming, który wygrał już dwie gonitwy płotowe i był z miejscem w wyścigu Pattern.
W sezonie 2022 z pierwszego w naszym kraju rocznika po ogierze Balios z dobrej strony pokazał się Juris, który wygrał z debiutu we Wrocławiu, a w Nagrodzie Mokotowskiej zajął bliskie piąte miejsce, a także Pagani, półsiostra derbisty Patronusa. Pride of Scarlett życzymy minimum tak samo dobrych wyników na starcie kariery…
Robert Zieliński
Na zdjęciu tytułowym dwuletnia klacz Pride of Scarlett (Balios – Princess of Java po Ecosse)