To będzie wielka wyścigowa uczta. W piątek o godzinie 20.52 na paryskim torze Longchamp zostanie rozegrana, w znakomitej obsadzie, słynna gonitwa dla trzylatków Grand Prix de Paris G1 na 2400 metrów. Po tym jak w 2005 roku Francuzi skrócili dystans Prix du Jockey Club z 2400 do 2100 metrów, to Grand Prix de Paris można w praktyce uznać za francuskie Derby. Gwiazdą tegorocznej edycji będzie córka Frankela Soul Sister, która na początku czerwca wygrała dla Lady Bamford Oaks w Epsom pod Lanfranco Dettorim. Jej rywalami będą świetne konie z francuskiej czołówki trzylatków – faworyt Feed The Flame (ma związki z polskimi wyścigami, jego matkę wyhodował Wiktor Timoszenko), First Minister, Silawi, a także irlandzki wicederbista Adelaide River, trenowany przez Aidana O’Briena dla Coolmore.
Soul Sister (Frankel – Dream Peace po Dansili), której hodowczynią i właścicielką jest Lady Bamford, wygrała angielski Oaks dość pewnie o 1,75 długości. W walce o drugie miejsce faworytka Savethelastdance na ostatnich metrach pokonała o łeb sensacyjną Caernarfon. Córkę Frankela trenują John i Taddy Gosdenowie.
To druga oaksistka hodowli i własności Lady Bamford. Poprzednią była w 2009 roku Sariska, która wygrała Oaks i w Anglii i w Irlandii. Sukcesy dla Lady Bamford odnosił też bliski krewny Sariski – Eagle Top (był drugi w King George VI and Queen Elizabeth Stakes G1 w Ascot, wygrał King Edward Stakes G2), który kryje w Czechach, a jego potomstwo biega także na polskich torach. Syn Eagle Topa, czeskiej hodowli Gasparini, wygrał w 2022 roku słowackie Derby, ale 2 lipca nie dał rady na Służewcu w Nagrodzie Prezesa Totalizatora Sportowego – zajął ósme miejsce, 18 długości za Le Destrierem, który ustanowił rekord toru na 2600 m.
Lanfranco Dettori wygrał w tym roku angielski Oaks już po raz siódmy, w tym po raz czwarty w ostatnich siedmiu latach. Wcześniej zwyciężał na klaczach: Balanchine (1994), Moonshell (1995), Kazzia (2002), Enable (2017), Anapurna (2019) i Snowfall (2021) z rekordową przewagą szesnastu długości. Tym razem w Paryżu słynny Włoch jednak na Soul Sister nie pojedzie. Zastąpi go Kieran Shoemark.
Oaksistka 2023 Soul Sister jest zinbredowana 3×3 na będącego źródłem szybkości ogiera Danehill. Jej matka Dream Peace (Dansili – Truly a Dream po Darshaan) była bardzo dobra na torze. Wygrała we Francji m.in. Prix de la Nonette G2 na 2000 m i Prix Volterra LR na 1600 m. W USA była dwa razy druga w Diana Stakes G1 na 1800 m. Wcześniej urodziła dla Lady Bamford brata Soul Sister – ogiera Dreamflight, który wygrał Prix Thomas Byron G3 jako dwulatek. Świetnie biegała też babka tegorocznej oaksistki – Truly a Dream, która wygrała E. P. Taylor Stakes G2 i Prix de Royaumont G3.
Soul Sister w porannych notowaniach nie była jednak faworytką Grand Prix de Paris. Była drugą grą z kursem około 4:1. Faworytem w ośmiokonnej stawce był (2,3:1) mało doświadczony Feed The Flame (Kingman – Knyazhna po Montjeu), który biegał dotąd tylko trzy razy i nie ma nawet statusu black type. 9 kwietnia w debiucie na Longchamp wygrał aż o 5,5 długości na 2100 m. Trzy tygodnie później wygrał na Longchamp Prix de Ferrieres na 2150 m, bijąc dobrego ogiera Prime Minister, który również wystartuje w Grand Prix de Paris.
W francuskim Derby na 2100 m, wygranym w rekordowym czasie przez niepokonanego Ace Impacta przed Big Rockiem, Feed The Flame w roli drugiego faworyta był czwarty pod Christophem Soumillonem, tracąc do zwycięzcy ponad 6 długości. Forma podopiecznego trenera Pascala Bary’ego podobno idzie mocno w górę i Francuzi mają nadzieją na pokonanie w rocznicę zburzenia Bastylii angielskiej oaksistki. W siodle ogiera Feed The Flame zobaczymy Cristiana Demuro.
Matka ogiera Feed The Flame Knyazhna została wyhodowana przez Ukraińca Wiktora Timoszenkę i była zgłoszona do polskich wyścigów, ale nie wystartowała. Urodziła już bardzo dobrego Sacred Life (hodowli Timoszenki i Miłowanowa), który wygrał 9 wyścigów i prawie milion euro. Wygrał trzy wyścigi G3 we Francji i USA, był czwarty w Pegasus World Cup G1.
Babka Feed The Flame’a – Katyusha (po Kingmambo) urodziła trzy konie, które biegały na polskich torach. To Kazaroza, Clouds Blue i Kerch. Dwa pierwsze zwyciężały, Kazaroza była też druga w Nagrodzie Dakoty.
Jako trzeci wśród faworytów (kurs 5,3:1) jest wymieniany Silawi (Dubawi – Silasol po Monsun), potomek najdroższego ogiera na świecie Dubawiego (cena stanówki 350 tysięcy funtów). Hodowcami i właścicielami ogiera Silawi są miliarderzy ze stajni Wertheimer & Frere. Silawi jako dwulatek zajął drugie miejsce w gonitwie na dystansie 1800 metrów w Chantilly 12 października 2022 roku. 26 kwietnia wygrał na torze Saint-Cloud gonitwę maiden Prix Amour Drake na 2400 m, pod Guyonem, który dziś też na nim pojedzie.
25 maja nie wyszedł mu start na Longchamp w Prix Hocquart G3 na 2200 metrów. Zajął piąte miejsce, ale stracił tylko około trzy długości do zwycięskiego First Ministra, któremu będzie miał okazję się dzisiaj zrewanżować. W ostatnim starcie, 18 czerwca w Prix du Lys Longines na 2400 m w Chantilly, był drugi o 3/4 długości za Rubis Vendome, który jednak pobiegnie w Grand Prix de Paris w roli outsidera (33:1).
Matka Silawiego – Silasol znakomicie biegała. Jako dwulatka wygrała Prix Marcel Boussac G1 na 1600 m na Longchamp. W wieku trzech lat zwyciężyła w Prix Saint-Alary G1 na 2000 m na Longchamp i była trzecia w Prix de Diane G1 (francuski Oaks).
Czwarty w notowaniach (kurs 8:1) w Grand Prix de Paris jest First Minister (Galileo – Naples Bay po Giant’s Causeway), którego trenuje dla Coolmore i firmy Westerberg Georga von Opela słynny Andre Fabre. 25 maja First Minister w bardzo ładnym stylu o 1,5 długości wygrał pod Bayurzhanem Murzabayevem (dziś też Kazach na nim pojedzie) na Longchamp własnie Prix Hocquart G3 na 2200 metrów (pula nagród 80 tysięcy euro).
First Minister wygrał w debiucie jako dwulatek. 1 kwietnia w Saint-Cloud w conditions klasy 1 Prix Tourbillon zajął trzecie miejsce. 27 kwietnia na Longchamp był drugi w Prix de Ferrieres na 2150 m, o 5/4 długości za Feed the Flame. First Minister ma zgłoszenie do Nagrody Łuku Triumfalnego.
Jego ojca Galileo rekomendować nie trzeba. Natomiast matka Naples Bay wygrała w USA G3 i jest półsiostrą słynnego na torze i w hodowli Medaglia d’Oro. W 2014 roku Naples Bay, źrebna War Frontem, została kupiona na aukcji w Keeneland aż za 3,6 miliona dolarów. 6 razy była już kryta Galileo i dotąd ten przychówek nie odnosił większych sukcesów, najlepszy koń od niej osiągnął rating 104 funty. First Minister jest na dobrej drodze, by zmienić ten zły trend (już teraz ma rating 109 funtów).
Z angielską oaksistką oraz czołowymi trzylatkami z Francji będzie próbował powalczyć (kurs 8:1) Adelaide River (Australia – Could it be Love po War Front), trenowany w Irlandii przez słynnego Aidana O’Briena dla stadniny Coolmore. Adelaide River w maju był drugi w Chester Vase Stakes G3 na 2500 m, w Epsom Derby zajął ósme miejsce, tracąc 11 długości do ogiera Auguste Rodin. W Derby Irlandii poszło mu lepiej, był drugi, 1,5 długości za tym samym koniem. Miał krótką przerwę od irlandzkiego Derby, zaledwie 12 dni. Tym razem pojedzie na nim nie Seamie Heffernan, jak w angielskim i irlandzkim Derby, ale pierwszy dżokej Coolmore Ryan Moore.
W 2017 roku Grand Prix de Paris wygrał pod Soumillonem Shakeel (Dalakhani – Shamiyra po Medicean i Shemala po Danehill), wyhodowany we Francji przez księcia Agę Khana, od dziesiątek lat światowego potentata wyścigowego. Sprowadzony do Polski przez firmę Westminster dziewięcioletni obecnie, ciemnogniady Shakeel jest od dwóch sezonów reproduktorem w Stadninie Koni Krasne i nadzieją polskiej hodowli.
Ojciec angielskiej oaksistki Soul Sister, niepokonany w czternastu startach Frankel (Galileo – Kind po Danehill) w sezonie 2021 został championem reproduktorów w Anglii i Irlandii. W 2022 roku był drugi za Dubawim, zdobył za to championat we Francji po triumfie Alpinisty w Łuku. W tym roku konie po Frankelu też biegają znakomicie. W sezonie 2023 syn Frankela Chaldean wygrał pod Dettorim inny klasyk – 2000 Guineas Stakes G1 w Newmarket.
Wyhodowany przez Khalida Abdullaha w Juddmonte – Frankel od 2013 roku kryje w Anglii w Banstead Manor Stud, należącej do tej saudyjskiej książęcej rodziny. Cena stanówki wynosiła początkowo 125 tysięcy funtów, w 2018 roku wzrosła do 175 tysięcy, a w 2022 roku poszybowała na 200 tysięcy funtów, a w tym sezonie już do 275 tysięcy.
Frankel spłodził dotąd 31 zwycięzców gonitw G1. Na początku kariery reproduktora mocno rozbłysły gwiazdy dwóch koni po nim z sezonu 2021, które wygrały Derby – Adayar w Anglii, a Hurricane Lane w Irlandii (w Epsom Derby był trzeci). Adayar dołożył do tego zwycięstwo w King George VI and Queen Elizabeth Stakes G1 w Ascot.
Z kolei drugi z derbistów po Frankelu – Hurricane Lane wygrał we Francji właśnie Grand Prix de Paris G1 i angielski St. Leger G1. Oba konie ponownie spotkały się jesienią 2021 w Nagrodzie Łuku Triumfalnego, tym razem Hurricane Lane zrewanżował się Adayarowi za porażkę w Epsom Derby, ale zajął dopiero trzecie miejsce, a Adayar był czwarty. Zwyciężył niemiecki Torquator Tasso.
Najwyższe notowania spośród potomstwa Frankela miał jednak jak dotąd Cracksman (131), dosiadany prawie zawsze przez Lanfranco Dettoriego dla rodziny Oppenheimerów, od lat władającej światowym rynkiem diamentów. Alpinista dostała za triumf w Łuku tylko 124 funty. Cracksman na 11 startów wygrał aż osiem razy, w tym w czterech gonitwach G1 w Anglii i Francji oraz dwóch G2. W irlandzkim Derby był drugi, a w angielskim trzeci. Rekordową notę 131 funtów dostał na zakończenie kariery w październiku 2018 roku za triumf w British Champion Stakes G1 na 2000 m. W tym roku francuskie Derby wygrał w rekordowym czasie syn Cracksmana Ace Impact.
W 2022 roku Derby w Irlandii wygrał inny syn Frankela – Westover (ostatnio triumfował w Grand Prix de Saint-Cloud G1), wielkie sukcesy odnosiły też w tym i minionym sezonie Onesto (Grand Prix de Paris, ParisLongchamp, Gr.1), Inspiral (Coronation Stakes, Ascot, Gr.1, Fillies’ Mile, Newmarket, Gr.1, Prix Jacques Le Marois, Deauville, Gr.1), Homeless Songs (Irish 1000 Guineas, Curragh, Gr.1), Chaldean (Dewhurst Stakes, Newmarket, Gr.1, 2000 Guineas), Nashwa (Prix de Diane, Chantilly, Gr.1, czyli francuski Oaks), niepokonany Courage Mon Ami (Ascot Gold Cup, G1), Mostahdaf (Prince of Wales’s Stakes, Royal Ascot, G1), czy Triple Time (Queen Anne Stakes G1).
Robert Zieliński
Na zdjęciu tytułowym Soul Sister wygrywa angielski Oaks pod Lanfranco Dettorim. Fot. Racing Post