W sezonie 2022 zadebiutowały na polskich torach dwulatki z pierwszego w naszym kraju rocznika po ogierze Balios, który podczas Royal Ascot 2015 wygrał prestiżową gonitwę King Edward VII Stakes G2 na 2400 m. Wtedy z dobrej strony pokazał się Juris, który wygrał z debiutu we Wrocławiu, a w Nagrodzie Mokotowskiej zajął bliskie piąte miejsce, ale jego kariera zatrzymała kontuzja. Niedawno Juris wrócił do treningu w ośrodku Saliha Plavaca. W sezonie 2023 czempionem reproduktorów w Polsce (decyduje suma wygranych przez potomstwo) został francuski derbista Le Havre, dzięki sukcesom Konia Roku – Le Destriera. Natomiast najlepszym ogierem w sezonie 2023, spośród tych kryjących w Polsce, okazał się właśnie Balios (Shamardal – Elle Galante po Galileo). W klasyfikacji generalnej (wspólnej z reproduktorami z zagranicy) zajął szóste miejsce, został też wiceczempionem ojców dwulatków. Biegało po nim 17 koni, z których 7 zwyciężyło w dwunastu wyścigach (na 67 startów), zbierając łączną sumę nagród 178 875 zł. Średnia wygrana na konia 10 522, procent zwycięstw 17,9.
Balios przed przyjazdem do Polski pozostawił po sobie tylko jeden nieliczny rocznik koni (trzy wyszły do startu) we Francji, ale te, które po nim biegają, spisują się bardzo dobrze w gonitwach stiplowych. King Carolus wygrał już trzy wyścigi, a Winteriscoming dwa i był 12 razy na płatnych miejscach, w tym drugi w Listed i czwarty w G1. Syn Shamardala i wnuk Galileo Balios pochodzi z tej samej rodziny (nr 19) co Estejo (ojciec znakomitego Tunisa) i Ecosse, do niedawna champion reproduktorów w Polsce. Balios w 2019 roku został następcą Ecosse’a w Stadninie Pegaz Andrzeja i Ryszarda Zielińskich. W sezonie 2024 Balios będzie nadal krył w ich ośrodku w Nowej Wronie pod Warszawą – cena stanówki 1500 euro.
W sezonie 2023 spośród potomstwa Baliosa na polskich torach trzy gonitwy wygrał God of War, po dwie Streak, Taris i Pagani, a po jednej Petra, Soter i Perlios. Przychówek syna Shamardala spisuje się dobrze, ale ciągle hodowcy i właściciele liczą, że wkrótce pojawią się na Służewcu wybitne na polskie warunki konie po nim, które będą w stanie wygrywać znaczące pozagrupowe gonitwy i pokonać importy w wyścigach klasycznych. We Francji w ubiegłym roku konie po Baliosie wygrały 5 wyścigów płotowych i przeszkodowych oraz ponad 227 tysięcy euro.
Sklasyfikowany na XXI miejscu w Handikapie Generalnym (72 kg) God of War wygrał 3 z dziewięciu gonitw, w których brał udział – dwukrotnie zwyciężał w nagrodach III grupy i raz w IV grupie. W pozostałych sześciu startach zawsze był z miejscem – trzykrotnie był II-gi, raz III-ci i dwukrotnie IV-ty. Wygrał 36 050 zł. Do startów przygotowywał go Maciej Janikowski. Hodowcami gniadego ogiera są T. Rybicki i S. Wiśniewska, a właścicielem Tomasz Rybicki.
Dwukrotnie w gonitwach III grupy zwyciężała Pagani. Córka zdolnej na torze wyścigowym (2xI w 6 startach, III w Oaks za Irkucją i Maverą) i niezwykle cennej w hodowli (derbista i zwycięzca Wielkiej Warszawskiej Patronus czy zwycięzca Nagrody Aschabada Petronius) kl. Princess of Java wzbogaciła w sezonie 2023 konto swoich właścicieli, AMP Invest Sp z o.o. i Andrzeja Walickiego, o 20 800 zł. W Handikapie Generalnym z wagą 65,5 kg zajęła 44. lokatę.
Utalentowanym koniem płotowym był Perlios, który z dużym powodzeniem biegał w cyklu gonitw z płotami dla koni 3-letnich „Partynice-Służewiec”. Ze szczególnie dobrej strony pokazał się w Nagrodzie Generała Stanisława Maczka, w której prowadzenie objął chwilę po starcie i nie oddał go do samego celownika, odpierając na ostatniej prostej atak kl. Runa (pobił ją o krótki łeb).
W Nagrodzie Przewodniczącego Sejmiku Dolnośląskiego, która była finałem całego cyklu, trenowany przez Macieja Jodłowskiego Perlios zajął IV miejsce. Syn Baliosa był ponadto II-gi w Nagrodzie Toru Wyścigowego w Pardubicach i III-ci w nagrodach Tunisa i Majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.
Perlios (od niezłej klaczy Pereditta, która wygrała trzy wyścigi i jest siostrą znakomitego Pillara) jest owocem połączenia Baliosa z córką Ecosse’a, a więc dwóch ogierów z tej samej rodziny żeńskiej nr 19, które kryły w Stadninie Pegaz. Zarówno ze strony matki, jak i ojca w rodowodzie Perliosa w szóstym pokoleniu występuje klacz Egina, która po sprowadzeniu z Irlandii do Niemiec, zapoczątkowała tam bardzo mocną rodzinę, która wydała wielu zwycięzców G1.
W grupie koni 2-letnich wyróżniły się og. Streak (Sofira po Kheleyf) oraz klacze Taris (Tiamina po Dark Angel) i Petra (Princess of Java po Java Gold). To głównie dzięki bardzo dobrej postawie tej trójki Balios wywalczył tytuł wiceczempiona ojców koni 2-letnich (przy uwzględnieniu reproduktorów zagranicznych).
Streak, przygotowywany do startów, podobnie jak jego starszy brat Soter, przez Wojciecha Olkowskiego (a wyhodowany przez jego żonę Beatę), zwyciężał w 2023 roku dwukrotnie, m.in. w pozagrupowej Nagrodzie Intensa, gdzie łatwo o 1,75 dł. pobił II-gą w Nagrodzie Skarba kl. Latife. W wyłaniającej „zimowego faworyta na Derby” nagrodzie Mokotowskiej był V-ty. Bilans startów kasztanowatego ogiera w minionym sezonie uzupełnia II miejsce w debiucie – w nagrodzie II grupy musiał uznać wyższość krasieńskiej Invencji. Wygrał 37 300 zł.
Zwycięsko przez grupy przeszła wyhodowana przez Scorpions Sp. z o.o. i Ryszarda Zielińskiego Taris. Trenowana przez Natalię Szelągowską klacz w gonitwie II grupy łatwo, o 4,5 długości pobiła kl. Marie More a w Nagrodzie Kadyksa zachowała 0,5 dł. i łeb przewagi nad II-gą na celowniku Invencją i III-cią Petrą. W Nagrodzie Westminster Cardei zajęła IV-te miejsce miejsce w siedmiokonnej stawce. Ponadto w debiucie była III-cia w wygranej przez kl. Inwestycję gonitwie II grupy. Jedyny raz bez miejsca córka dwukrotnie pierwszej w 12 startach Tiaminy była w Nagrodzie Nemana, gdzie zajęła ostatnie VI miejsce. Dla swoich właścicieli, Natalii Szelągowskiej i braci Zielińskich, wygrała 25 600 złotych.
Trzecim wyróżniającym się koniem dwuletnim po Baliosie była klacz Petra, wyhodowana – podobnie jak Taris – przez Scorpions Sp. z o.o. i Ryszarda Zielińskiego. Trenowana przez Andrzeja Walickiego klacz w debiucie była IV-a w gonitwie II grupy wygranej przez Taris. W kolejnym starcie łatwo uporała się z sześcioma rywalkami w Nagrodzie II grupy (wygrała dowolnie o 10 dł. przed Telimeną Nałęcz).
W dwóch startach na poziomie I grupy (nagrodach Kadyksa i Scyrisa) stanowiąca własność AMP Invest Sp. z o.o. i Andrzeja Walickiego klacz zajmowała III-cie miejsca – w pierwszym przypadku uległa o 0,5 dł. i łeb Taris i Invencji, w drugim, o 0,5 i 0,75 dł. została pobita przez Grzechu Wartą i Latife. Biegająca w 2023 roku jedynie w krajowym towarzystwie Petra wygrała 15 250 zł.
Przed przyjazdem do Polski Balios krył przez rok we Francji. W sezonie 2018 krył w Haras du Hoguenet po 2500 euro. Urodziło się po nim 9 koni z rocznika 2019, z których do startu wyszły trzy. Stand By Me była na 5 startów 4 razy na płatnych miejscach, a King Carlous na 10 startów wygrał 3 gonitwy przeszkodowe i ponad 48 tysięcy euro.
Najlepszy z tej trójki jest jednak trenowany przez Joela Boisnarda Winteriscoming (Balios – Dansia po Lavirco). Biegał 23 razy w gonitwach płaskich (5 razy, najwyższe było czwarte miejsce), płotowych i przeszkodowych, w których wygrał dwa wyścigi i 14 razy był na płatnych miejscach, uzbierał w sumie 174 tysiące euro (jego najwyższy francuski rating stiplowy to 67).
Winteriscoming 3 grudnia 2022 roku jako trzylatek wygrał w Auteuil wysoką dotowaną gonitwę przeszkodową klasy 2 na 3600 m – Prix Petit Bob (pula nagród 57 tysięcy euro, w tym 26 220 dla właściciela zwycięskiego konia). Nad drugim koniem miał przewagę sześciu długości, a nad trzecim aż szesnastu. Wcześniej startował pięć razy w płotach, wygrał w nich jeden wyścig w Dieppe na 3400 m i był piąty w Auteuil w gonitwie G2 na 3600 m (Prix Georges de Talhouet-Roy).
Od listopada 2022 roku Winteriscoming startuje już tylko w wyścigach przeszkodowych. Oprócz tego zwycięstwa w Auteuil zajmował też w tej specjalności drugie i szóste miejsce w Listed, czwarte, piąte i siódme w G3, a 12 listopada 2023 roku w Auteuil, zajął czwarte miejsce (w stawce dziesięciu koni) w Prix Maurice Gillois G1, najważniejszym wyścigu przeszkodowym we Francji dla czterolatków z sumą nagród 355 tysięcy euro. Za czwarte miejsce właściciele syna Baliosa zainkasowali 31 950 euro.
Wyhodowany przez szejka Sultana Bin Khalifa Al Nahyana Balios (Shamardal – Elle Galante po Galileo) w treningu Davida Simcocka nie biegał dużo, tylko 6 razy, wygrał dwa wyścigi, ale zdołał odnieść jeden prestiżowy sukces – jako trzylatek zwyciężył podczas Royal Ascot w King Edward VII Stakes G2 na 2400 m. Był też drugi w Newmarket Stakes LR na 2000 m. Wygrał też z debiutu jako dwulatek w listopadzie w Kempton na 1600 m.
Startował też w Grand Prix de Paris G1 na 2400 m, gdzie zajął piąte miejsce na 6 koni, ale stracił do zwycięskiego Erupt tylko 3,5 długości. Kompletnie nie wyszedł mu wyścig Great Voltigeur G2 w Yorku na 2400 m, gdzie zajął szóste miejsce na 7 koni, ale aż 43 długości za zwycięskim Storm The Stars.
Zakończył karierę startem jako czterolatek na torze Meydan w Dubai City of Gold G2 na 2400 m, w którym był czwarty na sześć koni, ponad 9 długości za dobrym Postponed. Balios zarobił w całej karierze 168 tysięcy funtów, rating w Racing Post 115.
W 2019 roku Balios został nabyty przez Andrzeja i Ryszarda Zielińskich i został ogierem czołowym w ich Stadninie Pegaz w Nowej Wronie koło Płońska, 50 km na północ od Warszawy. Ma tam być następcą championa polskich reproduktorów Ecosse’a, który – co ciekawe – jest z tej samej niemieckiej rodziny żeńskiej co Balios (nr 19), łączy ich wspólna 4-5 matka Egina.
Z tej samej odnogi rodziny nr 19 jest też kryjący przed laty w Polsce, a obecnie we Francji – Estejo, ojciec bardzo dobrego Ocean Life i znakomitego Tunisa, który należał przez dwa sezony do ścisłej czołówki koni płotowych we Francji, wygrał na torach ponad 600 tysięcy euro, a obecnie wychowanek SK Iwno jest reproduktorem w tym kraju.
W Polsce Balios kryje od 2019 roku. Z pierwszego rocznika w naszym kraju po Baliosie urodziło się w 2020 roku 11 koni. Osiem z nich wyszło do startu w wieku dwóch lat w sezonie 2022. Jedynym zwycięzcą w pierwszym sezonie był utalentowany, wyhodowany przez Witolda Krzemińskiego Juris (od klaczy Jalapena po Tertullian), który w treningu Łukasza Sucha wygrał z debiutu we Wrocławiu wyścig II grupy na 1600 m z „bieganymi” końmi (bijąc o 2,5 długości Miracles).
Juris był blisko piąty w Nagrodzie Mokotowskiej (do zwycięzcy Senlisa stracił tylko 2,5 długości), w końcówce mocno odrabiając dystans do rywali, choć po starcie biegł ostatni w mocnym posyle. Na dystansie 1800-2000 m Juris miał szansę pokonać wszystkie najlepsze dwuletnie ogiery importowane z Zachodu. Niestety, jako trzylatek w sezonie 2023 nie wyszedł do startu z powodu kontuzji. Uraz jest już wyleczony, Juris kapitalnie wygląda i trenuje w środku trenera Saliha Plavaca.
Ciągle jest dużą nadzieją polskiej hodowli na sukcesy w konfrontacji z końmi z Zachodu. Juris jest zinbredowany 5×3 na ogiera Miswaki i 5×4 na epokową w światowej hodowli klacz Allegretta, matkę zwyciężczyni Łuku Urban Sea, a także babkę wyścigowych ikon – Galileo i Sea The Starsa. Matka Jurisa Jalapena jest córką Jagabelli, która wygrała słowacki Oaks i jest rekordzistką toru na Służewcu na 1000 m, a półsiostrą bardzo dobrej milerki Jagienki.
Ojciec Jalapeny Tertullian, to ceniony w Niemczech reproduktor, bliski krewny Torquator Tasso (zwycięzcy Łuku z 2021 roku), Galileo i Sea The Starsa. Córką Tertulliana jest także Daremi, matka dobrych klaczy hodowli Saliha Plavaca – Dakini i Drink Life.
W kolejnym roczniku, w 2021 roku, urodziło się w Polsce po Baliosie 18 źrebaków, a w 2021 roku pokrył on 12 klaczy, podobnie w sezonach 2022 i 2023. W sezonie stanówkowym 2024 Balios nadal będzie ogierem czołowym w Stadninie Pegaz w Nowej Wronie pod Warszawą. Cena stanówki wynosi 1500 euro. Wszelkich informacji udziela Andrzej Zieliński (numer telefonu 604 152 215).
Bracia Zielińscy jesienią 2023 roku wysłali do treningu we Francji u Alicji i Roberta Karkosów dwa wyhodowane przez siebie obiecujące ogierki po Baliosie, które w tym roku będą dwulatkami. To Fado od oaksistki ze Służewca Furii i Perpeteuus, syn klaczy Princess of Java, a więc półbrat Patronusa, ostatniego konia polskiej hodowli, który wygrał Derby i Wielką Warszawską (w 2013 roku). Fado i Perpeteuus do tego stopnia imponują budową, że jeden z francuskich hodowców postanowił w tym roku przysłać swoją klacz do Polski do krycia Baliosem.
Ojcem Baliosa jest znakomity na torze i w hodowli Shamardal. Wygrał na 7 startów 6 wyścigów, w tym cztery G1, w tym dwa klasyki we Francji – 2000 Guineas i Derby (pierwsze na 2100 m), a w Anglii Dewhurst Stakes i St James’s Palace Stakes. Jest ojcem tak znakomitych koni jak Pinatubo, Able Friend, Blue Point, Mukhadram, Tarnawa, Casamento, Zazou, czy Lope de Vega.
Matka Baliosa Elle Galante jest córką samego multichampiona reproduktorów Galileo, wygrała 3 wyścigi, miała w Niemczech dość wysoki GAG 86 kg. Babka Baliosa – Elle Danzig była wybitna wyścigowo – wygrała aż 12 gonitw, w tym Preis der Diana G2, czyli niemiecki Oaks oraz dwa razy Premio Roma G1.
Autor tekstu powyżej: Robert Zieliński, współpraca Andrzej Fortuniak
- ————————————————–
Poniżej szczegółowa SYLWETKA BALIOSA (za oficjalną stroną Stadniny Pegaz):
Balios (IRE) to kasztanowaty ogier urodzony 22 marca 2012 roku po Shamardal od Elle Galante po Galileo. Ten rosły kasztan, mierzący 1,67 m w kłębie, został wyhodowany przez Szejka Sultana Bin Khalifa Al Nahyan, a jego właścicielem w trakcie trwania kariery wyścigowej była stadnina Al Asayl Bloodstock Ltd. Szkolił go uznany w środowisku europejskim trener koni wyścigowych, David Simcock. Z wyjątkiem debiutanckiego biegu, podczas wszystkich startów Baliosa dosiadał popularny dżokej J.P. Spencer.
Kariera wyścigowa
Balios w swojej karierze wyścigowej startował sześć razy, z czego dwukrotnie wygrał, raz był drugi i tyle samo razy czwarty oraz piąty. Tylko w jednym ze swoich wyścigów nie zajął płatnego miejsca.
Kariera dwuletnia
W wieku dwóch lat ogier startował tylko raz. Miało to miejsce 10 listopada 2014 roku na torze w Kempton w wyścigu Irish Stallion Farms EBF Maiden Stakes na dystansie 1 mili. Wygrał swój debiutancki bieg o 1 1/4 długości w stawce 12 koni.
Kariera trzyletnia
Karierę trzyletnią rozpoczął na początku maja 2015 roku na torze w Newmarket. Wystąpił wówczas w wyścigu Harbour Watch Newmarket Stakes (Listed) na dystansie 1 mili i 2 furlongów. Zajął drugie miejsce, ze stratą jedynie pół długości do zwycięskiego konia Best Of Times.
Kolejny, a zarazem najbardziej wartościowy występ w swojej karierze, zanotował 19 czerwca 2015 roku na torze w Ascot w wyścigu King Edward VII Stakes (G2) na klasycznym dystansie 1 mili i 4 furlongów. Balios wygrał o 1 1/4 długości w efektownym stylu, prowadzony przez dżokeja aż do ostatniego zakrętu na końcu stawki. Czas, jaki osiągnął w tym biegu, okazał się bardzo dobry i wyniósł 2’29″5, czyli był tylko o 0,5 sekundy gorszy od rekordu toru w Ascot na tym dystansie.
Następny start Baliosa miał miejsce na torze w Longchamp we Francji – w Juddmonte Grand Prix de Paris (G1) na dystansie 1 mili i 4 furlongów. Zajął wówczas piąte miejsce, ale do zwycięzcy stracił jedynie 3 1/2 długości. Natomiast jego strata do trzeciego i czwartego na mecie konia wynosiła odpowiednio długość nosa i szyi. Jednym słowem, poza triumfatorem i drugim na celowniku wierzchowcem, różnice w odległościach były niewielkie.
Następnym i zarazem ostatnim startem Baliosa w wieku trzech lat była gonitwa Betway Great Voltigeur Stakes (G2) na torze w Yorku na dystansie 1 mili i 4 furlongów. Ten występ kasztanowi zupełnie się nie ułożył i zajął w nim szóste miejsce. To był jedyny wyścig ogiera, w którym nie zameldował się na płatnym miejscu.
Kariera czteroletnia
W wieku czterech lat Balios startował tylko raz na torze Meydan w Dubaju w Dubai City Of Gold Sponsored By Skycargo (G2). Miało to miejsce 5 marca 2016 roku, a ogier zajął wówczas czwarte miejsce. Jednocześnie, był to ostatni start w karierze sportowej kasztana.
Rodowód
Linia męska – ojciec
Ojcem ogiera Balios jest Shamardal (USA), ogier urodzony 27 marca 2002 r. w Kentucky po Giant’s Causeway od Helsinki po Machiavellian. Jego hodowcami są Dr Phillip McCarthy, Fred Hertrich oraz John Fielding. Ojciec Shamardala, Giant’s Causeway, jest synem zasłużonego w hodowli amerykańskiej Storm Cata. W 2000 roku Giant’s Causeway został wybrany Europejskim Koniem Roku, który na 13 startów aż 9 razy wygrał i cztery razy był drugi, a na torach świata zarobił ponad 2 miliony funtów. Obecnie jest cenionym reproduktorem, a jego syn Shamardal stanowi doskonałą i najlepszą wizytówkę ogiera.
Matka Shamardala, Helsinki, była przeciętną klaczą wyścigową, ale zwrócić należy uwagę na fakt, że jest ona pełną siostrą ogiera Street Cry (ojca m.in. wspaniałej Zenyatty i niesamowitej australijskiej czempionki Winx). W żyłach Shamardala po stronie rodziny żeńskiej płynie wspaniała krew Czempiona Ogierów w Ameryce Północnej, słynnego Mr. Prospectora (poprzez jego syna Machiavelliana).
Shamardal pochodzi z rodziny żeńskiej 1-l, a jego rodowód zbudowano na inbreedach 5×4 na Halo i na cennym żeńskim inbreedzie 5×5 na Natalmę (matce m.in. Northern Dancera).
Gniady ojciec naszego Baliosa był wspaniałym koniem wyścigowym, który na siedem startów aż sześć razy wygrał i zarobił 1 931 770 dolarów. Zanim jednak osiągnął szczyt wyścigowej sławy i rozpoczął udaną karierę hodowlaną, jego życie nie były usłane różami. Ogier bowiem cudem uniknął przewidzianej dla siebie śmierci.
W pierwszym roku swego życia wystawiono go na aukcji odsadków, ale nie osiągnął on ceny rezerwowej. Postanowiono poczekać rok. Niestety na początku 2003 roku młody Shamardal zaczął wykazywać brak koordynacji ruchowej i anormalną niezdarność. Zdiagnozowano u niego zespół zaburzeń malformacji kręgosłupa, czyli chorobę Wobblera w zaawansowanym, trzecim stadium. Choroba kręgosłupa oznaczała, że koń prawdopodobnie nigdy nie mógłby się ścigać. Wierzchowce z tym schorzeniem zazwyczaj poddawano eutanazji. By potwierdzić diagnozę, jego hodowcy i właściciele wysłali ogierka do specjalistów w Ohio State University, gdzie przeszedł szereg badań (wykonano m.in. serię prześwietleń oraz mielogram). Niestety, potwierdziły one pierwszą diagnozę. W związku z tym hodowcy i właściciele konia przekazali ogierka firmie ubezpieczeniowej. Wtedy właśnie Shamardal zaczął oczekiwać swojego smutnego końca.
Na szczęście pan Richard Ketch – były trener i kowal koni zaangażował się w sprawę Shamardala jako doradca i ekspert firmy ubezpieczeniowej, do której ogier trafił. Znał objawy choroby Wobblera i wiedział, że u młodego konia wiele innych schorzeń, skutkujących problemami z kręgosłupem, może dawać podobne symptomy do zespołu zaburzeń malformacji kręgosłupa. Wierzył w alternatywne sposoby leczenia, które mogą uratować życie źrebaka. Zabrał Shamardala do siebie, gdzie razem ze swoim współpracownikiem, Herwigiem Schoenem, określającym się samozwańczo “uzdrowicielem energetycznym”, postanowił spróbować ratować Shamardala. Alternatywne metody leczenia, które stosował Schoen, określane są jako “medycyna voodoo” i w około 10% przypadków pomagają koniom odzyskać całkowitą sprawność w ciągu roku. Dzięki Ketchowi i jego współpracownikowi, ogier znalazł się w tych szczęśliwych 10% i całkowicie wyzdrowiał.
Po przejęciu Shamardala od firmy ubezpieczeniowej, Richard Ketch wystawił go na październikowej aukcji Tattersalls Houghton Yearling Sale w Newmarket. Ogierkiem zainteresował się Szejk Mohammed’s Gainsborough Stud, który kupił go i nadał mu imię Shamardal. Cena przyszłej gwiazdy nie była wysoka, biorąc pod uwagę jego znakomite pochodzenie i wynosiła zaledwie 50 000 gwinei. Została ona zaniżona, ponieważ badanie endoskopowe przed transakcją wykazało u konia problemy z oddychaniem. Jak się potem okazało, ten wynik był błędny, ale wówczas pech jak widać nadal nie opuszczał Shamardala.
W związku z tym, ze rodzina Maktoum ma bardzo rozbudowaną stajnię wyścigową, czasami dzierżawi niektóre swoje konie innym. Tak było w przypadku Shamardala, który tymczasowo dostał się w posiadanie biznesmena Abdulla Buhaleeba. Wysłał on nowego podopiecznego na szkolenie do trenera Marka Johnstona.
Kariera wyścigowa
Shamardal jako dwulatek startował trzy razy, a każdy ze swoich wyścigów kończył jako triumfator. Podczas pierwszych dwóch gonitw występował jako koń wspomnianego wcześniej dzierżawcy – Abdulla Buhaleeba. W debiucie na torze w Ayr w wyścigu na dystansie 6 furlongów wygrał o osiem długości. Następnie triumfował o 2 1/5 długości na torze w Goodwood w wyścigu rangi G2 – Veuve Clicquot Vintage Stakes Class A na dystansie 7 furlongów. Po tym biegu umowa dzierżawy między Gainsborough Stud a Abdullem Buhaleea została rozwiązana z powodów, których nigdy nie ujawniono.
Trzecim wygranym wyścigiem Shamardala w wieku dwóch lat było Dewhurst Stakes (G1) na dystansie 7 furlongów, w którym zwyciężył o 2 1/2 długości przed innym wspaniałym ogierem, Oratorio. Niepokonany w trzech startach Shamardal został wybrany Czempionem Koni Dwuletnich w 2004 roku.
Karierę trzyletnią Shamardal rozpoczął już jako własność rodziny Maktoumów – stajni Godolphin Racing. Trenował go główny trener Szejka, Saeed Bin Suroor.
Pierwszym startem ogiera w sezonie był wyścig w Dubaju na torze Nad Al Sheba w UAE Derby (G2), który jednak nie ułożył się po jego myśli i zajął w nim dopiero 9 miejsce w 12-konnej stawce. Wyraźnie nie odpowiadał mu piaskowy tor, a bieg ten był jedynym wyścigiem w karierze ogiera, którego nie wygrał. Następnie wrócił do Francji i 15 maja 2005 roku na torze w Longchamp wygrał Poule d’Essai des Poulains (G1) na dystansie 1 mili.
Kolejnym zwycięstwem Shamardala był najbardziej prestiżowy wyścig dla trzylatków we Francji, czyli Francuskie Derby – Prix du Jockey Club (G1) na dystansie 1 mili i 2 1/2 furlonga na torze w Chantilly. W tej gonitwie stoczył pasjonującą walkę z innym wspaniałym ogierem, Hurricane Run, późniejszym zwycięzcą prestiżowego Łuku Triumfalnego.
Ostatni występ w karierze Shamardala miał miejsce na torze w Yorku w St James’s Palace Stakes (G1) na dystansie 1 mili, w którym odniósł łatwe zwycięstwo, pokonując o 3 długości Ad Valorem i o 4 3/4 Oratorio.
W sumie Shamardal podczas swojej kariery wyścigowej zarobił prawie 2 miliony dolarów.
Po zejściu z toru został ogierem czołowym w stadninie Darley w Irlandii. W sezonie letnim wysyłany jest do siostrzanej stadniny Darley w Australii i tam stacjonuje podczas ciepłych miesięcy w Europie.
Najlepsze potomstwo Shamardala:
Po Shamardalu urodziło się tak wiele wspaniałych koni, że nie sposób ich wszystkich wymienić, dlatego w poniższym opisie skupiliśmy się na najbardziej wartościowym potomstwie.
– Lope De Vega (IRE), og. ur. w 2007 r. od Lady Vettori po Vettori, startował 9 razy, cztery razy wygrał, raz był trzeci. Odniósł zwycięstwo we francuskim Derby – Prix du Jockey Club (French Derby) (Fr-Gr1) 2100m, Poule d’Essai des Poulains (French 2,000 Guineas) (Fr-Gr1) 1600m, a trzeci był w Prix De Fontainebleau (Fr-Gr3) 1600m. Zarobił prawie 2 miliony euro. W 2011 roku krył w stadninie Ballylinch w Irlandii, stanówka nim kosztuje teraz 85 000 euro i pomimo tak wysokiej ceny zainteresowanie jest ogromne do tego stopnia, że obecnie klacze zapisywane są na liście rezerwowej.
– Able Friend (AUS), wał., ur. w 2009 roku od Ponte Piccolo po Volksraad, startował 26 razy, 13 razy wygrał, 5 razy był drugi i 4 razy trzeci. Zwyciężał m.in w Queen’s Silver Jubilee Cup (HK-G1,1400m), Stewards’ Cup (HK-G1,1600m), H.K. Mile (HK-G1,1600m), H.K. Classic Mile (HK-G1,1600m,Sha), Champions Mile (HK-G1,1600m), Jockey Club Mile (HK-G2,1600m), Chairman’s Trophy (HK-G2,1600m), Premier Bowl (HK-G2,1200m), był drugi Champions Mile (HK-G1,1600m), H.K. Derby (HK-G1,2000m), Hong Kong Classic Cup (HK-G1,1800m), Queen’s Silver Jubilee Cup (HK-G1,1400m). Na torach zarobił 5 015 740 funtów.
– Mukhadram (GB), og. ur. w 2009 roku od Magic Tree po Timber Country, startował 15 razy, 5 razy wygrał, 3 razy był drugi, dwa razy trzeci. Triumfował w York S. (GB-G2,Yor,10.5fT), Brigadier Gerard S. (GB-G3,San,10fT), Eclipse S. (GB-G1,San,10fT), był drugi w Prince of Wales’s S. (GB-G1,Asc,10fT), Dubai World Cup (UAE-G1,Mey,10fAW), a trzeci w King George VI and Queen Elizabeth S. (GB-G1,Asc,12fT). Zarobił na torach świata prawie 2 miliony funtów. Jest ogierem czołowym w Nunnery Stud, a stanówka nim w 2018 roku kosztowała 7000 euro. Synem Mukhadrama jest koń roku 2020 w Polsce – Timemaster.
– Pakistan Star (GER), wał. Ur. w 2013 roku od Nina Celebre po Peintre Celebre, startował 16 razy, pięć razy wygrał, pięć razy był drugi. Triumfował m.in. w Audemars Piguet QEII Cup (HK-G1, 2000m), Standard Chartered Champions & Chater Cup (HK-G1, 2400m), a drugi był w Hong Kong Classic Cup (HK-G1, 1800m), Hong Kong Derby (HK-G1, 2000m), Audemars Piguet QEII Cup (HK-G1, 2000m). Zarobił 3 309 562 funtów.
– Dan Excel (IRE), wał. ur. w 2008 roku od Love Excelling po Polish Precedent, startował 41 razy, 7 razy wygrał, 10 razy był drugi, cztery razy trzeci. Triumfiwał m.in. w Anglesey S. (IRE-G3,2yo,6.5f,Cur), Irish 2000 Guineas Trial S. (IRE-G3,3yoC&G,8f,Leo), Champions Mile (HK-G1,8f,Sha), International Cup (SIN-G1,10f,Kra). Był drugi w Royal Whip S. (IRE-G2,10f,Cur), Meld S. (IRE-G3,9f,Leo), Stewards’ Cup (HK-G1,8f,Sha), International Cup (SIN-G1,10f,Kra), Chairman’s Trophy (HK-G2,8f,Sha), Centenary Vase (HK-G3,9f,Sha), Stewards’ Cup (HK-LG1,8f,Sha), Hong Kong Gold Cup (HK-LG1,10f,Sha), Queen’s Silver Jubilee Cup (HK-LG1,7f,Sha), a trzeci w Champions Mile (HK-G1,8f,Sha). Zarobił na torach 3 709 532 funtów.
– Blue Point (IRE), og. ur. w 2014 roku od Scarlett Rose po Royal Applause. Ścigał się na torach w Anglii, UAE i w Hong Kongu. Na 14 startów, 6 razy wygrał, 3 razy był drugi, 2 razy trzeci. Zwyciężał m.in. w Gimcrack Stakes (GB-G2,6fT,Yor), Pavilion Stakes (GB-G3,3yo,6fT,Asc), Bengough Stakes (GB-G3,6fT,Asc), King’s Stand Stakes (GB-G1,5fT,Asc). Drugi był w Middle Park Stakes (GB-G1,6fT,Nmk), Richmond Stakes (GB-G2,6fT,Goo), Meydan Sprint (UAE-G2,5fT,Mey), a trzeci w Dewhurst Stakes (GB-G1,7fT,Nmk), Commonwealth Cup (GB-G1,3yo,6fT,Asc). Nadal znajduje się w treningu Charliego Appleby. Zarobił dotychczas na torach 741 517 funtów.
– Dariyan (FR), og. ur. w 2012 roku od Daryakana po Selkirk, startował 13 razy, z czego cztery razy był pierwszy, cztery razy drugi i raz trzeci. Wygrał Prix Eugene Adam (Fr-Gr2) 2000m, Prix Ganay (Fr-Gr1) 2100m, był drugi w Prix Guillaume d’Ornano (Fr-Gr2) 2000m, Prix d’Ispahan (Fr-Gr1) 1800m, Dubai City of Gold (UAE-Gr2) 2400m, a trzeci w Hong Kong Vase (HK-Gr1) 2400m. Dla swoich właścicieli zarobił 581 848 funtów, a od 2017 roku kryje we Francji w stadninie Haras de Bonneval.
– Usherette (IRE), klacz ur. w 2012 roku od Monday Show po Marias Mon, startowała 14 razy, siedem razy wygrała, trzy razy trzecia. Zwyciężała w Dahlia Stakes (GB-G2,F&M,9fT,Nmk), Duke of Cambridge Stakes (GB-G2,F&M,8fT,Asc), Prix de la Cochere (Fr-L,F&M,8fT,Msn). Trzecia była w Prix d’Ispahan (Fr-G1,9fT,Cha), Prix du Muguet (Fr-G2,8fT,Sai), Duke of Cambridge Stakes (GB-G2,F&M,8fT,Asc). Biegała we Francji i Wielkiej Brytanii, zarobiła w sumie 289 732 funtów.
– Shakespearean (IRE), og. ur. w 2007 roku od Paimpolaise po Priolo, startował 13 razy, 5 razy wygrał, raz był trzeci. Wygrał Solario Stakes (GB-G3,7FT, Sandown), Hungerford Stakes (GB-G2,7FT, Newbury), a trzeci był w Superlative Stakes (GB-G2,7fT, Newmarket). Biegał w Anglii, Irlandii, Francji i UAE.
Od 2012 roku jest reproduktorem w stadninie Haras de la Hetraie w Normandii we Francji.
– Crackerjack King (IRE), og. ur. w 2008 roku od Claba Di San Jore po Barathea, startował 14 razy, 7 razy wygrał, jeden raz był trzeci. Ścigał się we Włoszech, Anglii, Francji i USA. Zwyciężył w Premio Presidente della Repubblica (Ity-G1, 4yo+, 2000m-T, Capannelle), Derby Italiano (Ity-G2, 3yo C&F, 2200m-T, Capannelle), 2010 Premio Campobello (Ity-LR, 2yo, 1800m-T, San Siro), był trzeci w Underwood Stakes (Aus-G1, 1800m-T, Caulfield). Zarobił 501 808 funtów.
W 2014 roku został wysłany do Australii, a w 2015 roku rozpoczął karierę stadną w Oakside Park, Hahndorf w Południowej Australii.
– Zazou (GER), og. ur. 2007 roku od Zaza Top po Lomitas. Startował 36 razy, 9 razy wygrał, 2 razy był drugi, 9 razy trzeci. Wygrał Premio Roma (Ity-Gr1) 2000m, Oppenheim-Union-Rennen (Ger-Gr2) 2200m, Dr. Busch-Memorial (Ger-Gr3) 1700m, Preis der Sparkassen Finanzgruppe (Ger-Gr3) 2000m, GP der Landeshauptstadt Düsseldorf (Ger-G3) 1700m, BBAG Auktionsrennen (Ger-R) 1300m, Ferdinand Leisten-Memorial (Ger-R) 1400m. Był drugi w Deutsches Derby (Ger-G1) 2400m i w Anatolia Trophy (Tur-G2) 2000m, a trzeci w Criterium de Saint-Cloud (Fr-G1) 2000m, Rheinland-Pokal (Ger-G1) 2400m, Gr. Dallmayr-Preis (Ger-G1) 2000m. Zarobił 1 211 612 euro i 132 500 koron czeskich. W marcu 2012 roku kupił go znany Czeczen Kadyrov, a od 2016 roku kryje w Czechach w stadninie Darkhorse.
Rodzina żeńska
Rodzina 19
Rodowód Baliosa został zbudowany w niezwykle przemyślany sposób. Jest on synem Shamardala od matki z bardzo dobrej niemieckiej rodziny 19-tej – Elle Galante, córki epokowego Galileo.
Wzmianki o rodzinie żeńskiej nr. 19 pochodzą jeszcze z 1700 roku, a protoplastką rodu była klacz Davill’s Old Woodcock Mare (GB). Według dostępnych danych, swoistą „klamrę” tej żeńskiej rodziny stanowiła klacz Tuberoza (1772) po wybitnym jak na tamte czasy ogierze Herod od klaczy Grey Starling po Bolton Starling. Tuberoza wygrała 13 wyścigów i urodziła cztery klacze, które dalej rozwijały tę wspaniałą rodzinę. Jej pierwsza córka, Rosina(GB) (1781) po Amaranthus odniosła 8 zwycięstw m.in w Gold Cup Richmond Sept 1785 5yo Kings Purse Carlisle July 1786 6x Fifties: Malton Oct 1784, Milfield May 1785, Hexham June 1785, York Aug 1785, Beverley June 1786, czy Carlisle July 1786, a w 1799 roku została wysłana do USA.
Kolejna córka Tuberozy – Contessina (GB) (1787) zapoczątkowała rodzinę 19-a.
Tuberoza została określona jako “najlepsza klacz w Anglii swoich czasów i najlepsza matka córek”. Urodziła w sumie 10 źrebaków, z których wszystkie, oprócz jednego, startowały, a osiem wygrywało.
Z rodziny 19 w 1912 roku urodziła się oaksistka Snow Marten (IRE), a także trzech derbistów – Sir Hugo (1889), Spion Kop (1917) oraz Windsor Lad (1931).
Konie pochodzące z tej rodziny upodobały sobie słynny wyścig St Leger. W tej prestiżowej gonitwie triumfował Ebor (1814), Reveller (1815), Gamester (1856), Tracery (1909), Salmon Trout (1921), Windsor Lad (1931), Scottish Union (1935), czy Athens Wood (1968), udowadniając tym samym skłonność do przekazywania potomkom predyspozycji długodystansowych.
Inne sławne wierzchowce z tej rodziny to m.in.: Ancestor (1949), Colin (1905), Coroado (1930), Count Shomberg (1892), Ebor (1814), Gallinule (1884), Golden Boss (1920), Hugh Lupus (1952), Isonomy (1875), Monarque (1852), a także Never Bend (1960) – syn Nasrullaha i Lalun, który był wybornym koniem wyścigowym, a także doskonałym ogierem czołowym (to ojciec m.in. epokowego Mill Reefa).
Można by jeszcze długo wymieniać potomków doskonałej rodziny 19-tej, ale zajęłoby to znacznie więcej miejsca. Jedno jest pewne – znakomite konie z tej linii wskazują na cenność jej krwi, gdyż wyniki takich wierzchowców jak Isonomy, Vespasian, Monarque, a także bardzej współczesne Vedette (2000), Plaisanterie, Alarm, Sabinus, Clearvell (2000), czy Surefoot (2000) mówią same za siebie. Ogiery z tej rodziny są bardzo dobrymi wyścigowcami, a także cennymi reproduktorami.
Z „odnogi” rodziny 19, czyli z rodziny 19-a, pochodzą tak znamienite konie jak: Airwave, Alinghi, Churchill, Clemmie, Isonomy, Jwala, Kotashaan, Pearl Necklace, Plaisanterie, czy Tracery.
„Odnoga” 19-b dała takie gwiazdy jak: Alfred Nobel, Bold Reason, Campanula, Colin, Flockton Grey, Lalun, Vedette, Winsor Lad, Never Bend, New Approach i wiele innych.
Z „odnogi” 19-c pochodzą natomiast takie sławy, jak wybitny Curlin, ogier Jeune – zwycięzca m.in. Meborne Cup z 1994 roku oraz wyborne klacze wyścigowe – Electra, czy Countess Diana.
Rodzina żeńska ogiera Balios jest bardzo dobra, gdyż zarówno matka, babka, jak i prababka startowały z sukcesami oraz dawały niezwykle wartościowe potomstwo. Kolejne klacze w rodowodzie Baliosa również zasługują na uwagę, dlatego poświęcimy im dalszą część artykułu.
I matka
Elle Galante (GER), kl. ur. w 2003 roku po Galileo od Elle Danzig po Roi Danzig biegała 12 razy, z czego trzykrotnie wygrała, tyle samo razy była druga i jednokrotnie trzecia. Zarobiła na torach Niemiec i Francji 23 600 euro.
Klacz Elle Galante wyhodowana została w niemieckiej stadninie Gestut Wittekindshof. Ojciec matki Baliosa, wybitny Galileo (IRE), ur. w 1998 r. jest synem Sadler’s Wellsa i wyjątkowej w hodowli Urban Sea.
Galileo startował 8 razy, z czego 6 razy zwyciężał i jednokrotnie był drugi. Triumfował w Epsom Derby, Irish Derby, King George & Queen Elizabeth S., Ballysax S. oraz w Derrinstown Stud Derby Trial. Podczas kariery wyścigowej zarobił 1 621 110 funtów. Jest czołowym reproduktorem światowym. Do marca 2017 roku urodziło się po nim 64 zwycięzców gonitw rangi G1. To ojciec tak znakomitych koni jak Frankel, Rip Van Winkle, Nathaniel, Australia, Cape Blanco, New Approach, Ulysses, Soldier Of Fortune, Teofilo, Churchill, Highland Reel, Minding, Noble Mission, Ruler Of The World, Red Rocks, Treasure Beach, Adelaide, Capri, Winter, czy Mondialiste. Warto podkreślić, że jego matka – Urban Sea jest jedną z niewielu klaczy, która dała dwóch zwycięzców Epsom Derby – Galileo i Sea The Stars.
Na listopadowej aukcji w Tattersalls Dr. Christoph Berglar kupił Elle Galante za 220 000 qwinei. Na grudniowej aukcji w 2008 roku została sprzedana źrebna Dalakhanim za 235 000 gwinei.
Urodziła osiem źrebaków, ostatniego w 2017 roku po Lope de Vega, który jest synem Shamardala (ojca Baliosa). Dotychczas najbardziej udanym jej potomkiem był Balios, ale reszta przychówku również radziła sobie dobrze na torach. Wszystkie konie od tej matki biegały, a jedynie dwa nie zwyciężały.
Najlepsze potomstwo Elle Galante:
– 2009 r. – og. Shutterfly (IRE) po Dalakhani, który biegał 3 razy, z czego raz wygrał, zmarł w 2013 r.
– 2011 r. – wał. Camlann (IRE) po Cape Cross, startował 36 razy – 7 razy wygrał, 4 razy był drugi, 6 razy trzeci. Zwyciężał na 10 furlongów oraz osiągał bardzo dobre rezultaty w gonitwach płotowych i steeplowych. Zarobił dla swoich właścicieli 74 189 funtów.
– 2012 r. – og Balios po Shamardal – j.w.
– 2013 r. kl. Cerse i(GB) po Invisible Spirit, startowała 15 razy, z czego 4 razy wygrała, cztery razy była druga i dwa razy trzecia. Zarobiła 59 475 funtów, a ścigała się na torach Anglii i Francji.
Pozostałe rodzeństwo Baliosa równie dzielnie spisywało się na torach i osiągało dobre wyniki.
II matka
Elle Danzig (GER), kl. ur. w 1995 roku po Roi Danzig od Elegie po Teotepec jest hodowli i własności stadniny Gestut Wittekindshof w Niemczech. To ona stanowi prawdziwy skarb w rodowodzie Baliosa, gdyż była niezwykle dobrą klaczą wyścigową.
Startowała 22 razy, z czego aż dwunastokrotnie wygrała i trzykrotnie przybiegała na drugiej pozycji. Zwyciężyła m.in w Preis der Diana (Ger-Gr2) 2200m, Henkel-Rennen (Ger-Gr2) 1600m, Preis der Gelsenkirchener Wirtschaft (Ger-Gr3), Preis der Badsichen Sparkassen (Ex-Spreti Rennen, Ger-Gr3) – dwukrotnie, Preis der Deutschen Einheit (Ger-Gr3), Grosser Dallmayr-Preis (Ger-Gr1), Premio Roma (Ity-Gr1) 2000m – dwukrotnie, Arthur Andersen Euro Cup (Ger-Gr2), czy IDEE Hansa-Preis (Ger-Gr2).
Była Czempionką Trzyletnich Klaczy w Niemczech w 1998 roku, Czempionką Czteroletnich i Starszych Klaczy w Niemczech w 1999 roku oraz dwukrotną Czempionką Czteroletnich i Starszych Klaczy we Włoszech – w 1999 r. i w 2000 r. Zarobiła na torach ponad 900 000 euro.
W hodowli również okazała się skarbem. Dała 15 źrebaków, z których wszystkie brały udział w wyścigach (najmłodsza klacz po og. Maxios urodziła się w 2017 roku, więc jeszcze nie zdążyła zadebiutować.), a tylko dwa nie wygrywały. Pozostałe spisywały się na torach bardzo dobrze.
Najlepsze potomstwo Elle Danzig:
– 2003 r. Elle Galante (GER) po Galileo – j.w. (matka m.in. Baliosa)
– 2007 r. kl. Elle Shadow (IRE) po Shamardal, 11 startów, 5 razy pierwsza, trzy razy druga, dwa razy trzecia. Wygrała Belmondo-Preis Fürstenberg-Rennen 2000m, Rashit Shaykhutdinov-Cup (Ger-Gr3) 2000m, Grosser Preis der Wirtschaft (Ger-Gr3) 2000m, Berberis Rennen (Ger-L) 2000m, była druga w Preis der Diana (German Oaks) (Ger-Gr1) 2200m, Preis der Winterkönigin (Ger-Gr3) 1600m, Hamburger Stutenpreis (Ger-Gr3) 2200m, a trzecia w Grosser Dallmayr-Preis (Ger-Gr1) 2000m oraz Diana-Trial (Ger-Gr2) 2000m. Zarobiła na torze 259 000 euro.
– 2004 r., og. El Comodin po Monsun, startował 26 razy, z czego cztery razy wygrał, pięć razy był drugi i trzykrotnie trzeci. Triumfował m.in. w Prix Pelleas (Fr-L) 2000m, a trzeci był w Prix Tantieme (Fra-L) 2000m. Zarobił prawie 100 000 euro. Miał zostać ogierem czołowym od 2013 roku we Francji w stadninie Haras de Saint Arnoult, ale przedwczesna śmierć nie pozwoliła mu się wykazać w hodowli.
– 2005 r. kl. Elle Gala po Galileo, startowała 14 razy, z czego trzy razy wygrała, cztery razy była druga i tyle samo razy trzecia. Zwyciężyła m.in w Nereide-Rennen (Ger-L) 2000m, a druga na mecie zameldowała się w Premio Giovanni Falck (Ity-L) 2400m. Jest matką stadną, urodziła już 5 źrebaków, z których jeden nie biegał, drugi jest obecnie dwulatkiem, a pozostałe trzy brały udział w gonitwach i zwyciężały. Jej córka Eraclea, ur. w 2013 roku po Raven’s Pass wygrała dla swojego japońskiego właściciela 100 000 euro, gdyż na 9 startów pięciokrotnie była druga.
– 2008 r., wał. Livric Street (IRE) po Hurricane Run, biegał 33 razy, z czego sześć razy wygrał, trzy razy był drugi, a pięciokrotnie trzeci.
– 2010 r., kl. Elle Same (GB) po Samum, startowała 10 razy, dwukrotnie wygrywała, czterokrotnie była druga (m.in. w Großer Campanologist-Preis (Ger-L) 2200m). W 2016 roku urodziła ogierka po Lope De Vega, a w 2017 ogierka po Sea The Stars. Na razie trzeba poczekać na wyniki jej potomstwa.
– 2013 r. og. El Vip (IRE) po Pivotal, startował 7 razy, z czego trzy razy wygrał, a dwukrotnie był trzeci. Nadal znajduje się w treningu Luci Cumani.
– 2002 r., wał. El Star (IRE) po Soviet Sta zaliczył 25 startów, spośród których czterokrotnie zwyciężał, trzykrotnie meldował się na drugiej pozycji i czterokrotnie na czwartej.
– 2011 r. kl. Asyad (IRE) po New Approach, startowała 10 razy, z czego trzy razy wygrała, raz była druga i trzy razy trzecia.
III matka
Elegie (GER), kl. ur. w 1977 r. po Teotepec nie była gwiazdą wyścigową, ale dobrze radziła sobie na torze. Startowała 15 razy, z czego trzykrotnie wygrała. Odznaczyła się też w stadzie, dając dobre potomstwo. To półsiostra ogiera Ebano (GB) ur. w 1973 roku po Tanerko, który biegał 33 razy, 13 razy wygrywając, jednokrotnie zajmując drugie miejsce i trzykrotnie trzecie. Triumfował między innymi w Preis von Europa (Ger-Gr1) 2400m, Spreti-Rennen (Ger-Gr3) 2400m, GP der Stadt Gelsenkirchen (Ger-G3), czy Karstadt-Preis, a drugi przybiegał w Grosser Preis von Düsseldorf (Ger-Gr2) 2400m. Był reproduktorem w Niemczech.
Najlepsze potomstwo Elegie:
– 1995 r. klacz Elle Danzig po Roi Danzig – j.w.
– 1992 r. og. El Society po Law Society, odniósł 6 zwycięstw, biegał od 3 do 7 lat w Niemczech, był drugi w Herbst-Preis der Dreijährigen (Ger-L) 2800m, zarobił ponad 55 000 dolarów.
– 1987 r., kl. Eurydike po Anfield zajmowała dwa razy drugie miejsca w wyścigach (m.in. w Preis der Jahrlingsauktion). Jest matką wał. Expensive Dream (GER), ur. w 1999r. po Lomitas, który wygrał 7 razy, biegał w Niemczech i Francji, był drugi m.in. w Gerling-Preis (G2) i zarobił na torach w sumie 115 705 dolarów podczas całej swojej kariery.
– 1994 r., kl. Eirehill (GER) po Danehill startowała pięć razy, z czego dwukrotnie triumfowała. Klacz w hodowli wykazała się dobrym potomstwem, a najlepszym jej synem był og. Emporio (GER), ur. w 2004 roku po Kaldounevess, który na 28 startów siedem razy wygrał, trzykrotnie był drugi i czterokrotnie trzeci. Triumfował m.in. w Prix Turenne (Fr-L) 2400m, był drugi w Preis der BBAG-Jährlingsauktionen (Ger-R) 2400m, a trzeci w Charly Seiffert-Memorial (Ger-R) 1600m. Zarobił 105 950 euro. Z wyróżniającego się potomstwa Eirehill, należy jeszcze wymienić klacz Estefania (GER) ur. 2001r. w po Acatenango, która na 9 startów dwukrotnie wygrała, raz była druga i raz trzecia, a w hodowli dała m.in. wał. Empoli w 2010 r. po Halling, który na 32 starty, trzykrotnie triumfował, ośmiokrotnie przybiegał jako drugi i jednokrotnie jako trzeci (wygrał Preis von Europa (Ger-Gr1) 2400m, był drugi w Rheinland-Pokal (Ger-Gr1) 2400m, Oppenheim-Union-Rennen (Ger-Gr2) 2200m i Dubai Millennium Stakes (UAE-L) 2000m, zarobił 606 964 dolarów). Estefania urodziła jeszcze kilka dobrych koni, m.in. wał. Eigelstein (GB), ur. w 2008 r. po Dubawi, który startował bardzo dużo i aż dziesięciokrotnie wygrał, tyle samo razy przybiegł na metę jako drugi, a dwunastokrotnie jako trzeci. Triumfował m.in. w BMW Berlin Preis (BBAG Auktionsrennen) (Ger-R) 1400m, był drugi w BBAG Auktionsrennen Hannover (Ger-R) 2000m, BBAG Auktionsrennen München (Ger-R) 1600m, BBAG Auktionsrennen Bremen (Ger-R) 1600m, a trzeci w Sachsen Preis (Ger-L) 2000m, Premio Conte Felice Scheibler (Ger-L) 2000m oraz BBAG-Meiler-Auktionsrennen Hamburg (Ger-R) 1600m.
– 1991 r. og. Elmondo po Lomond, odniósł 4 zwycięstwa w Niemczech.
– 1996 r., kl. Elle Plate (GER) po Platini, na 14 startów, czterokrotnie była pierwsza. To matka 12 źrebaków, spośród których najlepszy okazał się ogier Electric Roi (GER), ur. w 2003 r. po Roi Danzig, który startował w 31 wyścigach, cztery razy wygrywając, tyle samo razy meldując się na drugiej pozycji i pięciokrotnie na trzeciej.
– 1984 r. kl. Evening Ballad (GER) po Windwurf, która na 29 startów, trzy razy wygrała, sześć razy druga i pięć razy trzecia. W hodowli dała m.in og. Evening Master (GER) po Master Class, triumfującego w swojej karierze dziewięciokrotnie (wygrał Hannoversches Sprint-Auktionsrennen (Ger-NL) 1200m, a trzeci był w Arthur-von-Weinberg-Rennen (Ger-L) 1550m). Evening Ballad w 1995 roku urodziła klacz Evening Set po Second Set, która startowała 10 razy, wygrała raz, była druga w Frühjahrs-Stutenpreis (Ger-L) 1600m, a trzecia w Zukunfts-Rennen (Ger-Gr2) 1200m oraz Dortmunder Auktionsrennen (Ger-NL) 1400m. Została odznaczona tytułem Czempionki Dwuletnich Klaczy w Niemczech w 1997 roku, a w hodowli dała bardzo wartościowe potomstwo. Evening Ballad w 2001 roku urodziła klacz Evening Danzig po Danzig Connection, która nie biegała, ale w stadzie wykazała się poprzez urodzenie klaczy Early Morning (GER), ur. w 2009 roku po Mamool. Early Morning startowała 28 razy, z czego wygrała siedem wyścigów, cztery razy była druga i trzykrotnie trzecia. Triumfowała m.in. w Grosser Preis des Gestut Fahrhof (Ger-G3) 2200m, na drugim miejscu meldowała się w Esso-Cup (Ger-L) 2200m, a na trzecim w Grosser Preis Jungheinrich Gabelstapler (Ger-L) 2200m oraz w Preis der Baden-Badener Hotellerie & Gastronomie (Ger-L) 2200m. Zarobiła prawie 100 000 euro.
IV matka
Elektra (GER), kl. ur. w 1962 roku po Orsini od Egina po Alycidon startowała 9 razy, z czego cztery razy wygrała. Jest matką zwycięzcy gonitw rangi G1, ogiera Ebano.
– 1973r., og. Ebano (GB) po Tanerko, który biegał 33 razy, z czego 13 razy wygrał, jednokrotnie był drugi i trzykrotnie trzeci. Triumfował między innymi w Preis von Europa (Ger-Gr1) 2400m, Spreti-Rennen (Ger-Gr3) 2400m, GP der Stadt Gelsenkirchen (Ger-G3), czy Karstadt-Preis, był także drugi w Grosser Preis von Düsseldorf (Ger-Gr2) 2400m. Został reproduktorem w Niemczech.
– 1977 r., kl. Elegie (GER) po Teotepec – j.w.
– 1978 r., og. Elektrant (GER) po Dschingis Khan, startował 30 razy, z czego 6 razy wygrał, m.in. w Preis der Stadt Baden-Baden (Ger-L) 2000m, Preis des Casino Baden-Baden (Ger-L) 1600m, był trzeci w GP der Badische Wirtschaft-G2 oraz w Badener Meile-G3. Okazał się dobrym reproduktorem w Niemczech i odznaczył się zdrowym, biegającym, wygrywającym potomstwem.
– 1968 r., og. Escalon (GER) po Dschingis Khan, startował 36 razy, z czego sześć razy wygrał, był drugi w Dr Hans Hess Memorial, a trzeci w Preis der Privaten banken und Bankiers in Dusseldorf oraz Prise der Westdeutschen Landesbank Girazentrale.
– 1975 r., kl. Escada (GER) po Luciano, biegała 9 razy, z czego trzy razy wygrała. Jest matką zwycięzców gonitw typu Stakes. W 1980 roku urodziła og. El Arco (GER) po Caracol, który startował 36 razy, 8 razy wygrał, 8 razy był drugi i 4 razy trzeci. Triumfował m.in. w Oleander Rennen (GER-G3), czy Moormann-Rennen (GER-L) 1800m, był drugi w Deutches St. Leger (Ger-G2), Silbernes Band der Ruhr (GER-L) 4000m, a trzeci w ral-Pokal (GER-G1) 2400m oraz Preis des Landes Nordrhein-Westfalen (GER-G3) 2400m. Po karierze został reproduktorem w Niemczech. W 1983 roku Escada urodziła ogiera po Surumu, El Salto. El Salto startował 27 razy, z czego 10 razy wygrał, 3 razy był drugi i trzy razy trzeci. Triumfował m.in. w Grosser Hertie-Preis Gr.2 (GER) 2200m, Hansa Preis Gr.2 (GER) 2200m, Consul-Bayeff-Rennen Gr.3 (GER) 2200m, Furstenberg-Rennen Gr.3 (GER), Spreti-Rennen Gr.3 (GER), czy Dallmayr Coupe Lukull L. (GER) 2200m. Był drugi w ral-Pokal Gr.1 (GER) 2400m, Preis von Wallerstein L. (GER) 2000m, a trzeci w Deutches Derby (Ger-G1), Bayerisches Zuchtrennen Gr.2 (GER) 2000m, Aral-Pokal Gr.1 (GER). Został reproduktorem w Niemczech. Eskada w 1992 roku urodziła ogiera po Acatenango, El Rosario. Biegał on 26 razy, z czego 8 razy wygrał, 4 razy był drugi i 3 razy trzeci. Zwycięstwo odniósł m.in. w Herbstpreis der Dreijährigen (Ger-L) 2800m, a drugi na metę wpadł w Internationale Buchmacher Springer-Trophy (Ger-L) 2200m. Zarobił ponad 100 000 marek. Ponadto Eskada w 1985 roku urodziła klacz po Surumu, Espadę, która biegała 11 razy, jednokrotnie wygrywając, trzykrotnie meldując się na drugim miejscu i jednokrotnie na trzecim.
– 1969 r., kl. Envira (FR) po Yoggi, startowała 16 razy, z czego 3 razy wygrała. W stadzie dała kilka niezłych koni, m.in. klacz Eicidora (GER), ur. w 1987 roku po Surumu. Startowała ona 22 razy, dwukrotnie wygrywając (m.in. Las Vegas-Slenderella-Rennen (Ger-L) 2200m). W hodowli rodziła wartościowe potomstwo. W 1981 roku Envira na świat przyszedł jej syn – ogier Etzel (GER) po Lombard. Odniósł on 3 zwycięstwa, m.in. w Grosser Hamburger Ausgleich (Ger-L), Grosser Preis von Case IH (Ger-L), był drugi w Hansa-Preis (Ger-Gr2), Hessen-Pokal (Ger-Gr2) 2000m, Preis der Spielbanken des Landes NRW (Ger-Gr3), czy w Dallmayr Coupe Lukull (Ger-L) 2200m. Został reproduktorem w Niemczech. Z pozostałego wyróżniającego się potomstwa Enviry należy wymienić jeszcze klacz Ermione (GB), ur. w 1980 roku po Surumu, która biegała 12 razy, 2 razy wygrała, trzykrotnie była druga i tyle samo razy trzecia. Drugą lokatę zajmowała m.in. w Der Stadt Berlin (GER) oraz Jacobs Kaffee Rennen (GER). W hodowli okazała się bardzo dobra matką, urodziła kilka wartościowych koni, które biegały i zwyciężały. Ermione dała m.in. klacz Este (GER) w 1988 roku po The Noble Player. Este startowała 20 razy, dwa razy wygrała, trzy razy była druga i dwa razy trzecia. Jako ciekawostkę należy odnotować fakt, że Este jest matką og. Estejo (GER) ur. w 2004 roku po Johan Cruyff. Estejo startował 34 razy, z czego wygrał 10 razy, 7 razy był drugi i 2 razy trzeci. Triumfował m.in. w Premio Roma (Ity-Gr1,3yo+,2000m-T,Capannelle), 2011 Premio Presidente della Repubblica (Ity-Gr1,4yo+,2000m-T,Capannelle), 2007 Gran Premio d’Italia (Ity-L,2000m-T) oraz 2010 Premio Enrico Camici (Ity-L,1600m-T), był drugi trzykrotnie w latach 2010, 2011 i 2012 w Premio Ambrosiano (Ity-Gr3,4yo+,2000m-T,San Siro), oraz meldował się jako trzeci w Premio Roma (Ity-Gr1,3yo,2000m-T,Capannelle).
Okazuje się, że wbrew pozorom świat koni wyścigowych jest mały, gdyż Estejo od 2013 roku był ogierem czołowym w Polsce. Krył w SK Iwno i już w pierwszym roku stanowienia wykazał się w hodowli ogierem Tunis, ur. w 2014 roku od Tracji po Llandaff, który na 16 startów 6 razy wygrał, siedem razy był drugi i dwa razy trzeci. Tunis przed swoim trzyletnim sezonem na torze został sprzedany do Francji za 25 000 dolarów, a tam jego kariera sportowa zaczęła nabierać tempa.
W wieku trzech i czterech lat wygrał on Prix Aguado (H) (FR-G3,C&G,3500m,Aut), Prix Stanley (H) (FR-L,C&G,3500m,Aut), Prix Amadou (H) (FR-G2,4yo,3900m,Aut) oraz Prix d’Indy (H) (FR-G3,4yo,3600m,Aut), był drugi w Prix Cambaceres (H) (FR-G1,3yo,3600m,Aut), Prix Georges de Talhouet-Roy (H) (FR-G3,3yo,3600m,Aut), Prix Robert Lejeune (H) (FR-L,C&G,3600m,Aut), Prix Alain du Breil (H) (FR-G1,4yo,3900m,Aut), Prix de Pepinvast (H) (FR-G3,4yo,3600m,Aut), a także w Prix Questarabad (H) (FR-G2,4yo,3900m,Aut). Zarobił dla swoich właścicieli ponad 600 tysięcy euro, a obecnie jest reproduktorem we Francji.
Kariera stadna Baliosa
W grudniu 2017 roku ogłoszono koniec kariery sportowej Baliosa i wysłano go do Normandii we Francji, do stadniny Haras du Hoguenet. Sezon stanówkowy rozpoczął w 2018 roku. Pokrył skutecznie 13 klaczy, m.in.:
– Belle Lumiere (GB), ur. w 2007r. po Fantastic Light od Bella Bianca po Barathea, która na 12 startów 3 razy wygrała i raz była druga, zarabiając na torach ok. 65000 euro
– Dansia (GER), ur. w 2000 r. po Lavirco od Dawn Side po Bold Forbes, która startowała 5 razy, z czego raz wygrała i jednokrotnie była druga. Dansia jest już matką 8 źrebaków, z których sześć biegało i zwyciężało.
– Drifting (IRE), ur. w 2004 po Sadlers Wells od Dazzling Park po Warning, która biegała 2 razy, z czego raz wygrała. Jest matką 5 źrebaków, a najlepsza jej córka to klacz Allegria (IRE) z 2011 r. po Dalakhani. Brała udział w 12 wyścigach, spośród których trzykrotnie wygrała, dwukrotnie była druga i tyle samo razy trzecia.
– Montgarri (FR) ur. w 2000 r. po Johann Quatz od Terciana po Afleet nie biegała, ale dała w hodowli cztery źrebaki, z których dwa startowały dużo i zwyciężały, a jeden z nich – klacz Minute Libellule (FR), ur. w 2008 roku po Blackdoun już urodziła zwyciężczynię, klacz Mets La Ouache ur. w 2015 roku po Saonois (na cztery dotychczasowe starty aż dwukrotnie wygrała).
Trochę głębiej, ale z tej samej odnogi rodziny nr 19, pochodzi wyhodowany w Mosznej Juror, zwycięzca czeskiego Derby i polskiego St. Leger, ojciec trójkoronowanej Dżamajki, derbisty Duranda, a także matki znakomitego Intensa.
Źródło: Stadninapegaz.pl