Stajnia Macieja Jodłowskiego jest w doskonałej formie, a trener jest niezagrożonym liderem czempionatu. W ten weekend wystawia aż cztery konie całkowicie nieznane warszawskiej publiczności. W celu pomocy w typowaniu sobotnich gonitw, zagłębimy się w ich rodowody.
Na zdjęciu tytułowym od zewnętrznej: Intuitive – Le Guy des Fresnes – Ajdar Al Gunay
Ballada Al Gunay: Highland Reel – Belle Masquee po Oratorio
Ballada Al Gunay dotąd nie biegała, mimo że ma już cztery lata. Ma jednak interesujący dystansowy rodowód. Jej matka Belle Masquee urodzona w 2007 roku, ścigała się na wysokim poziomie we Francji. Nie wywalczyła black type, ale ma niezłą notę (104 rpr) i faktycznie biegała na poziomie gonitw Pattern. Zajęła czwarte miejsce w Listed na dystansie 1800 metrów w Maisons-Laffitte, a także szóste na poziomie G3 na dwa kilometry w Chantilly. Lepiej ocenić można mimo wszystko szóste miejsce w G3, bo ukończyła wyścig z mniejszą stratą do zwyciężczyni niż w Listed.
Dotąd biegała trójka rodzeństwa Ballady. Najlepszym koniem był Blackout (po Dream Ahead), który wygrał trzy wyścigi średniodystansowe w Anglii, po czym został sprzedany do Stanów Zjednoczonych, gdzie odniósł kolejne cztery sukcesy i według ocen handikaperów w USA miał rating na poziomie aż 109 funtów. Został sprawdzony na poziomie G3 (8. miejsce) oraz G2 (7. miejsce).
Dalej linia żeńska jest niezła, babka była czwarta w dwóch gonitwach rangi G3 i urodziła klacz po Rock Of Gibraltarze, która była trzecia w Listed we Francji. Trzecia matka za to wygrała Prix de l’Opera (wtedy rangi G2, obecnie G1) i dała doskonałą klacz po Nureyevie – Atticus, która zarobiła ponad milion dolarów w Stanach Zjednoczonych. Wracając do pierwszego pokolenia w pokrewieństwie, matka Ballady w 2017 roku została sprzedana na francuskiej aukcji hodowlanej za 5 tysięcy euro. Była pokryta ogierem Penny’s Picnic, ale urodzony Berkut Al Gunay był bardzo słaby, na pięć startów najwyżej był ósmy. Biegał w Niemczech i we Francji.
Półbrat Ballady, który biegał na wysokim poziomie w Anglii i USA, miał lepszego ojca niż Ballada. Dream Ahead dał trzy konie z ratingiem na poziomie 120 funtów, a Highland Reel, jedynie dwa na poziomie 110 funtów, chociaż trzeba zauważyć, że jego potomstwo startuje od 2021 roku, a Dream Aheada od 2015, jednak Highland Reel dostał do krycia dobre klacze i mimo to był wielkim rozczarowaniem po świetnej karierze torowej i wygraniu ponad 7,5 miliona funtów. Ballada ma specyficzny rodowód, wypchany inbredami. Ma inbred na Danehilla 3×3 oraz na Sadlers Wellsa również 3×3, co oznacza, że w rzeczywistości zamiast czterech pradziadków ma tylko dwóch, tych samych w linii żeńskiej i męskiej. Do tej pory nie było ciekawego połączenia Highland Reela z matkami po Oratorio, który okazał się niezłym ojcem matek.
Ma długodystansowe pochodzenie i Szczepana Mazura w siodle. Na szczęście dla niej trener znalazł jej wyścig na dystansie 2200 metrów, który powinien jej odpowiadać, a w dodatku może się okazać, że nie będzie szokująco mocnego początku, co mogłoby jej sprawić problemy. Jednak w stawce są niezłe konie i jeśli nie ma bardzo dużych możliwości, to może być ciężko jej tu walczyć o czołowe lokaty bez żadnego doświadczenia.
Ajdar Al Gunay: Zoffany – Ajwan po Helmet
Ajdar Al Gunay też nie biegał. Jego matkę Ajwan stajnia Gunay Equestrian kupiła na aukcji hodowlanej w Anglii za 2800 gwinei. Biegała dla Sheikha Abdullaha Almaleka Alsabaha, jak m.in. Haatem, który był trzeci w tegorocznym angielskim 2000 Gwinei i drugi w irlandzkim odpowiedniku. Wyszła do startu jako dwulatka dwa razy i dwa razy była druga (67 rpr). Druga matka biegała sześć razy na dystansach od 1200 do 1600 metrów i wygrała dwa wyścigi piątej klasy w Anglii (79 rpr).
Czwórka jej potomstwa była przeciętna, wyniki dały im ratingi od 67 do 75 funtów, z czego Ajwan była najsłabsza. Ciekawa jest prababka Ajdara – Break Of Day, jest ona babką klaczy Winter oraz Lovelier. Winter to zwyciężczyni irlandzkiego i angielskiego 1000 Gwinei oraz Nassau Stakes i Coronation Cup, która obecnie nieźle radzi sobie jako klacz stadna, a Lovelier wygrała Listed i była druga na poziomie G2.
Ajdar też ma w rodowodzie inbred, ale delikatniejszy i pojedynczy, na Danehilla 3×4. Jego ojciec Zoffany był rzetelnym reproduktorem, który padł w wieku trzynastu lat w 2021 roku. Dał 24 konie z ratingiem powyżej 110 funtów, ale żadnego na poziomie 120. Z kolei Helmet jako ojciec matek nie do końca się jeszcze pokazał jako ojciec matek. Żadna z jego córek nie urodziła jeszcze konia z ratingiem na poziomie nawet 100 funtów, a miały na to pięć lat.
Zoffany dawał niezłe konie na krótkie, średnie i długie dystanse, choć najwięcej na milę. Matka Ajdara biegała wyłącznie dwulatką, ale na 1000 i 1200 metrów, jej ojciec Helmet to miler, podobnie jak ojciec jej matki Verglas, a na dodatek sama Winter, która w tej linii żeńskiej jest największym atutem, była specjalistką od średnich dystansów, mimo dolewu krwi Galileo, więc wszystko wskazuje na to, że Ajdar Al Gunay może być błyskotliwym koniem z przewagą szybkości nad wytrzymałością, w odróżnieniu od Ballady.
Ma ciekawy rodowód, który jest wręcz wypełniony końmi średniodystansowymi, jest z bardzo ciekawej linii żeńskiej, a w dodatku ma trzy lata, więc debiut w tym momencie nie budzi jeszcze znacznych zastrzeżeń. Dystans 1800 metrów powinien mu pasować i teoretycznie może powalczyć w tej nawet niezłej stawce trzylatków.
Tawat Al Gunay: Decorated Knight – Talawat po Cape Cross
O niej coś już wiemy, ponieważ biegała we Francji i w Niemczech. Ciężko wybrać najlepszy z jej dotychczasowych sześciu startów, bo 2 razy była ostatnia, 2 razy przedostatnia i i tylko 2 razy ograła więcej niż jednego konia, a i tak kończyła ósma oraz jedenasta. Startowała w gonitwach na dystansach od 1300 do 1800 metrów. W każdym z ostatnich trzech wyścigów traciła do zwycięzcy co najmniej 20 długości i nie zarobiła ani centa.
Jej ojciec Decorated Knight to jedno z największych rozczarowań wśród świeżych reproduktorów. Jego potomstwo biega obecnie czwarty sezon i tylko jeden jego potomek przekroczył rating 100 funtów. Zaczynał od krycia za 15 tysięcy euro, a roczniaki po nim średnio kosztowały ponad 20 tysięcy funtów, ale żaden nie okazał się bardzo dobrym koniem, mimo że Decorated Knight był czołowym europejskim wyścigowcem, z bardzo dobrej rodziny, z trzema sukcesami na poziomie G1 i wygranymi przekraczającymi 1,3 miliona funtów (121 rpr).
Matka Tawat Al Gunay – Talawat, tak samo jak ojciec – Decorated Knight, biegała dla tych samych właścicieli – Saleha Al Homaiziego oraz Imada Al Sagara. Matka była przeciętna, choć wygrała jeden wyścig piątej klasy na 1900 metrów w Wolverhampton. Dała niezłego No Recollection (po Dansili), który jako źrebak kosztował 80 tysięcy funtów. Wygrał dwa stayerskie wyścigi na 3200 metrów (89 rpr) oraz Tulina, który nieźle radził sobie w angielskich gonitwach płotowych. Zaledwie tydzień po sprzedaży No Recollection jego matka trafiła do tego samego ringu aukcyjnego i została zakupiona przez Witolda Miedzianowskiego dla Gunay Equestrian za 46 tysięcy funtów. Cena nie szokuje ponieważ matka Talawat, a więc babka Tawata Al Gunay, to półsiostra świetnego Zoffany’ego, który jest ojcem omówionej wyżej Ajdar Al Gunay.
O ile linię żeńską ma świetną, to ojciec zdaje się “trzymać ją za nogi”. Wyniki odstraszają do tego stopnia, że ciężko wierzyć w jej sukces nawet w gronie naszych koni III grupy, choć trzeba przyznać, że trafiła na całkiem niezły, ale liczny zapis.
Le Guy des Fresnes: Guignol – La Neyev po Goldeneyev
Wcześniejsza trójka to konie ze stajni Gunay Equestrian, ostatni to trzyletni wałach reprezentujący barwy stajni Borussia. Le Guy des Fresnes dopiero zaczyna karierę wyścigową, więc warto przyjrzeć się także jego rodowodowi i poszukać podpowiedzi przed typowaniem sobotniej gonitwy szóstej. Od razu rzuciło mi się w oczy to, że pierwszy koń ze statusem black type w jego linii żeńskiej jest zakopany dopiero na poziomie piątej matki, na przełomie lat 70 i 80.
Jego matka biegała wyłącznie w gonitwach skakanych, wygrała sześć wyścigów płotowych we Francji na dystansach od 3600 do 4050 metrów, była siódma w gonitwie płotowej rangi Listed. Zakończyła karierę dopiero w 2014 roku, w wieku siedmiu lat. Przed wałachem ze stajni Borussia urodziła dwa konie, jeden wyszedł do startu i 12 razy startował w gonitwach z płotami. Nie wygrał ani jednego. W debiutanckim wyścigu, jedynym płaskim w karierze, zajął ósme miejsce (2400 m). Druga matka Le Guy des Fresnes urodziła sześć koni, które wyszły do startu, a La Nayev jako jedyna wygrała. Podobnie jest w kolejnych pokoleniach.
Ojciec to Guignol, syn Cape Crossa. Dwa razy wygrał Preis Von Bayern (G1 – 2400 m) i raz Preis von Baden na tym samym dystansie. Kryje za 4,5 tysiąca euro we francuskim Haras d’Annebault. Jego potomstwo biega od 2022 roku i póki co tylko jeden koń po nim złamał barierę 100 funtów. Apax wygrał 3 wyścigi w Anglii i zarobił ponad 100 tysięcy euro, ale nie załapał się na black type. Drugi najlepszy potomek Guignola zarobił na torach ponad 3 razy mniej od niego.
Rodowód nie wskazuje na to, żeby Le Guy des Fresnes miał nawiązać jakąkolwiek walkę z końmi na poziomie sobotnich rywali, przynajmniej dopóki nikt na zewnętrznej służewieckiej bieżni nie ustawi płotów. W dodatku rywale są już rozbiegani. Mimo wszystko nie należy go skreślać, debiutanci potrafili zaskakiwać, a rodowód daje tylko podstawy do tego, czego w teorii należy się spodziewać. Rodowód Boitdanssonblanca z tej samej stajni też nie rzucał na kolana, chociaż był wyraźnie lepszy, ale jednak był oceniany negatywnie, a syn Kingfishera wygrał już dwa wyścigi i zapowiada się na pretendenta do płatnych miejsc w Derby.
Michał Celmer