Joseph Patrick O’Brien stara się iść w ślady słynnego ojca – Aidana. Trenowany przez niego czteroletni Al Riffa wygrał, aż o 5 długości przed Narrativo, Westminster 134. Grosser Preis von Berlin, wyścig rangi G1 dla trzyletnich i starszych koni na dystansie 2400 metrów (pula nagród 155 tysięcy euro). W niedzielę w Berlinie startowała też czteroletnia Moonara, własności Saliha Plavaca i przez niego trenowana. W Hoppegartener Fliegerpreis LR na 1200 metrów zajęła siódme miejsce w stawce dziewięciu koni, tracąc ponad 13 długości do zwycięskiej Atlanta City, dosiadanej przez Wladimira Panova, przed laty jeżdżącego na stałe na Służewcu. Trzecie miejsce w tym wyścigu zajęła trenowana w Niemczech Vinnare, która zaledwie tydzień wcześniej wygrała na Służewcu Nagrodę Syreny.
Trenowany w Irlandii przez młodego O’Briena Al Riffa (Wootton Bassett – Love On My Mind po Galileo), dosiadany przez Dylana Browne McMonagle’a, był bitym faworytem (1,6:1) Wielkiej Berlińskiej G1. Al Riffa już jako dwulatek wygrał National Stakes G1 w Irlandii na 1400 m, ale później biegał tylko dwa razy w sezonie 2023 (po 293 dniach przerwy) – 1 lipca na torze Curragh był drugi w Paddy Power International Stakes G3, ponad 4 długości za Mashhoorem. 15 sierpnia też był drugi, w Prix Guillaume d’Ornano G2 na 2000 metrów w Deauville, przegrywając zaledwie 3/4 długości do niepokonanego francuskiego derbisty Ace Impacta (żaden inny koń w sześciu wyścigach nie podszedł do niego tak blisko), który w następnym starcie zwyciężył w Nagrodzie Łuku Triumfalnego i odszedł do hodowli.
Po tamtym wyścigu Al Riffa znów miał kłopoty i wyszedł do startu po 257 dniach przerwy, 28 kwietnia na Longchamp w Prix Ganay G1. Spisał się dobrze, był czwarty, ale w walce o wygraną, tylko 3/4 długości za zwycięskim Haya Zarkiem, o łeb za Feed The Flame, triumfatorem Grand Prix de Paris G1. Pobił tam dobre konie, takie jak – Horizon Dore, Birr Castle, Zarakem, czy niemiecki derbista Fantastic Moon.
8 czerwca nie udała mu się wyprawa do Stanów Zjednoczonych. Al Riffa zajął pod Johnem Velazquezem szóste miejsce w Saratodze w Resorts World Casino Manhattan Stakes G1 na 1900 m na trawie, choć nie stracił dużo do zwycięskiej dwójki ze stajni Godolphin – Measured Time – Nations Pride. Ostatni wyścig przed wyjazdem do Berlina miał już bardzo dobry. Zajął drugie miejsce w prestiżowym Eclipse Stakes G1 w Sandown na 2000 metrów, ulegając tylko o długość angielskiemu derbiście z tego roku, ogierowi City of Troy. Za nimi jednak wielkich koni nie było.
W Wielkiej Berlińskiej Al Riffa był zdecydowanym faworytem i zdeklasował konkurentów. Nagroda za pierwsze miejsce wynosiła 100 tysięcy euro, ale przede wszystkim wygrał drugi w karierze wyścig G1, co daje mu dobry paszport do hodowli. 5 długości za nim kończył pod Bauyrzhanem Murzabayevem trenowany przez Petera Schiergena dla Gestüt Ittlingen trzyletni Narrativo (Adlerflug – Nicella po Lando), który po wygraniu w Kolonii Union-Rennen G2 był jednym z faworytów niemieckiego Derby, ale zajął w nim dopiero czternaste miejsce, dlatego w niedzielę kurs na jego zwycięstwo wynosił aż 13,5:1 w dość skromnej ilościowo i jakościowo stawce siedmiu koni.
Kolejne miejsca zajęły trenowane w Niemczech – Best of Lips, Mr Hollywood i Tunnes, półbrat Torquatora Tasso, zwycięzcy Łuku. Drugi faworyt (4,8:1), trenowany w Anglii dla stajni Godolphin przez Charliego Appleby – King of Conquest, zajął pod Adrie de Vriesem ostatnie miejsce. W ubiegłym sezonie w Westminster 133. Grosser Preis von Berlin piąte miejsce zajęły łeb w łeb – Koń Roku 2023 w Polsce Le Destrier, Lady Ewelina i New London z Godolphin. Po raz kolejny sponsorem tytularnym tego prestiżowego wyścigu w Berlinie była firma Westminster – wieloletni partner Toru Służewiec.
Ojcem zwycięzcy Wielkiej Berlińskiej jest Wootton Bassett (Iffraaj – Balladonia po Primo Dominie), który na 9 startów wygrał 5 wyścigów i 541 tysięcy funtów. Był niepobitym dwulatkiem – 5 zwycięstw na 5 startów, ale zawiódł jako trzylatek. We Francji wygrał o 2,5 długości Grand Criterium (Prix Jean-Luc Lagardere) G1 na 1400 m. Wootton Bassett – po tym, jak został championem reproduktorów we Francji – trafił do Irlandii do słynnej stadniny Coolmore, krył w ubiegłym roku klacze po 150 tysięcy euro, a w tym sezonie stanówka skoczyła do 200 tysięcy.
Najlepszym koniem po ogierze Wootton Bassett był dotąd Almanzor, który na 11 startów wygrał 8 wyścigów, był championem trzylatków w Europie, wygrał trzy gonitwy G1 – francuskie Derby oraz Champion Stakes w Anglii i Irlandii. W ubiegłym roku sensacyjne drugie miejsce w angielskim Derby zajął syn Wootton Bassetta – King of Steel, który podczas Royal Ascot wygrał w dobrym stylu King Edward VII Stakes G2 na 2400 m, a w październiku Champion Stakes G1 na 2000 m pod Lanfranco Dettorim. W niedzielę we Wrocławiu wyścig IV grupy wygrał dla Sławomira Pegzy syn Wootton Bassetta – American Bassett, który z wyglądu przypomina urodziwego ojca.
W niedzielę w Berlinie startowała też czteroletnia Moonara (Kendargent – Soupcon po Footstepsinthesand), własności Saliha Plavaca i przez niego trenowana. W Hoppegartener Fliegerpreis (Listed) na 1200 metrów zajęła pod Seanem Byrne siódme miejsce w stawce dziewięciu koni, tracąc ponad 13 długości do zwycięskiej czteroletniej Atlanta City (Free Eagle – Al Qahira po Big Shuffle), dosiadanej przez Wladimira Panova, dżokeja przed laty jeżdżącego na stałe na Służewcu. W gonitwie rozgrywanej po prostej Moonara wkrótce po starcie wyszła na front, ale około 350 metrów przed celownikiem zaczęła słabnąć.
Trzecie miejsce w tym wyścigu zajęła trenowana w Niemczech przez Franka Fuhrmanna Vinnare, która zaledwie tydzień wcześniej wygrała na Służewcu Nagrodę Syreny na 1400 m, bijąc w walce dzielną Jenny of Success. Na drugim miejscu w tym sprincie w Berlinie przybiegł ośmioletni Zerostress, na którym jechał były czempion jeźdźców w Polsce, Słowak Michal Abik. Szybka, ostra i frontowa Moonara przez trzy sezony biegała na Służewcu 13 razy, wygrała 4 wyścigi (w tym pierwszogrupową Nagrodę Pawimenta, była też piąta w Criterium) i ponad 45 tysięcy złotych. 29 czerwca wygrała wyścig grupowy na Służewcu na 1200 m o 6 długości i przebiegła 500 m w rekordowym czasie 26,9 s.
W 2023 roku trzecie miejsce na liście reproduktorów w Polsce zajął właśnie ojciec Moonary – Kendargent (FR) (Kendor – Pax Bella po Linamix). Siwy ogier w sezonie 2023 został czempionem reproduktorów wg sum wygranych w gonitwach płotowych i przeszkodowych, zastępując na pierwszym miejscu rankingu ojców koni biegających w gonitwach skakanych og. Jape, który przodował w tym zestawieniu w dwóch poprzednich latach. Największą gwiazdą wśród potomstwa og. Kendargent był Her Him, 8-letni wałach, którego trenerem i właścicielką jest Ivana Porkátová (przygotowuje go wraz ze swoim życiowym partnerem Grzegorzem Wróblewskim), zwyciężył w dwóch najwyżej dotowanych gonitwach przeszkodowych na Partynicach – nagrodach Wielkiej Wrocławskiej i Crystal Cup.
Kendargent przyszedł na świat w 2003 roku. Kosztujący 45 tys. euro jako roczniak siwy ogier miał dość skromną karierę wyścigową. W wieku 2-3 lat wygrał w jednym ze swoich trzynastu startów we Francji – Prix Bacchus (klasa D). Jego najwyżej ocenianymi przez Racing Post startami były II miejsce łeb za og. Kentucky Dynamite w Prix Paul de Moussac G3 (rating 111) i IV miejsce w Prix Jean Prat G1, gdzie do zwycięskiego og. Stormy River stracił 2,5 długości (rating 113). Wygrał 62 990 euro (103 273 euro z premiami). W wieku czterech lat biegał dwa razy w USA. Wygrał wyścig Allowance na torze Hollywood Park i zajął II miejsce w Allowance Optional Claiming na torze Del Mar, wzbogacając konto swoich właścicieli o 49 880 $.
W 2008 roku syn jednego ze zdolniejszych francuskich reproduktorów og. Kendor (ojciec 34 zwycięzców gonitw BT; czempion francuskich 2-latków, zwycięzca francuskiego klasyku na milę – Poule d’Essai des Poulains G1) rozpoczął karierę stadną w Haras de Colleville. Początkowo krył za skromną, jak na zachodnie warunki, sumę tysiąca euro. Już w swoim pierwszym roczniku (19 koni) dał bardzo dobrą kl. Restiadargent (Critérium de Maisons-Laffitte G2, Prix d’Arenberg G3, 3m. Diamond Jubilee St. G1).
W latach 2016-2022 znajdował się nieprzerwanie w pierwszej dziesiątce listy reproduktorów we Francji (III m. – 2020, IV m. 2019, 2021, VI m. 2018, VII m. 2016, 2017, 2022). W 2023 roku był XIV w tym zestawieniu. Wnuk dwukrotnego czempiona reproduktorów we Francji og. Linamix ma opinię świetnego ojca sprinterów i 2-latków (siedmiokrotnie znajdował się w pierwszej dziesiątce rankingu ojców koni 2-letnich we Francji, w tym dwukrotnie na podium tej klasyfikacji – II m. w 2015 roku i III m. w 2017). 41 z jego 692 biegających potomków wygrywało w gonitwach black type, a kolejnych 79 zajmowało w gonitwach tej rangi miejsca 2-3. Cena stanówki og. Kendargent wzrosła w 2012 roku do 4 tysięcy euro, a w sezonach 2017-2018 osiągnęła rekordowe 22 tysiące euro. Obecnie ogier stanowi za 15 tysięcy euro.
Najsławniejsze, oprócz Restiadargent, były wałach Skalleti 2015 (Prix d’Ispahan G1, Grosser Dallmayr Preis G1, Premio Roma G2 – dwukrotnie, Premio Presidente della Repubblica G2, Prix Dollar G2 – dwukrotnie, Prix d’Harcourt G2- dwukrotnie, Prix Quincey G3, Prix Gontaut-Biron G3), wał. Skazino 2016 (Prix Vicomtesse Vigier G2-dwukrotnie, Prix Kergorlay G3, Prix de Barbeville G3, 2m. Prix Royal Oak G1 – dwukrotnie), og. Jimmy Two Times 2013 (Prix du Muguet G2, Prix de la Porte Maillot G3, Prix Edmond Blanc G3), kl. Sky Full of Stars 2014 (T. Von Zastrow Stutenpreis G2) i og. Tokyo Gold 2018 (Derby Italiano G2, 2m. Belmont Derby Invitational St. G1).
Robert Zieliński
Na zdjęciu tytułowym Al Riffa wygrywa Wielką Berlińską G1. Deutscher Galopp