Dobrze zaczęły swoje kariery w nowej konkurencji, wyścigach płotowych, dwa doświadczone i utytułowane w gonitwach płaskich konie, które Sławomir Pegza zimą przekazał do treningu w Irlandii słynnemu specjaliście od biegów stiplowych – Williemu Mullinsowi. 3 sierpnia siedmioletni Hipop de Loire zajął drugie miejsce w stawce dwudziestu koni w BoyleSports Best Odds Guaranteed Maiden Hurdle na torze w Galway na dystansie 3400 metrów. W czwartek 8 sierpnia na torze Sligo ośmioletni Plontier w stawce dziesięciu koni wygrał aż o 12 długości gonitwę maiden (dla koni, które nie wygrały biegu płotowego) na dystansie 4100 metrów (pula nagród 10 500 funtów, w tym 6195 za zwycięstwo) – Mulhern Leonard Chartered Accountants Maiden Hurdle. Obu koni dosiadał znakomity dżokej Paul Townend. Irlandia to już szósty kraj, po Polsce, Francji, Hiszpanii, Niemczech i Włoszech, w którym sukces notuje obieżyświat Plontier.
Plontier trafił na znacznie słabszą stawkę niż Hipop de Loire i nic dziwnego, że z tak przeciętnymi rywalami koń, który w wyścigach płaskich miał status black type, był zdecydowanym faworytem gonitwy. Wypłata za niego wynosiła „evens”, czyli za każde postawione euro można było dostać tylko dwa. Koń ze stajni Pegza Horse Racing na bardzo ciężkiej, mocno rozjechanej bieżni, wygrał „w ręku” o 12 długości przed sześcioletnią Love Like This, która też debiutowała w płotach, a wcześniej z dużą stratą kończyła płaskie gonitwy national hunt (dwa razy czwarta i ostatnio dziewiąta, 54 długości za zwycięzcą), przygotowujące do konkurencji stiplowych.
Drugi faworyt (3:1) Charlie’s Dilemma ukończył wyścig trzeci, 21 długości za Plontierem. Odległości między końmi były ogromne, a dwa konie nie ukończyły wyścigu w Sligo. Trener Mullins jest zadowolony z obu koni, przed Plontierem i Hipopem rysują się ciekawe perspektywy. Irlandzki szkoleniowiec największe sukcesy odnosi w gonitwach płotowych i przeszkodowych, ale trenowane przez niego konie często wygrywają też wyścigi płaskie na długich dystansach, nawet te kategorii Pattern, szczególnie Mullins lubi zapisywać je podczas czerwcowego mityngu Royal Ascot, w trakcie którego rozgrywane są też stayerskie handicapy z wysokimi nagrodami.
Hipop de Loire i Plontier mają także zgłoszenie na 24 sierpnia do wielkiego handicapu (gonitwa płaska) na 2800 metrów podczas prestiżowego mityngu w Yorku. W Sky Bet Ebor Handicap pula nagród wynosi aż 500 tysięcy funtów, w tym 300 tysięcy dla zwycięzcy. Ten występ jest jednak niepewny, do wyścigu jest obecnie zgłoszonych aż 57 koni, więc o kwalifikację nie jest łatwo, a poza tym, po dobrych debiutach w płotach, trener może skoncentrować się na tej konkurencji dla nowych podopiecznych.
Ośmioletni już Plontier (Planteur – Becbec po Slickly) najwyższy rating w karierze miał 107 funtów w 2022 roku za szóste miejsce w Prix Kergorlay G2 w Deauville na 3000 m. Był też w czerwcu tego samego roku drugi w Mediolanie w gonitwie Listed – Premio Coppa d’Oro LR na 3000 m, zdobywając status black type.
Wystartował też 25 września w Wielkiej Warszawskiej 2022, w której zajął szóste miejsce, ale układ wyścigu nie był dla niego sprzyjający, bo Night Tornado poprowadził dość wolnym tempem, ostatni kilometr był bardzo szybki, a syn francuskiego wicederbisty Planteura był prowadzony na dalszej pozycji. 30 października 2022 roku Plontier zajął piąte miejsce w Berlinie w Silbernes Pferd G3 na 3000 m (pula nagród 55 tysięcy euro), który jest najstarszym wyścigiem w Niemczech.
Na Służewcu Plontier wygrał w latach 2019-2020 nagrody Golejewka, Widzowa, Kozienic, dwa razy Korabia, był też trzeci w Wielkiej Warszawskiej 2019. W treningu Simone Brogiego wygrał pięć wyścigów we Francji i jeden w Hiszpanii w sezonach 2021-2022.
W ubiegłym roku Plontier startował 5 razy, ale nie był to najlepszy okres w jego karierze. Zajął na Służewcu siódme miejsce w Nagrodzie Widzowa, ogrywając tylko Virago Westminster. Do zwycięskiego Good Gifta stracił ponad 11 długości. Lepiej wypadł w lipcu w Berlinie, gdy zajął piąte miejsce w Furstenberg Rennen G3 na 2400 m, wyprzedzając polskiego derbistę 2023 Westminster Moona.
Plontier na początku września 2023 był trzeci (w czterokonnej stawce) w polskim St. Leger, ale ponad 5 długości za Petitem i Gryphonem. W Wielkiej Warszawskiej LR, wygranej przez towarzysza stajennego Le Destriera, zajął szóste miejsce. Sezon zakończył drugim miejscem w Nagrodzie Sac-a-Papier na 3200 m, o długość za derbistą 2022 Jolly Jumperem. Od tamtej pory, do występu w Irlandii, nie startował w wyścigach. W zimie, wraz z Hipopem de Loire,został przeniesiony z Wrocławia od Marleny Stanisławskiej do stajni Mullinsa.
W czwartek w Deauville po raz pierwszy we Francji pobiegła sześcioletnia Australian Spring (Australia – Ayshea po Mr Greeley), również ze stajni Pegza Horse Racing, przygotowywana od niedawna przez Alicję i Roberta Karkosów. W dwunastokonnej stawce w Prix Paris Turf, gonitwie sprzedażowej (reclamer) klasy trzeciej dla czteroletnich i starszych koni na 1900 metrów (pula nagród 26 tysięcy euro) była mało liczona (ostatnia gra z kursem 50:1) i zgodnie z przewidywaniami zajęła pod Benjaminem Marie jedenaste miejsce.
Wagi koni zależały od ceny za jaką zostały wystawione. Cena wyznaczona za Australian Spring była najwyższa w stawce (40 tys. euro), dlatego niosła najwyższą wagę 57,5 kg. Pozostałe konie (z cenami 20, 24 i 28 tys. euro) niosły od 51 do 56 kg. Wygrał Belafonte pod Cristianem Demuro o nos przed mającym status black type Central Park West (Martinborough – Rapid Transaction po AP Indy), na którym jechał Thomas Trullier. To bardzo doświadczony koń, który na 67 startów wygrał 9 wyścigów i ponad 330 tysięcy euro.
Dopiero dziewiąte miejsce w czwartek w Deauville zajął Bakhchisaray, syn klaczy Brioniya, która w 2014 roku wygrała na Służewcu Nagrodę Soliny w treningu Andrzeja Walickiego. Była też trzecia w Oaks i piąta w Derby. Bakhchisaray (Motivator – Brioniya po Pivotal) został wyhodowany przez Ukraińców Wiktora Timoszenkę i Andrija Miłowanowa. Na 37 startów we Francji wygrał 5 wyścigów i ponad 234 tysiące euro. Status black typ zdobył dzięki trzecim miejscom w gonitwach rangi Listed na 2000 metrów – Grand Prix de Marseille i Grand Prix de la Riviera Cote d’Azur.
Australian Spring przed wyjazdem do Francji w 16 startach odniosła 3 zwycięstwa (na poziomie grupowym), wygrała przez cztery sezony ponad 53 tysiące złotych. Miała już wcześniej czterech trenerów. Najpierw trenował ją Adam Wyrzyk do końca sezonu 2020, później przez dwa lata Michał Borkowski, cały sezon 2023 Marlena Stanisławska i do niedawna Cornelia Fraisl. Najlepiej spisała się w 2023 roku w Nagrodzie Konstelacji we Wrocławiu (1907 m), zajmując trzecie miejsce, 3 długości za Oriwall. W tym roku, 9 czerwca, była w Nagrodzie Konstelacji siódma.
Finisz wyścigu Plontiera w Sligo można obejrzeć pod linkiem:
Robert Zieliński
Na zdjęciu tytułowym Plontier wygrywa wyścig w Sligo. Fot. Irish Racing