W ten weekend obejrzymy ostatnie gonitwy pozagrupowe w sezonie 2024, zamkniemy sezon kłusaków francuskich, a także obejrzymy ostatni dzień wyścigowy we Wrocławiu. Mimo to zmagania dwulatków zapowiadają się bardzo ciekawie i z pewnością rozgrzeją kibiców podczas tej chłodnej jesiennej aury. Poza nagrodami Nemana i Scyrisa zobaczymy w ten weekend gonitwę dla dwulatków, które nie biegały. W zapisie znalazło się aż 15 koni. W serii A tego wyścigu pobiegną między innymi synowie ogierów New Bay oraz Cracksman, czy siostra polskiej oaksistki Nanii, a i tak do walki może włączyć się ktoś jeszcze.
1. Lady Lyra (IRE)
hodowca: Hannah Watson & Stephen Lanigan O’Keeffe (ur. 20.04)
właściciel: Westminster Race Horses Sp. z o.o
trener: M. Jodłowski
jeździec: O. Szarłat
stajnia: Westminster Race Horses
wymiary: nieznane
Rodowód: Jukebox Jury – Nella di Monsone po Monsun
Jukebox Jury był stayerem, jak większość potomstwa ogiera Montjeu. Nie przeszkodziło mu to jednak osiągać już dobrych wyników w wieku dwóch lat. Wygrał wtedy milerską gonitwę rangi G2 w Ascot – Royal Lodge Stakes, ogrywając Cityscape’a, a później był drugi w Racing Post Trophy (G1 – 1600 m). W wieku trzech lat najlepiej pokazał się w Niemczech. Przez większość sezonu nie mógł wejść na najwyższy poziom, ale jesienią popisał się w Kolonii, wygrywając Preis von Europa (G1 – 2400 m), a w kolejnym starcie był drugi w Canadian International na torze w Woodbine (G1 – 2400 m), tracąc tylko pół długości do Champs Elyseesa. Jako czterolatek nie wygrał żadnej gonitwy G1, a w wieku pięciu lat wywalczył pierwsze miejsce w irlandzkim St. Leger.
Z racji tego, że jego największym osiągnięciem był sukces w Niemczech, to po karierze trafił do Gestut Etzean, niemieckiej stadniny, gdzie krył za 5500 euro od 2013 do 2017 roku. Nie dał wybitnych koni, szczególnie w gonitwach płaskich. Zaledwie jeden jego potomek oceniony został na ponad 110 funtów – Princess Zoe wygrała Prix du Cadran (G1 – 4000 m). Konie po nim lepiej radziły sobie w gonitwach płotowych i przeszkodowych ze względu na znaczną przewagę wytrzymałości nad szybkością, więc został przeniesiony do Irlandii, gdzie kryje do dziś (po prywatnych ustaleniach dotyczących ceny stanówki).
Dał cztery konie wyróżniające się na poziomie G1 w gonitwach przeszkodowych, dwa z nich wygrywały wyścigi najwyższej rangi, a dwa kolejne były w nich drugie. Roczniaki po nim są dość tanie – mediana zakupu to 15 tysięcy funtów. To ciekawy prospekt do hodowli, ponieważ jako ojciec matek już pokazał się dobrze. W bazie Racing Post figuruje w tej kategorii jedynie przy czterech koniach, jednak jednym z nich jest niemiecki derbista Fantastic Moon.
W Polsce biegało po nim kilka niezłych koni, głównie trenowane w Niemczech. Przede wszystkim oaksistka Nania, bardzo dobra Memphis, a także utalentowana klacz pod kątem gonitw skakanych Domina, czy Spasski. Nie bez powodu pojawiło się tu imię Nanii, bowiem Lady Lyra, kupiona za 26 tysięcy euro, to pełna siostra tej polskiej oaksistki z 2021 roku, która była także polską wicederbistką (za Guitar Manem) i klaczą black type winner po zwycięstwie w Grosser Preis von Volkswagen Automobile (Listed – 2400 m). Oprócz Nanii matka Lady Lyry urodziła jeszcze dwóch zwycięzców. Nella Di Roma (po Dashing Blade) wygrała dwie gonitwy we Francji na 2100 metrów, a No Boarding (po Siyouni) wygrał trzy wyścigi we Włoszech.
Druga matka nie dała żadnych wybitnych koni, ale sama była druga w Listed na 2300 metrów w Lyonie. Z kolei trzecia matka urodziła aż trzy konie black type (rodzeństwo babki Lady Lyry). Z tej rodziny wywodzą się niemieckie czempiony – Night Tango, wicederbista niemiecki (jego druga matka to trzecia matka Lady Lyry), Novellist – zwycięzca Nagrody Króla i Królowej (G1 – 2400 m), który dzieli z Lyrą prababkę oraz w tej samej linii pokrewieństwa Magical Lagoon – irlandzka oaksistka.
2. Sonadoor (IRE)
hodowca: J.Cronin (ur. 26.03)
właściciel: A. Kabardov i E. Melnyk
trener: A. Kabardov
jeździec: A. Reznikov
stajnia: Eduard Melnyk
wymiary: 158 – 176 – 20
Rodowód: Shaman – A Term of Art po Slade Power
Shaman to syn świetnego Shamardala, który został reproduktorem i kryje za 5 tysięcy euro, ale nigdy nie wygrał na poziomie G1. Wywodzi się jednak z topowych rodzin Wertheimerów, tej samej co Intello (babka Intello to półsiostra matki Shamana), czy Mondialiste (dzieli z Shamanem babkę). Zarobił ponad pół miliona funtów dla Wertheimerów, a największym sukcesem było drugie miejsce we francuskim 2000 Gwinei oraz w innym milerskim sprawdzianie dla trzylatków – Prix Jacques le Marois G1. Mediana sprzedaży pierwszych roczniaków po nim wynosiła 15 tysięcy funtów, ale ze względu na przeciętne wyniki koni z pierwszego rocznika, spadła w drugim roku o połowę, do 7,5 tysiąca euro.
Shaman na ten moment jest trzynasty (na 27 koni) w klasyfikacji ogierów debiutujących wśród reproduktorów (first crop) w Europie. Do tej pory wyszły po nim do startu 32 konie, z czego 7 wygrało (na 72 zarejestrowane). Dwa konie mają już niezły rating – 99 i 97 funtów. Jeden był trzeci w Listed na milę, drugi trzeci w Listed i G3 (1200 i 1400 m). Jak na razie tylko ta dwójka po nim uzyskała status black type.
Klaczka z 26 marca kosztowała dziesięć tysięcy euro. Jest drugim koniem od tej matki, a pierwszy Art Defender (po National Defense) wygrał dwa wyścigi w Szwecji. Został zakupiony na aukcji Breeze Up w Irlandii za dwa razy większą kwotę niż jego młodsza półsiostra. Sonadoor jest z ciekawej linii, bo choć matka nie biegała, może okazać się niezłym zasobem hodowlanym. Babka dwulatki w treningu Kabardova to Favourable Terms, która wygrała Nassau Stakes (G1 – 2000 m). Była bardzo wysoko oceniona, na 117 funtów i choć nie dała dotąd ani jednego konia black type, a było już ich trochę (13 źrebaków). Mimo to miały niezłe oceny: 102, 93, 86, 82, 79, 64, 63.
Brak kapitalnych wyników koni od Favourable Terms to jeszcze nic straconego, bo jak to w hodowli często bywa, geny wybitnych na torach klaczy ujawniają się nie przy startach jej potomstwa, tylko przychówku ich córek. Tak było też tutaj. Aż trzy z jej córek urodziły już konie, które wywalczyły status black type. Zaskakujące jest to, że jedna z jej córek biegała na polskich torach – Favourable Spirit (po Invincible Spirit) reprezentowała barwy stajni Pegza Horse Racing. Na dwa starty była po razie druga (trzylatka) i siódma (dwulatka) w Warszawie. Najlepszym koniem od córek Favourable Terms jest Berneuil, który wygrał dwie gonitwy G3 na 1000 metrów w Paryżu i był o szyję drugi w G2, też na Longchamp.
3. Los Manios (FR)
hodowca: Ecurie Haras Bouquetot SAS & G. di Falduto (ur. 19.04)
właściciel: Z. Sobolewski
trener: J. Kozłowski
jeździec: A. Kardanov
stajnia: Animal Trade – Horse Racing
wymiary: nieznane
Rodowód: Wooded – Josapha po High Chaparral
Los Manios to syn Woodeda, jednego z największych rozczarowań wśród debiutujących ogierów. Syn Wootton Bassetta, rekordzisty wśród ogierów czołowych w Europie pod kątem liczby dwuletnich zwycięzców gonitw rangi Pattern w jednym roku. Wooded, jak wiele koni po tym ojcu, dobrze biegał już jako dwulatek, ale akurat on największe sukcesy odnosił w roczniku derbowym. Jako dwulatek wygrał jedynie na poziomie maiden, ale był też drugi i trzeci w gonitwach G3. W wieku trzech lat wygrał jednak Prix de l’Abbaye, sprint dla dwuletnich i starszych koni rozgrywany w dniu Łuku (G1 – 1000 m) i po tym sukcesie zakończył karierę.
Pierwsze roczniaki po nim kosztowały średnio 30 tysięcy funtów (mediana 22), jednak w kolejnym roku liczby spadły do średniej równej 18 i mediany 10 tysięcy funtów. Oczekiwana względem jego potomstwa były spore, szczególnie w pierwszym roczniku, ponieważ sam był sprinterem, a to w połączeniu z bliskością Wootton Bassetta w rodowodzie jest jednoznaczną wróżbą szybkości dojrzewania przychówku.
Do 5 listopada startowało po nim 36 dwulatków, a wygrało 9 z nich i to przyzwoite statystyki jak na pierwszy rocznik, jednak żaden z jego potomków nie wywalczył statusu black type, a konie po nim wygrywały średnio 8 tysięcy dolarów, co daje mu 13. miejsce w klasyfikacji początkujących ogierów (10. miejsce w klasyfikacji uzależnionej od sumy wygranych). Sześć koni po nim zostało ocenionych na ponad 80 funtów, ale najlepsza nota to 83 funty… Dla porównania najlepszy koń po Shamanie oceniony jest na 99, a drugi na 97 funtów.
Matka dwulatka – Josapha startowała tylko raz, w wieku trzech lat, w gonitwie na 1600 metrów we Francji była dopiero jedenasta. Z czwórki koni urodzonych przez nią przed Los Manios, trzy wyszły do startu i jeden z nich wygrał dwa wyścigi na 1800 metrów – Flying Davina (po Gutaifan).
Los Manios jest z rodziny Joanny i to nie żadna byle jaka Aśka – Joanna (po High Chaparral) wygrała dla stajni Shadwell G2 na milę, a do tego była druga w Prix Maurice de Gheest (G1 – 1300 m) i trzecia we francuskim 1000 Gwinei oraz w Prix Marcel Boussac (dwulatki, G1 – 1600 m), a także piąta w Prix de la Foret, niespełna trzy długości za Goldikovą (G1 – 1400 m). Tak się składa, że Joanna to pełna siostra Josaphy, matki dwulatka Los Manios. Kopiąc dalej, Joanna urodziła Rafaadah, która wygrała Listed w wieku dwóch lat, a jej pierwszy potomek, klacz Tawkeel o pięć długości wygrała Prix Saint Alary (G1 – 2000 m) oraz była czwarta w Prix de l’Opera, co tylko obrazuje jak mocna jest to linia. Druga matka dwulatka, Secrete Marina, była trzecia we włoskim Listed, a oprócz Joanny dała także Cazalsa, włoskiego wicederbistę.
4. Westminster Pilot (GB)
hodowca: Kingwood Stud (ur. 8.04)
właściciel: Westminster Race Horses Sp.z.o.o.
trener: M. Janikowski
jeździec: D. Sabatbekov
stajnia: Westminster Race Horses
wymiary: 166 – 186 – 20
Rodowód: Cracksman – Cosmogyral po Camelot
Pilot ze stajni Westminster nie legitymuje się aż tak mocną linią żeńską w pierwszych pokoleniach jak rywale, ale jest po znacznie lepszym ojcu. Cracksman to najlepszy syn Frankela, według oficjalnych wycen najlepszego konia w historii wyścigów. Cracksman tylko raz startował jako dwulatek, ale w wieku trzech lat wygrał już Ascot Champion Stakes (G1 – 2000 m), a do tego był drugi w irlandzkim Derby i trzeci w angielskim Derby. Jako czterolatek wygrał Prix Ganay (G1 – 2100 m), Coronation Cup (G1 – 2400 m) i obronił tytuł w Ascot Champion Stakes, wygrywając aż o 6 długości z ogierem Crystal Ocean.
Jego przychówek ściga się trzeci sezon, a dotąd tylko jeden koń po nim przebił się ponad notę 110 funtów, jednak koń ten nie zatrzymał się nawet na nocie 120 funtów. Ace Impact został okrzyknięty najlepszym koniem w Europie w sezonie 2023 po tym jak łatwo wygrał francuskie Derby oraz Nagrodę Łuku Triumfalnego (129 rpr). Cracskman zajmuje dzięki niemu trzecie miejsce w rankingu ogierów trzeciego rocznika, jednak zawyża jego ocenę Ace Impact, który wygrał ponad 4 miliony dolarów, a najlepszy potomek lidera tego czempionatu, ogiera Havana Grey, niecałe 700 tysięcy dolarów. Cracksman dał dotąd 15 koni black type, co daje mu 4. miejsce w zestawieniu skuteczności ogierów (9,6% koni, które wyszły do startu uzyskały black type). W Polsce dobrze biega jego syn The Clash, który był drugi w Nagrodzie Iwna, szósty w Derby.
Matka Cosmogyral biegała na długich dystansach, ale bez sukcesów. Wygrała jeden wyścig na 2400 metrów w najniższej angielskiej grupie. Przed Pilotem urodziła dwie klacze i obie już startowały. W przypadku Twilight Kiss (po Twilight Son) na 16 startów najlepszym wynikiem było trzecie miejsce na milę, a Cosmos Artist na pięć startów tylko raz dwa razy nie była ostatnia, ale marne to pocieszenie, gdy oprócz tego była przedostatnia (dziesiąta), a raz nie ukończyła gonitwy. Matka Pilota, sprzedanego za 20 tysięcy funtów, później sama też została zgłoszona do aukcji i sprzedano ją za 9 tysięcy funtów, a jako roczniak kosztowała 120 tysięcy funtów.
Babką Pilota jest Fanditha, która wygrała cztery gonitwy i była druga w Listed (2000 m) w Newcastle, więc ma status black type (100 rpr), jednak i ona nie urodziła żadnego ponadprzeciętnego konia, najlepszy jej potomek jest oceniony na słabe jak na drugą matkę 70 funtów. Linia żeńska w pierwszych pokoleniach się nie wyróżnia, ale dalej w rodowodzie można odnaleźć Cape Cross’a, którego prababka to piąta matka Pilota. Krzyż Cracksman na Camelota budzi jednak nadzieje, w końcu Camelot zostanie w sezonie 2024 europejskim czempionem reproduktorów. Do tego Pilot jest jednym z koni, które od początku dobrze oceniał trener Maciej Janikowski, a w tym sezonie trenował pokaźną liczbę dwulatków.
5. Princess Emily (IRE)
hodowca: Kiltown Bloodstock Ltd (ur. 14.03)
właściciel: P. Dukacz i D. Witusiak
trener: J. Kozłowski
jeździec: A. Turgaev
stajnia: Dream Team
wymiary: 151 – 177 – 19
Rodowód: Advertise – Hopeless Romantic po Invincible Spirit
Advertise to szybki syn Showcasinga, który doskonale pokazał się w wieku dwóch lat, ale co ważne nie poprzestał na tym i rok później dołożył kolejne sukcesy na poziomie G1. W pierwszym roku startów łatwo wygrał July Stakes (G2 – 1200 m), a później po walce Phoenix Stakes (G1 – 1200 m). Po dwóch miesiącach przerwy pobiegł w Dewhurst Stakes, ale nie dał rady Too Darn Hotowi. Karierę trzyletnią zaczął od rozczarowującego 15. miejsca w angielskim 2000 Gwinei, ale później wygrał Commonwealth Cup (G1 – 1200 m), był drugi w July Cup (G1 – 1200 m), a następnie pojechał do Normandii, gdzie wygrał Prix Maurice de Gheest (G1 – 1300 m). Karierę zakończył po przeciętnym występie w Ascot Champions Sprint Stakes, zakończonym siódmym miejscem.
Zaczął od wysokiej ceny stanówki 25 tysięcy funtów, ale po trzech latach został przeniesiony z angielskiego National Stud do stadniny Manton Park i obniżono stanówkę o 5 tysięcy funtów, a po kolejnym sezonie, w 2024 roku, cena spadła do jedynie 10 tysięcy funtów. Advertise ma niezłe wyniki jak na ogiera, którego przychówek startuje drugi sezon. Cztery konie po nim przekroczyły rating 110 funtów, a najlepszy Al Shabab Storm jest oceniony na 114 funtów. Zajmuje jednak dopiero 10. miejsce w klasyfikacji ogierów czołowych second crop. Mimo to dał już 6 koni black type, co przekłada się na skuteczność 5,6%. Mediana sprzedaży pierwszych roczniaków wynosiła 37 tysięcy funtów, a w kolejnych dwóch sezonach 14 tysięcy funtów, a to daje niezły stosunek jakości do ceny. W Polsce biegał jeden koń po Advertise – Smoke Plume, który był trzeci w Rulera (w drugim starcie), wygrał Iwna, był trzeci w Derby, a później dołożył jeszcze wygraną w Nagrodzie Kozienic.
Jej linia żeńska jest ciekawa i dobrze wróży. Matka nie biegała, ale jest pełną siostrą Extermisa, zwycięzcy Listed w Marsylii na 2000 metrów (107 rpr), który po karierze w Europie trafił do Kataru, gdzie ścigał się ze ścisłą czołówką. Druga matka Emilii to Fidelite (113 rpr), która odniosła w karierze dwa zwycięstwa, ale jedno z nich miało miejsce w Prix Saint-Alary (G1 – 2000 m). Była jeszcze trzecia w prestiżowym paryskim Prix Vermeille (G1 – 2400 m).
6. Spaggiari (GB)
hodowca: The Miss Academe Partnership (ur. 5.03)
właściciel: Żubr Sp. z o.o. i Salih Plavac
trener: S. Plavac
jeździec: T. Kumarbek
stajnia: Plavac
wymiary: 163 – 182 – 20
Rodowód: Bated Breath – Miss Academe po Born To Sea
Ojciec ogiera Spaggiari to Bated Breath. Fantastyczny sprinter, zwycięzca czterech gonitw G1. W hodowli jego potomstwo jednak nie błyszczy wyjątkowo. Konie po nim biegają od 2016 roku, a dotąd 8 koni osiągnęło rating powyżej 110 funtów. W ujęciu ogólnoeuropejskim (klasyfikacja zależna od sumy wygranych przychówku) plasuje się na 76. pozycji wśród reproduktorów z wygranymi na poziomie 13,7 miliona dolarów (średnio 23,7 tysięcy).
Jeśli jednak sprawdzimy statystyki uśrednionych wygranych na każdego konia, który wychodzi do startu, to spada poza pierwsze 150 reproduktorów. Daje konie raczej na dystanse krótkie lub średnie, potomstwo zdecydowanie lepiej biega w gonitwach na dystansach do mili. W Polsce nieźle pokazała się w tym roku jego córka Laurella, która w debiutanckim starcie wygrała wyścig na Służewcu. Bated Breath obecnie kryje za 8 tysięcy funtów, a roczniaki po nim średnio w tym roku kosztowały 38 tysięcy funtów przy medianie równej 25 tysięcy.
Matka ogiera kupionego za 12 tysięcy gwinei (równowartość funtów) nie biegała, a przed Spaggiarim dała jednego konia. Jest córką ciekawego rodowodowo ogiera Born To Sea (po Invincible Spirit), półbrata Galileo. Półbrat Spaggiariego – Laabbij został zakupiony przez szejka Ahmeda Al Maktouma za 110 tysięcy funtów. Do tej pory startował tylko dwa razy, w sezonie 2023 i był ostatni oraz piąty na osiem koni (50 rpr). Był po znacznie lepszym ojcu – Acclamation, stąd drastyczna różnica w cenie, jednak nie ma co przekreślać Spaggariego, bo nie bez kozery szejk Al Maktoum wyłożył za jego półbrata ponad pół miliona złotych.
Druga matka to Marque Royale, która wygrała Listed na 1600 metrów, a do tego była trzecia w Prix Saint-Alary (G1 – 2000 m). Ważne też, że urodziła już dwa konie ze statusami black type winner, a idąc głębiej w rodowód widać, że jest to ciekawa linia, ponieważ trzecia matka również była trzecia w Prix Saint-Alary, a do tego jest babką irlandzkiej oaksistki i triumfatorki angielskiego 1000 Gwinei, klaczy Blue Bunting, własności Godolphin (120 rpr).
7. Cratus (FR)
hodowca: Haras du Logis Saint Germain (ur. 11.03)
właściciel: B. Olkowska, W. i R. Sokołowscy
trener: W. Olkowski
jeździec: K. Mazur
stajnia: Esperance II
wymiary: 159 – 174 – 19.5
Rodowód: Ribchester – Ida The Fox po Cosa Vera
Ribchester był jednym z najlepszych koni w Europie i na świecie. Wygrał cztery gonitwy G1, wszystkie na milę (Prix Jacques Le Marois, Lockinge Stakes, Queen Anne Stakes, Prix du Moulin), był drugi w Sussex oraz w Queen Elizabeth II Stakes, a także trzeci w Dubai Turf, jednak jako reproduktor się nie popisuje. Co prawda jego potomstwo biega od 2021 roku i doczekał się czterech koni z ratingiem powyżej 110 funtów, w tym jednego wycenionego na aż 123 funty – Facteur Cheval (wygrał Dubai Turf G1 – 1800 m).
Dzięki zwycięstwu Facteur Chevala nieźle wypada w ogólnej statystyce reproduktorów, których potomstwo zadebiutowało w 2021 roku i zajmuje szóste miejsce, wyprzedzając Almanzora, Ulyseesa, Al Wukaira, czy Zelzala. Jednak uwzględniając średnie wygrane na konia (licząc tylko te, które wyszły do startu) jest dużo dalej, dwunasty na dwadzieścia cztery reproduktory. Poza kilkoma wyróżniającymi się końmi, raczej jego przychówek biega poniżej oczekiwań. W Polsce biegało po nim kilka koni, ale żaden się nie wyróżniał i nie zaszedł na poziom pozagrupowy. Najlepsza jest Juliet Whiskey, a wygrywały też po nim Queen of Warsaw i Vinchester.
Beata Olkowska wylicytowała Cratusa za 5 tysięcy euro i to co najmniej niezła cena za ten „papier”. Rodzina żeńska dobrze nam znana, ponieważ Ida The Fox to półsiostra Olgi Prekrasy, matki Zelzala, Ibizy i Damask Blade’a, ale po kolei. Ida The Fox nie wygrała wyścigu, ale zajęła siedem płatnych miejsc na dziewięć startów. Dała jednak już trzy konie i wszystkie wygrywały. Żaden nie wywalczył statusu black type, ale wszystkie są nieźle ocenione: 90, 83 i 77 funtów.
Druga matka Opera Aida też nie urodziła konia, który popisał się sukcesami na poziomie gonitw Pattern, ale jej córka, wspomniana Olga Prekrasa (po Kingmambo) zachwyciła w hodowli. Urodziła jednego z czołowych reproduktorów – Zelzala, zwycięzcę G1 Prix Jean Prat oraz zwyciężczynię gonitwy rangi G3 – Ibizę. Ich półbratem jest znany z licznych występów na polskich torach Damask Blade. Rodzeństwo Cratusa nie kosztowało wiele, bo były one sprzedawane za 10, 16 i 23 tysiące euro, a wszystkie te kwoty wydaje się okazyjne za tak bliskie pokrewieństwo z Zelzalem.
8. Frankel Bay (FR)
hodowca: R. Shaykhutdinov (ur. 27.02)
właściciel: R. Shaykhutdinov
trener: E. Zahariev
jeździec: K. Grzybowski
stajnia: R. Shaykhutdinov
wymiary: 155 – 180 – 20
Rodowód: New Bay – Sunny Frankel po Frankel
Frankel Bay to koń o tak dobrym nicku, że aż ciężko było spodziewać się go w Polsce. Jego ojciec New Bay to jeden z najmodniejszych ogierów czołowych ostatnich lat, a ojcem matki jest najwyżej oceniony koń w historii i jeden z rządzących w Europie reproduktorów – Frankel. New Bay to jeden z najlepszych synów świetnego Dubawiego. New Bay podczas 11 startów zarobił ponad 1,9 miliona euro (z premiami). Wygrał jedną gonitwę G1, ale za to najważniejszą dla trzylatków we Francji – Prix du Jockey Club, czyli francuskie Derby, w których ograł czempiona Highland Reela. Do tego był też drugi we francuskim 2000 Gwinei i trzeci w Łuku Triumfalnym rok później.
Początkowo krył za 20 tysięcy euro, ale ze względu na świetne wyniki potomstwa cena jego stanówki urosła już do 75 tysięcy euro. Dał już 16 koni z ratingiem powyżej 110 funtów, a jako że jego przychówek biega od 2020 roku, to daje mu to świetne 4 konie na rok. W tym aż trzy konie oceniony zostały na ponad 120 funtów. New Bay jest drugi w czempionacie ogierów, których potomstwo ściga się od 2020 roku, ulegając tylko Mehmasowi.
Konie po Mehmasie wygrały już 14 milionów dolarów, czyli o 2 więcej niż te po New Bayu, jednak po Mehmasie zarejestrowano niemal 200 koni więcej, więc średnio konie po nim wygrywają 29 tysięcy dolarów, a po New Bayu 41, co daje mu pierwsze miejsce i to „o kawał”. Na to widać reakcję rynku, bo średnio roczniaki po ogierze New Bay z ceny 43 tysięcy funtów w pierwszym roku rosły systematycznie i w tym roku kosztowały już średnio 119 tysięcy z medianą równą 72 tysiące. W Polsce po New Bay’u było niewiele koni. Storrada i Claycastle, które trafiły do Polski nie na początku swoich karier oraz Ora Bay, a ona rozpoczęła karierę u nas w wieku dwóch lat, ale startowała tylko dwa razy i to bez sukcesów.
Matka ogierka ze stajni Zaharieva – Sunny Frankel to córka Frankela, wyhodowana przez Shaykhutdinova, która nigdy nie wyszła do startu. Przed Frankel Bay’em urodziła dwa konie i oba wyszły do startu, ale ani jeden ani drugi nie wygrał wyścigu. Mimo to Sunlike (po De Treville) została nieźle oceniona przez Racing Post, bo na 90 funtów. Drugi z rodzeństwa dwulatka, o rok starszy od niego Suhaas (po Wootton Bassett), startował dwa razy w tym roku. W pierwszym starcie był dopiero jedenasty, a w drugim piąty. Frankel Bay trafił na aukcję roczniaków, licytacja dobiła do 27 tysięcy euro, ale roczniak nie został sprzedany.
Jego druga matka to February Sun, która wygrała Stuten-Preis von Baden (G3 – 2200 m), a później urodziła dobrego Fortune’a (po De Treville), który był trzeci w G3 w Paryżu na 2100 metrów, jest to drugi najlepszy potomek De Treville’a (również hodowli i własności Rashita Shaykhutdinova) do tej pory. Trzecia matka to Flawly. Była druga w Breeders Cup Handicap (G1 – 1800 m). Oprócz bardzo dobrej Flawly urodziła jeszcze o klasę lepszego Best Name’a, francuskiego wicederbistę, później czwartego konia Łuku Triumfalnego.
mc
Na zdjęciu tytułowym Nania po zwycięstwie w polskim Oaks