Do zamknięcia sezonu wyścigowego w Polsce pozostały cztery dni wyścigowe. W niedzielę 10.11 ścigamy się na Służewcu, w Święto Niepodległości (11.11) przenosimy się na wrocławskie Partynice, a 17 i 18 wracamy na ostatnią dwudniówkę do stolicy. Trenerzy mają ostatnie okazje żeby sprawdzić swoje młode konie w wyścigach dla debiutantów. Sobotnią serię A wyścigu dla dwulatków, które nie biegały, wygrała nieliczona Sonadoor. Kto okaże się najlepszy w serii B? Wyraźnym faworytem jest Esguin, ale do niego pasować może każdy.
1. Chanaani
hodowca: SK Moszna
właściciel: K.Budzyński, M.Komuda i A.Osowski
trener: M. Rogowska
jeździec: S. Abaev
stajnia: Kodx
Rodowód: Fulbright – Choixdour po Choisir
Fulbright początkowo był reproduktorem w Irlandii, a Dreamline była dzielną podopieczną Macieja Janikowskiego. Fulbright krył w hodowlanym oddziale Darley powiązanym ze stajnią Godolphin przez pięć lat za 4 tysiące euro. W wieku trzech lat wygrał Dubai Challenge Stakes (G2 – 1400 m) w Newmarket, a rok później był trzeci w Al Maktoum Challenge (G2 – 1600 m) w Dubaju. Roczniaki po nim średnio sprzedawane były za 7 tysięcy funtów.
Jego potomstwo biega od 2019 roku i rozczarowuje, przynajmniej jak na angielskie, czy irlandzkie warunki. Tylko jeden koń po nim osiągnął rating powyżej 100 funtów. Niestety, jest też jedynym, który wzniósł się na ponad rating 90 funtów, a to już nie za dobra wiadomość. Najlepszy jego syn Tango Flare wywalczył black type za zajęcie trzeciego miejsca w Listed w Curragh na 1200 metrów. Po rozczarowującym początku kariery stadnej Fulbright stracił miejsce w Kildangan Stud, ale to może być dla nas dobra wiadomość, bo trafił do polskiej Stadniny Koni Moszna, gdzie kryje za 1500 euro.
Jest synem Exceed And Excela, a to oznacza, że ma w swojej krwi sporo szybkości. Tego typu reproduktorów brakuje na polskim rynku hodowlanym. W Polsce oglądaliśmy dotąd po nim sześć koni, a trzy z nich wygrywały, w tym Dream On dwukrotnie. Dobrze pokazał się też Zamach w treningu Patryka Wróblewskiego, który wygrał w swoim drugim starcie w Bratysławie (IV grupa).
Matka to dziewięcioletnia Choixdour (po Choisir), która nie biegała, a Chanaani pokaże się jako pierwszy jej potomek na wyścigach. Druga matka – Endura (po Manduro) startowała pięć razy w Anglii, ale z miernymi wynikami (31 rpr). Najwyżej była siódma. Oprócz matki tej dwulatki dała jeszcze dwa konie urodzone we Francji, z nich jeden rozpoczął swoją karierę wyścigową, ale biegał bez sukcesów. Zdecydowanie sobie nie radził, a za najlepszy z pięciu występów należy uznawać 11. miejsce w gonitwie francuskiej klasy czwartej.
Trzecia matka wygrała cztery gonitwy niskiej rangi, ale nie dała żadnego dobrego konia, podobnie jak i kolejna, czwarta już klacz w linii żeńskiej. Pierwszy black type jest zakopany bardzo daleko, przy piątej matce, która urodziła Starbourne, trzecią w irlandzkim 1000 Gwinei. Piąta matka dwulatki to babka australijskiej oaksistki z tego sezonu.
2. Foxtrot
hodowca: SK Moszna
właściciel: M. Gołębiewska i SK Moszna
trener: Moszna-Krasnystaw
jeździec: S. Vasyutov
stajnia: Moszna-Krasnystaw
Rodowód: Fulbright – Furrora po Foxwedge
Ojciec opisany wyżej.
Foxtrot to syn znacznie bardziej znanej Furrory. Nie zrobiła może rzekomej podczas kariery wyścigowej, ale ma cenny papier i może okazać się dobrą matką stadną. Wygrała trzy gonitwy na trzynaście startów na polskich torach. Pierwszy raz zwyciężyła jeszcze jako dwulatka w 2018 roku na 1200 metrów. Później odniosła po sukcesie trzeciej i drugiej grupy na 1800 metrów. Dostała szansę w gonitwie pozagrupowej, ale konie w Nagrodzie Rzeki Wisły okazały się zbyt mocne i kończyła szósta.
Babka Foxtrota to Fittonia, która była przeciętnym średniodystansowym koniem na Wyspach Brytyjskich. Po karierze trafiła do hodowli i jeden koń od niej wystrzelił. Iver Bridge Lad (po Avonbridge) okazał się bardzo dobrym sprinterem (114 rpr). Wygrał G3 i był kilkukrotnie sprawdzany na poziomie G1, choć bez sukcesów. Najwyżej kończył siódmy, ale jedynie niespełna 4 długości za zwycięzcą King’s Stand Stakes w Ascot (1000 m). Taka bliskość pokrewieństwa (matka Foxtrot to półsiostra ogiera Iver Bridge Lad) z koniem tak wysoko ocenionym jest bardzo rzadka w polskich stadninach.
Furrora została zakupiona przez Stadninę Koni w Mosznej za 6,5 tysiąca gwinei (równowartość funta) na aukcji roczniaków Tattersalls w Newmarket. Trzecia matka jednak nie jest wielka, choć ma black type za trzecie miejsce w Listed we Francji, a czwarta matka Fly Me była druga w Prix de l’Opera (G2 – 2400) i w Grand Prix de Saint-Cloud (G1 – 2400).
3. So Light (FR) – wycofany
hodowca: R. Shaykhutdinov
właściciel: R. Shaykhutdinov
trener: E. Zahariev
jeździec: K. Grzybowski
stajnia: R. Shaykhutdinov
Rodowód: City Light – So Knighty po So You Think
4. Esguin (IRE)
hodowca: Forenaghts Stud Farm
właściciel: Millennium Stud Sp.z.o.o.
trener: M. Jodłowski
jeździec: E. Zamudin
stajnia: Millennium Stud
Rodowód: Earthlight – Alchemilla po Dubai Destination
Earthlight to syn Shamardala, którego potomstwo biega od tego sezonu. Kryje za 15 tysięcy euro w Kildangan Stud, oddziale hodowlanym stajni Godolphin. Był absolutnie jednym z najlepszych europejskich dwulatków. Wygrał Prix Morny (G1 – 1200 m) i Middle Park Stakes (G1 – 1200 m), dzięki czemu zamknął karierę dwuletnią ze statusem niepokonanego. W wieku trzech lat był drugi w Prix de la Foret (G1 – 1400 m), szyję za One Masterem i czwarty w Prix Maurice de Gheest (G1 – 1300 m). Zaczynał z poziomu 20 tysięcy euro, ale po roku cena zmalała do 18, a po kolejnym do 15 tysięcy euro.
Roczniaki po nim były bardzo drogie zważywszy na cenę stanówki. Mediana sprzedaży pierwszych roczniaków wynosiła aż 70 tysięcy funtów. Początkowo można było odnieść wrażenie, że rozczarowuje, chociaż nie jest źle i obecnie zajmuje szóste miejsce w klasyfikacji reproduktorów pierwszego rocznika. Dał dwa konie ze statusami black type i są one nieźle ocenione (105, 100 funtów). Ceny drugiego rocznika koni po nim okazały się drastycznie niższe, mediana spadła do 34 tysięcy funtów, a średnia z 90 to 39.
Matka Alchemilla nigdy nie wyszła do startu, ale już się sprawdziła jako matka stadna. Urodziła konia black type winner. Smuggler’s Moon (po Danehill Dancer) o 9 lat starszy od Esguina wygrał Listed na 1400 metrów w Epsom (109 rpr). Później dała jeszcze jednego wyróżniającego się konia, Jebel Dukhan (po Exceed And Excel) dobrze biegał w gonitwach handikapowych w Anglii na średnich dystansach (91 rpr).
Druga matka to już zwyciężczyni irlandzkiej gonitwy przygotowawczej do Oaks rangi Listed, która jest pełną siostrą Ramrumy, europejskiej czempionki, podwójnej – angielskiej i irlandzkiej – oaksistki. Sama Ausherra (babka Esguina) urodziła dwa konie blakc type, w tym jednego bardzo mocnego. Strategic Prince (po Dansili) wygrał Vintage Stakes i July Stakes rangi G2, a także był trzeci w Dewhurst Stakes (G1 – 1400 m), najważniejszym wyścigu dla dwulatków w Europie. To jeszcze nie koniec zachwytów, ponieważ Ausherra to trzecia matka Monefilii, która wygrała cztery gonitwy G1 w Australii, a przecież u Esguina występuje w rodowodzie jeszcze pokolenie bliżej.
Trener Maciej Jodłowski jednak ostrożnie podchodzi do pierwszego występu Esguina. Na profilu stajni Orarius możemy przeczytać: To duży, ciężki koń, na przyszły rok.
5. Landman (GER)
hodowca: Gestüt Fährhof
właściciel: Z.Sobolewski
trener: J. Kozłowski
jeździec: A. Reznikov
stajnia: Animal Trade – Horse Racing
Rodowód: Kingman – La Saldana po Fastnet Rock
Kingman to jeden z najlepszych reproduktorów w Europie i na świecie. Kryje za 125 tysięcy funtów w angielskim Banstead Manor Stud. Jako dwulatek startował tylko dwa razy, wygrał dowolnie maiden, a później łatwo G3. W wieku trzech lat okazał się topowym milerem. Wygrał irlandzkie 2000 Gwinei oraz St James’s Palace Stakes podczas Royal Ascot 2014 przed świetnym Night Of Thunderem (G1 – 1600 m). To nie wszystko bo pomimo ośmiu startów wygrał aż cztery gonitwy rangi G1, poza klasykiem i milerskim sprawdzianem z Ascot także Sussex Stakes i Prix Jacques le Marois. Przegrał tylko raz, gdy o pół długości wyprzedził go Night Of Thunder w angielskim 2000 Gwinei.
Jego potomstwo biega od 2018 roku, a dał już aż 9 koni z ratingiem równym lub wyższym 120 funtów, w tym Palace Piera, który był uznany za najlepszego konia średniodystansowego świata w 2021 roku (127 rpr). Jest stosunkowo świeżym ogierem,, ale i tak uplasował się już na 24. miejscu na liście wszechczasów europejskich reproduktorów. Dał już 124 konie black type z doskonałą skutecznością, ponieważ średnio co piąty koń po nim, który wychodzi do startu, później uzyskuje black type. Landmark będzie pierwszym koniem po Kingmanie, który wyjdzie do startu w Polsce.
Linia żeńska też jest dobra. Matka ogiera to La Saldana (po Fastnet Rock), który wygrała Schwarzgold-Rennen (G3 – 1600 m) w Kolonii i była dziewiąta podczas niemieckiego klasyka 1000 Gwinei (odpowiednik polskiej Nagrody Wiosennej). Przed dwulatkiem po Kingmanie urodziła trzy konie, a dwa z nich wyszły do startu i oba wygrały. Jeden wygrał dwie gonitwy w USA (1700 m), w tym jedną już dla dwulatków, a drugi w Niemczech, w treningu Petera Schiergena (2200 m).
Trzecia matka to La Colorada, która urodziła przede wszystkim wielkiego Lomitasa, niemiecką rewelację. Licytacja jednego z rodzeństwa (po Justify) Landmana doszła do 115 tysięcy funtów, jednak i ta kwota nie zrównała się z rezerwą, ale to żadna sensacja przy takim rodowodzie. Nie dziwi też fakt, że rok młodszy półbrat Landmana został sprzedany i osiągnął na aukcji w Baden-Baden za 90 tysięcy euro. Dziwi za to cena za samego Landmana, który został sprzedany za 5 tysięcy euro na aukcji Breeze Up.
6. Sweet As Chocolate (FR)
hodowca: Haras du Logis & J.Ince
właściciel: A. Jabłoński, K. Kamińska, L. Kasprowicz i E. Szymczuk
trener: W. Szymczuk
jeździec: K. Mazur
stajnia: Różowy Kot
Rodowód: Ultra – Two Become One po Slickly
Ultimatum jest po ogierze Ultra (Manduro – Epitome po Nashwan) własności Godolphin, który mimo że jest synem Manduro, to największe sukcesy odnosił jako dwulatek. Biegał tylko sześć razy, w tym trzy w wieku dwóch lat, każdy z nich wygrał. Dosiadał go wyłącznie Mickael Barzalona, który na nim wygrał milerskie Grand Criterium. Ultra w wieku trzech lat biegał co najwyżej przyzwoicie. Latem był drugi i szósty w G2, po czym miał bardzo długą przerwę. Jako czterolatek pobiegł już tylko raz, pewnie wygrał Listed na 1800 metrów i zakończył karierę. Łącznie z premiami zarobił 280 tysięcy euro.
W sezonie 2018 po raz pierwszy ogłoszono ofertę stanówkową z ogierem Ultra w składzie Haras du Logis. Krył za 7 tysięcy euro, a od 2021 wysłanie pod niego klaczy kosztuje już “tylko piątkę”. W sezonie 2023 mamy po nim już trzeci rocznik dwulatków. Do tej pory żaden z koni po nim nie złamał bariery 100 funtów, co nie świadczy o nim dobrze. Nie dał jeszcze konia black type. W Polsce dobrze po nim pokazał się Ultimatum, który jednak szybko doznał kontuzji i nie wrócił na najwyższy poziom. Nieźle biega także jego córka Orinoco Flow, która w zeszłym sezonie wygrała aż cztery gonitwy.
Two Become One to kolejna matka, która sama się nie ścigała. Sweet As Chocolate nie kosztowała dużo, została wylicytowana na aukcji roczniaków Arqany za 1500 euro. Cena była niska ponieważ trójka starszego rodzeństwa dwulatki nie wygrała ani jednego wyścigu. Z trójki dwa konie wyszły do startu, jeden był 14. w jedynym starcie, a drugi 10. i 12.
Druga matka za to dała już dwa konie, które swoje wygrały, oba Aiming For Rio (po Rio De La Plata) i Ocean (po Exosphere) mają statusy black type winner za kolejno zwycięstwa w Listed oraz G3. Trzecia matka to Torgau, zwyciężczyni G2 dla dwulatków oraz druga klacz z Cheveley Park Stakes (najważniejszy wyścig dla dwuletnich klaczy w Anglii) i Moyglare Stud Stakes (irlandzki odpowiednik poprzedniego).
7. Jurmala (IRE)
hodowca: Princesse de San Partnership
właściciel: Westminster Race Horses Sp. z o.o.
trener: M. Janikowski
jeździec: D. Sabatbekov
stajnia: Westminster Race Horses
Rodowód: Saxon Warrior – Princesse de San po Mastercraftsman
Saxon Warrior to jedno z pierwszych objawień japońskiego Deep Impacta w europejskich wyścigach. Połączenie krwi Deep Impacta i Galileo okazało się wybitne (Saxon Warrior, Snowfall, Auguste Rodin Saxon Warrior wygrał Racing Post Trophy (G1 – 1600 m, dwulatki) i angielski klasyk 2000 Gwinei. Jest synem świetnej Maybe, która wygrała Moyglare Stud Stakes – najważniejszy wyścig dla dwuletnich klaczy w irlandii, a w stadzie spisuje się wybitnie. Wszystkie cztery konie od niej, które wyszły do startu wywalczyły black type, a jeden okazał się doskonały.
Saxon Warrior od 2019 kryje w irlandzkiej stadninie Coolmore. Zaczynał od 30 tysięcy euro, po dwóch latach cena stanówki spadła do 20 tysięcy euro, ale w 2023 odbiła się do 35, a obecnie wynosi 25 tysięcy euro. Jego potomstwo biega od 2022 roku, a sześć koni po nim osiągnęło rating wyższy niż 110 funtów. Nie doczekał się zwycięzcy G1 w Europie, ale jedna jego córka (Victoria Road) wygrała wyścig najwyższej rangi w Stanach Zjednoczonych. Saxon Warrior nie dał jeszcze wybitnego konia, ale ma bardzo dobre statystyki, ponad 10% koni po nim, które wyszły do startu, uzyskało black type.
Jurmala zakupiona za 6 tysięcy gwinei przez firmę Westminster, a jakżeby inaczej, też ma matkę, która nie biegała. Princesse de San (po Mastercraftsman) przed Jumalą urodziła dwa konie, oba wyszły do startu, ale żaden nie wygrał wyścigu. Baroque Prince (po Caravaggio) był siódmy i szósty w wieku dwóch lat, a Krugerrand (po Ten Sovereigns) startował tylko raz i to w gonitwie przeszkodowej. Zajął w niej piąte miejsce.
Babka Jurmali to Sail, która biegała w barwach Coolmore w treningu Aidana O’Briena. Wygrała Listed na 2300 metrów i była siódma w Pretty Polly Stakes (G1 – 2000 m). Po karierze urodziła jednego koniach black type. Walec (po Shamardal) był drugi w sprinterskim G3 w Deauville. Trzecia matka urodziła aż sześć koni black type, w tym ze statusem zwycięskim black type. Najlepsza z nich Rave Reviews (110 rpr) była druga w Premio Lydia Tesio (G1 – 2000 m).
mc
Na zdjęciu tytułowym dwulatki ze stajni Macieja Jodłowskiego podczas treningu na Służewcu. Shafran z przodu, przed Lady Lyrą (bliżej kanatu) i Esguinem. Fot. Stajnia Orarius