Thunder Shot to kolejny z koni trenowanych przez Wiaczesława Szymczuka dla “Mistrza”, tym razem dokładniej dla stajni Mistrz i Przyjaciele w składzie: Adamczewski, Borys, Broda, Kasprowicz i Popławscy. Thunder Shot to francuskiej hodowli kasztanowaty ogier urodzony bardzo późno, bo dopiero 23 maja. Kosztował jedynie 4 tysiące euro na francuskiej aukcji firmy Arqana w Deauville. Jego rodzice to średni Dariyan i Pragmatisme. Zadebiutuje w sobotę na Służewcu.
Dariyan (Shamardal – Daryakana po Selkrik) został wyhodowany przez Agę Khana. Biegał w wieku trzech oraz czterech lat na dystansach od 2000 do 2400 metrów z jednym wyjątkowym startem na milę, gdzie był ostatni. Jego największymi sukcesami były zwycięstwa w Hong Kong Vase (G1 – 2400m) o trzy długości przed Highland Reelem oraz w Prix Ganay (G1 – 2100 m).
Kryje klacze za pięć tysięcy funtów, a jego przychówek startuje od trzech lat i póki co na każdy rok przypada jeden koń, który przełamał barierę 100 funtów. Mister Saint Paul (109 rpr) najlepiej biegał na dystansach okołomilerskich, w Deauville wygrał G3 na 1800 metrów. Drugi najlepiej oceniony syn Dariyana to Galaxie Gold (107 rpr), który najlepszy wynik odnotował na dystansie 2200 metrów w Paryżu. Na torze Longchamp wywalczył drugie miejsce w G2, kończąc łeb za zwycięzcą. Trzecim z koni, które przekroczyły rating 100 funtów, jest Shahzad, który dla Agi Khana był drugi w Listed na 2000 metrów we francuskim Compiegne.
Konie po Daryianie są stosunkowo tanie, w pierwszym roczniku średnio za roczniaka trzeba było zapłacić 23 tysiące funtów, rok później cena ta spadła do 14, później do niecałych 10 tysięcy. W poprzednim roku odnotowano delikatny wzrost i za roczniaka trzeba było wydać już średnio 13 tysięcy euro, ale w 2023 roku ceny znowu spadły do 10 tysięcy.
W Polsce po Dariyanie biegało 8 koni, z których sześć zwyciężało – Dariyangela, Young Thomas, Kuri, Senlis, Dom Francisco i Arctican Wind. Nie wygrały gonitwy Ouzo i Silveriyana. Young Thomasa wygrał nagrody Rulera i Iwna (łeb w łeb z Anatorem). Senlis po wygraniu Nagrody Mokotowskiej w sezonie 2022 jako dwulatek był zimowym faworytem na tegoroczne Derby, w którym zajął świetne drugie miejsce. Później był piąty w Przedświta i trzeci w Korabia.
Linia żeńska
Matka ogierka Thunder Shot to Pragmatisme (Linngari – Exande po Exit To Nowhere), która wygrała cztery wyścigi we Francji, co przełożyło się na wygrane rzędu 60 tysięcy euro. Biegała na długich dystansach, najlepiej radziła sobie na 2400 m. Obecnie ma trzynaście lat i jest przeciętną matką stadną. Do tej pory do startu wyszły trzy konie od niej, ale tylko jeden wygrał (dwa razy), mimo stosunkowo sporej liczby startów, bo jej potomstwo łącznie biegało już 41 razy.
Najlepszy z nich Pont D’Ouilly (po Prince Gibraltar) biegał na dystansach od 2000 do 3100 metrów, a wygrywał na 2500 i 2600 metrów. Pozostała dwójka ścigała się na krótszych dystansach, ale w większości też były one zbliżone do dwóch kilometrów. Jej potomstwo można było kupić za nieduże pieniądze, licytacje jej rodzeństwa doszły do 6 i 12 tysięcy euro, więc nie powinien dziwić fakt, że za omawianego ogiera wystarczyło zapłacić 4 tysiące euro.
Ojciec matki to średni reproduktor Linngari, który został wyhodowany przez Agę Khana. Wygrał Dubai Duty Free (G1 – 1800 m) i Grosser Preis Bayer (G1 – 2000 m) oraz był piąty w Hong Kong Mile (G1 – 1600 m) i trzeci w Hong Kong Cup (G1 – 2000 m). Dał cztery konie z ratingiem powyżej stu funtów, w tym jednego bardzo dobrego – Garlingari wygrał Prix d’Harcourt (G2 – 2000 m) i był piąty w Grand Prix de Saint-Cloud (G1 – 2400 m). Jako ojciec matek Linngari do tej pory nie zdążył zachwycić. Jedna klacz po nim urodziła konia z ratingiem powyżej 100 funtów – Alistair (po Panis) wygrał G3 na 1100 metrów we Francji.
Druga matka – Exande, również bez black type, tak samo z resztą jak i trzecia matka. Exande biegała przyzwoicie na milę, a później ścigała się w gonitwach płotowych, ale bez większych sukcesów. Po karierze dała sześciu zwycięzców, w tym dwa konie black type i to biegające na wysokim poziomie, oba po ogierze Chichicastenango. Pierwszy Blek był francuskim stayerem wysokiej próby. Wygrał Prix Maurice De Nieuil (G2 – 2800 m) i był piąty w Prix Royal-Oak (G1 – 3100 m). Po karierze został reproduktorem, ale krył raczej pod płoty i nie przyjął się najlepiej.
Jego siostra Roche Ambeau w wieku trzech lat wygrała Listed dla klaczy w Saint-Cloud na dystansie 2000 metrów. Po karierze trafiła do hodowli, ale nie urodziła żadnego bardzo dobrego konia, choć trzy z nich przekroczyły rating 90 funtów, więc zbliżały się do poziomu Listed.
Trzecią matkę – Hersande należy ocenić jako słabą, choć dała jednego konia BT, ale któremu udało się tylko zająć trzecie miejsce na poziomie Listed. Za to jest ona półsiostrą Fabulous Hostessy, która na początku lat 90’ dla Wertheimerów wygrała G2 w Paryżu.
Michał Celmer
Na zdjęciu tytułowym omawiany ogier Thunder Shot podczas treningu. Fot. Stajnia Heca