Kto pamięta starty Inter Royal Lady, ten nie powinien się dziwić Sławomirowi Pegzie, że ten szuka jej następcy. Gdzie szukać, jak nie w tej samej rodzinie. Rok temu udało mu się kupić jej bliskiego krewnego za jedyne 3500 euro. To dobra cena, a szukanie koni z linii Inter Royal Lady jest niezłym pomysłem, bo mimo bardzo dobrych wyników i ogromnego potencjału, nie zdążyła się w pełni pokazać, nie uzyskała statusu black type. Przez to rodowody jej bliskich krewnych nie są atrakcyjne dla kupców irlandzkich czy brytyjskich. Hornet jest synem ogiera U S Navy Flag oraz półsiostry Inter Royal Lady – Princess Tamay (po Tamayuz). Hornet zadebiutuje już w najbliższą niedzielę na Służewcu o godzinie 10.
Ojciec
Hornet jest po amerykańskim ogierze U S Navy Flag (War Front – Misty For Me po Galileo), który na angielskich torach zarobił ponad milion funtów. Był piekielnie szybki, wygrał trzy wyścigi G1 na dystansach od 1200 do 1400 metrów. Dwa z trzech tych sukcesów odniósł już jako dwulatek. Zwyciężył w Dewhurst Stakes i Middle Park Stakes, stając się numerem jeden rocznika (122 rpr). W wieku trzech lat został sprawdzony w gonitwie przygotowawczej do angielskiego 2000 Gwinei, ale nie poradził sobie mimo teoretycznie niskiego poziomu (Listed). Przegrał o 15 długości z Gustavem Klimtem, który z kolei nie poradził sobie później w klasyku.
Po tej klęsce Aidan O’Brien zdecydował się zapisać ogiera do francuskiego 2000 Gwinei, gdzie U S Navy Flag zajął piąte miejsce. Później poprawił i był drugi w irlandzkim odpowiedniku tej gonitwy. Po czterech miesiącach wygrał ostatni swój wyścig – July Cup Stakes (G1 – 1200 m). Do końca sezonu było jeszcze daleko, więc syna War Fronta postanowiono wysłać do Australii, gdzie wziął udział w trzech ważnych wyścigach sprinterskich, ale zdecydowanie odstawał od tamtejszej czołówki. Zakończył karierę w wieku trzech lat i trafił do irlandzkiego oddziału Coolmore Stud.

Początkowo krył za 25 tysięcy euro, ale cena jego stanówki stopniowo spadała. W 2023 wynosiła 10 tysięcy euro. Jego przychówek biega od sezonu 2022. Spisuje się całkiem nieźle, bo doczekał się już czterech koni z ratingiem powyżej 100 funtów. Do tej pory najlepsza po nim była Love Reigns (od matki po Pivotalu), która wygrała dwa wyścigi Listed i zajęła ósme miejsce w Breeders Cup Juvenile Turf. Niżej ocenionym, choć chyba koniem o większym potencjale, jest australijski To Catch A Thief, który zajął trzecie miejsce w Courtesy Ford Manawatu Sires’ Produce Stakes (G1 – 1400 m).
Z jego potomstwa w Polsce biegał dotąd tylko jeden koń – Marie More na pięć startów w wieku dwóch lat dwa razy była druga, ale nie wywalczyła jeszcze zwycięstwa. Po niezłych wynikach w lecie obniżyła formę na jesieni.
Linia żeńska
Matka Horneta to Princess Tamay (Tamayuz – Fearn Royal po Ali-Royal). Biegała bardzo dużo, bo wzięła udział aż w 45 wyścigach, w tym sześciu płotowych. W gonitwach płaskich ścigała się głównie na dystansach od 1600 do 2000 metrów, wygrała dwa wyścigi, ale były to gonitwy tak niskiej rangi, że pula nagród w nich wynosiła 4 i 5 tysięcy funtów (66 rpr). Przed Hornetem urodziła dwa konie. Pierwszym była Princess Emma (po Gutaifan), która była bardzo słaba. W czterech wyścigach w wieku dwóch lat zajęła miejsca: 10., 11., 13. i 15. Za każdym razem traciła do zwycięzcy ponad 10 długości.
Ojciec matki to Tamayuz. Miler ze stajni Shadwell Hamdana Al Maktouma. Wygrał dwa wyścigi G1 na milę we Francji (Prix du Haras de Fresnay-le-Buffard – Jacques le Marois i Prix Jean Prat). Dał trzy bardzo dobre konie – Mustashry, G Force i Simca Mille, cała trójka wygrywała na poziomie G1 (1200, 1600 i 2400 metrów). Jako ojciec matek póki co nie zachwyca, ale się broni. Konie po jego córkach biegają na rzetelnym poziomie, ale do statystyk przydałby się jakiś gwiazdor z ratingiem przebijającym 120 funtów. Do tej pory, a konie od jego córek biegają od 2017 roku, było 10 koni z ratingiem wyższym niż 100 funtów.

Drugi z rodzeństwa Horneta to Waka Waka (po Divine Prophet). Startował trzy razy w wieku trzech lat w Irlandii. Był trzeci (1400 m), a później szósty (1600 m), po czym wygrał wyścig maiden, o dwie długości przed Karakoulem Agi Khana. Karakoul po sezonie w Irlandii został sprzedany za 72 tysiące euro. Kupił go pracodawca Szczepana Mazura Mohamed Al Attiyah. Później Mazur wygrał na nim wyścig w Katarze. Sam Waka Waka jednak nie wyszedł więcej do startu. Zarówno Waka Waka jak i Princess Emma były wystawione na aukcje roczniaków, ale oba zeszły z ringu niesprzedane.
Babka kwietniowego ogiera to Fearn Royal – klacz black type. Też była mocno eksploatowana, wyszła do startu aż 41 razy. Miała spory potencjał, wzięła udział nawet w irlandzkim Oaks, w którym zajęła przedostatnią pozycję. Jako pięciolatka dowolnie wygrała Listed na 1400 metrów w Leopardstown, zwyciężając aż o 6 długości. Oprócz tego miała dobry występ w G3 na 1500 metrów, w którym przegrała z ogierem Hamairi – późniejszym reproduktorem Agi Khana.
Urodziła osiem koni i wszystkie wyszły do startu, a tylko dwa z nich nie odniosły żadnego zwycięstwa. Co najważniejsze z punktu widzenia Sławomira Pegzy i to nie tylko dla drugiej matki ogiera, ale i ogólnie całego rodowodu Horneta, jest ona matką doskonałej Inter Royal Lady. Była najlepszym koniem w polskim treningu w roku 2020.

Poza niefortunnie przegranym Derby była niepokonana jako dwulatka i trzylatka. W dzień Łuku Triumfalnego pobiegła pod Szczepanem Mazurem w Prix de l’Opera, w którym zajęła dobre ósme miejsce, przegrywając z doskonałymi klaczami. Rywalki, które pokonała, na stałe biegały na poziomie G2, a jedna nawet była druga w amerykańskim G1. Grand Glory wygrała tego dnia z Inter o łeb, a po roku zajęła piąte miejsce w Nagrodzie Łuku Triumfalnego. Inter po karierze została pokryta ogierem Siyouni – francuskim czempionem reproduktorów, kryjącym za 150 tysięcy euro. Jej pierwszy źrebak urodził się w tym roku.
Klacz własności Pegzy była zdecydowanie najlepszymi koniem od swojej matki, ale nie tylko ona wygrywała. Shabra Emperor – brat Inter Royal Lady – wygrał osiem wyścigów, jednak biegał tyle, że od liczenia jego startów szybko można dostać zawrotów głowy, jak podaje Racing Post, wziął udział w 111 gonitwach. Najwyżej oceniono go za start w wieku dwóch lat (86 rpr). Przyzwoicie biegała jeszcze ich półsiostra Oasis Fire (po Oasis Dream). Milerka, która zapracowała na start w Listed, jednak była w nim dopiero dziesiąta (78 rpr). Wygrała jeden wyścig w karierze (1600 m). Trzecia matka, oprócz tego, że urodziła Fearn Royal, była raczej słaba. Dopiero w czwartym pokoleniu mamy do czynienia black type na poziomie G1 – Sparrow’s Air (czwarta matka Horneta) zajęła trzecie miejsce w Yorkshire Oaks.
Michał Celmer
Na zdjęciu tytułowym Hornet na aukcji roczniaków. Fot. Goffs