Na ostatni weekend września zaplanowano aż 20 gonitw na warszawskim Służewcu i jak to zwykle bywa o tej porze roku, nie zabraknie nowych, młodych kopyt na padoku. W sobotę zobaczymy dziewięć debiutujących dwulatków. Osiem z nich zadebiutuje w gonitwie przeznaczonej wyłącznie dla koni, które nie biegały, a jeden wystartuje z bardziej doświadczonymi rywalami. Największą ciekawość wzbudza rodowód Gaston Greata, syna ogiera Le Havre, od matki, która jest półsiostrą jednego z najlepszych koni świata w sezonie 2023 – Westovera. Jest to jednak koń o pochodzeniu dość późnym i długodystansowym.
1. Nobilitatis (IRE)
hodowca: C.Hirst (ur. 18.02)
właściciel: P. Gorczyca
trener: M. Jodłowski
jeździec: S. Mazur
stajnia: Mustardos
Rodowód: Shaman – Leaning House po Lethal Force
Shaman na ten moment jest dziesiąty (na 24 konie) w klasyfikacji ogierów debiutujących wśród reproduktorów (first crop). Do tej pory wyszło po nim do startu 27 koni, z czego 7 wygrało (na 71 zarejestrowanych). Dwa konie mają już niezły rating – 99 i 97 funtów. Jeden był trzeci w Listed na milę, drugi trzeci w Listed i G3 (1200 i 1400 m).
Shaman to syn świetnego Shamardala, ale nie wygrał na poziomie G1. Zarobił ponad pół miliona funtów dla rodziny Wertheimerów, a największym sukcesem było drugie miejsce we francuskim 2000 Gwinei oraz w innym milerskim sprawdzianie dla trzylatków – Prix Jacques le Marois G1. Kryje za 5 tysięcy euro, a mediana sprzedaży pierwszych roczniaków po nim wynosiła 15 tysięcy funtów.
Ogier kosztował na aukcji roczniaków Tattersalls Yearling Sale zaledwie 1500 euro. Matka nie biegała, a Nobilitatis był jej pierwszym źrebakiem. Jego babka to półsiostra reproduktora Golden Horde’a, zwycięzcy sprinterskiego G1.
2. Entre Les Mots (FR)
hodowca: SF Bloodstock SC (ur. 16.02)
właściciel: P. Gorczyca
trener: M. Jodłowski
jeździec: E. Zamudin
stajnia: Mustardos
Rodowód: Persian King – Northern Eclipse po Northern Afleet
Persian King jest minimalnie przed Shamanem w rankingu ogierów „first crop”. Na 68 zarejestrowanych dwulatków po nim, do startu wyszły 22, a 6 z nich wygrało. Żaden nie uzyskał jednak statusu black type, więc w tej kategorii przegrywa z Shamanem. Nie doczekał się jeszcze konia z ratingiem powyżej 90 funtów, najlepsze trzy przekroczyły 80 rpr.
Persian King wygrał trzy francuskie gonitwy G1 na milę – 2000 Gwinei, Prix de Ispahan, a także Prix du Moulin. Wygrał 1,4 miliona funtów i kryje za 25 tysięcy euro, mediana sprzedaży pierwszych roczniaków wynosiła aż 52 tysiące euro.
Entre Les Mots kosztowała niemal 10 razy więcej niż Nobilitatis, bo 13 tysięcy euro. Różnica w rodowodzie jednak od razu rzuca się w oczy. Matka klaczy z lutego wygrała ponad 180 tysięcy dolarów w gonitwach w Stanach Zjednoczonych i ma status black type winner za zwycięstwo w Listed na 1100 metrów. Oprócz tego, babka klaczy Entre Les Mots, to półsiostra Snow Dance, która biegała na wysokim poziomie w USA i wygrała tam niemal milion dolarów. Jedna z ich sióstr urodziła argentyńską czempionkę, która później sama dała zwycięzcę argentyńskiego G1.
3. Lady Agata (IRE)
hodowca: M.D. Ryan (ur. 26.05)
właściciel: Westminster Race Horses Sp. z o.o.
trener: M. Janikowski
jeździec: D. Sabatbekov
stajnia: Westminster Race Horses
Rodowód: Saxon Warrior – Cosmic Cannonball po Holy Roman Emperor
Saxon Warrior to już dużo bardziej znany reproduktor. Obecnie jest w gronie ogierów, których potomstwo startuje czwarty sezon i zajmuje piąte miejsce w klasyfikacji. Jego przychówek wygrał już ponad 5 milionów dolarów. Ponad 12 procent koni po nim, które wyszły do startu, wywalczyło status black type. Dał już sześć koni z ratingiem powyżej 110 funtów, w tym zwycięzcę Breeders Cup Juvenile Turf (dwulatki, G1 – 1600 m) – ogiera Victoria Road.
Kryje za 25 tysięcy euro w stadninie Coolmore, a to zasługa zwycięstwa w dwóch gonitwach G1. W wieku dwóch lat wygrał Racing Post Trophy, a wiosną 2018 angielski klasyk 2000 Gwinei. Później był krótko drugi w Eclipse Stakes i Irish Champions Stakes. Mediana sprzedaży roczniaków po nim w 2023 roku wynosiła 35 tysięcy funtów.
Lady Agata kosztowała 8 tysięcy euro, co można uznać za promocję przy stanówce Saxon Warriorem, wynoszącej 25 tysięcy euro oraz tym, że matka dwulatki była czwarta w G2 w Irlandii na 2000 metrów, a do tego urodziła już konia black type. Jej syn był trzeci w płotowym G2. Półsiostra babki Lady Agaty to Madis Causeway, która wygrała Coronation Stakes (G1 – 1600 m) i była druga w angielski 1000 Gwinei, a po karierze urodziła konia biegającego na poziomie G2. Urodziła się bardzo późno – 26 maja i mimo dolewu szybkości od strony ojca matki (Holy Roman Emperor) nie będzie raczej szybkodojrzewającą sprinterką.
4. Twilight Sea (IRE)
hodowca: Mr & Mrs David Brown (ur. 8.04)
właściciel: Żubr Sp. z o.o. i Salih Plavac
trener: S. Plavac
jeździec: S. Urmatbek
stajnia: Plavac
Rodowód: Twilight Son – King’s Miracle po King’s Best
Potomstwo ogiera Twilight Son biega od sezonu 2020 (fifth crop), jest on koniem bardzo wysoko sklasyfikowanym, na piątym miejscu, jak na stosunkowo tanią stanówkę. Dał pięć koni z ratingiem powyżej 110 funtów i w sumie 14 koni black type. Nie dał jeszcze zwycięzcy G1, jego potomstwo specjalizuje się w dystansach sprinterskich.
Twilight Son jest synem ogiera Kyllachy. Był świetnym sprinterem, wygrał dwie gonitwy sprinterskie G1 na 1200 metrów (Haydock Sprint Cup i Diamond Jubilee Stakes). Kryje za 6 tysięcy funtów, choć zaczynał od dziesięciu tysięcy. Roczniaki po nim wpadają w oczy i swoje kosztują, średnio 28 tysięcy funtów, choć w ostatnim sezonie aukcyjnym średnia wynosiła 33, a mediana 21 tysięcy funtów.
Jego matka biegała słabo na dystansach do mili. Gdy Salih Plavac go kupował, żaden z jej trzech potomków nie wygrał wyścigu, teraz to wygląda już lepiej, ponieważ dwójka z jego rodzeństwa ma już po zwycięstwie. Twilight Sea kosztował 5500 funtów. Półbrat jego matki Twilight Blues wygrał Nagrodę Księżnej Yorku (G2 – 1200 m), do tego dwie siostry jego matki urodziły po koniu ze statusem black type, zdobytym za sukcesy na krótkich dystansach.
5. Tokala (IRE)
hodowca: Ballygallon Stud Ltd (ur. 7.03)
właściciel: Z. Król, F. Krupa i C. Pawlak
trener: C. Pawlak
jeździec: K. Mazur
stajnia: Szara Eminencja
Rodowód: Make Believe – Prairie Fire po Raven’s Pass
Make Believe wygrał dwie gonitwy G1 na milę w wieku trzech lat. Najpierw pokonał o 3 długości ogiera New Bay (francuski derbista) we francuskim klasyku 2000 Gwinei, a kilka miesięcy później zwyciężył w Prix de la Foret. W sumie zarobił 600 tysięcy dolarów. Biegał dla księcia Faisala, tak samo jak jego najlepszy syn – francuski derbista Mishriff (128 rpr), który zarobił na torach niemal 12 milionów funtów. Mishriff wygrał między innymi najwyżej dotowaną gonitwę na świecie – Saudi Cup z pulą nagród 20 milionów dolarów, z tego połowa dla właściciela zwycięskiego konia, a więc większość swojego dorobku zgarnął w jednej gonitwie.
Potomkowie ogiera Make Believe biegają od roku 2019, a tylko Mishriff osiągnął rating powyżej 115 funtów. Jednak było po nim kilka przyzwoitych wyścigowców. Oprócz rekordzisty najlepiej biegały dwie klacze – Rose Of Kildare i Believe In Love. Obie wygrywały gonitwy rangi G3 na długich dystansach. Druga z nich zajęła także drugie miejsce w G1 (Prix de Royallieu – 2800m). Make Believe w gronie ogierów, których potomstwo debiutowało w 2019 roku, zajmuje dobre piąte miejsce, przed Galiwayem, czy Gutaifanem, a za np. Muhaararem i Golden Hornem. Mediana sprzedaży jego roczniaków z ubiegłego sezonu wynosi przyzwoite 18 tysięcy funtów.
Matka kupionej za 3,5 tysiąca euro Tokali biegała dwa razy słabo w Irlandii, a ta klaczka była jej pierwszym źrebakiem. Jej babka mimo czwórki potomstwa, która wyszła do startu, nie doczekała się żadnego zwycięzcy. Lepiej jest dalej, bo syn prababki, półbrat babki Tokali, to Irishcorrespondent (124 rpr), stayerski czempion z Hong Kongu, gdzie wygrał pięć gonitw G1 i ponad 8 milionów funtów.
6. Gaston Great (FR)
hodowca: Gestüt zur Küste AG (ur. 10.04)
właściciel: M. Kipchakbayev
trener: J. Kozłowski
jeździec: A. Reznikov
stajnia: Meiir
Rodowód: Le Havre – Albida po Dansili
To syn francuskiego derbisty Le Havre’a, który dał m.in. Konia Roku 2023 w Polsce, zwycięzcę zeszłorocznej Wielkiej Warszawskiej Le Destriera. Padł w 2020 roku w wieku 16 lat, więc Gaston Great jest z ostatniego rocznika koni po nim. Le Havre startował tylko 6 razy, a wygrał i tak niemal milion funtów. Oprócz zwycięstwa w Derby, był drugi w 2000 Gwinei w Paryżu i wygrał gonitwę krótkodystansową rangi Listed. Zaczynał od niewielkiej ceny za stanówkę – 5 tysięcy euro, ale z czasem urosła do aż 60 tysięcy euro, w ostatnich latach kosztowała 40 tysięcy euro.
Dał jednego konia z ratingiem 120 funtów i w sumie 21 z wyższym niż 110 funtów. Zajmuje 25. miejsce w czempionacie ogierów wszechczasów z wygranymi przychówku rzędu 31 milionów dolarów. Dał 97 koni black type (11,8 procenta tych, które wyszły do startu). Mediana sprzedaży roczniaków po nim w 2023 roku wynosiła 60 tysięcy funtów, a średnia była niemal dwa razy większa – 92 tysiące funtów.
Mimo fantastycznego, acz długodystansowego i późnego, rodowodu Gaston Great kosztował jedynie 10 tysięcy euro. Jego matka nie biegała, ale miała wstępne zgłoszenie do francuskiego Oaks. Z piątki rodzeństwa, starszego od opisywanego dwulatka, żaden nie wygrał wyścigu. To zaskakujące, patrząc na dalszą część rodowodu. Albida, matka dwulatka, to półsiostra świetnego Westovera, irlandzkiego derbisty (o 7 długości) drugiego w Nagrodzie Łuku Triumfalnego, jednego z najlepszych koni świata sezonu 2023. To zaskakująco niska cena, a jeszcze bardziej szokujące jest to, że był najtańszym z koni od Albidy. Dla porównania, najdroższe konie od innych sióstr Westovera potrafiły kosztować 270 i 120 tysięcy funtów.
7. Tornero (GB)
hodowca: Kassala Ltd (ur. 7.04)
właściciel: J., M., R., i Z. Traka
trener: M. Kacprzyk
jeździec: S. Abaev
stajnia: Tracja
Rodowód: Territories – Elbow Beach po Choisir
Stanówka Territoriesem to koszt dziesięciu tysięcy euro i trzeba opisać tego ogiera jako doskonały przykład reproduktora o świetnym stosunku jakości do ceny. Mimo stosunkowo niedrogiej stanówki jest trzeci w klasyfikacji reproduktorów, których przychówek debiutował w 2020 roku, a mierzy się z nie byle jakimi końmi. Nad nim są tylko Mehmas (stanówka – 50 tys. euro) i New Bay (stanówka – 75 tys. euro). Territories wygrał tylko trzy wyścigi, do tego tylko raz odniósł sukces na poziomie G1. Wygrał Prix Jean Prat w Chantilly (G1 – 1600 m). Oprócz tego może pochwalić się aż trzema drugimi miejscami w G1: Dewhurst Stakes, angielskie 2000 Gwinei oraz Prix Jacques Le Marois.
Wywodzi się z jednej z najlepszych linii świata, to rodzina ogierów Street Cry i Shamardal, więc wyjściowa stanówka na poziomie 12 tysięcy funtów od początku wyglądała na korzystną. Po niespełna czterech latach startów aż 12 koni po nim osiągnęło rating wyższy niż 110 funtów. Jego syn Hoo Ya Mal był drugi w angielskim Derby, córka Rougir wygrała Prix de l’Opera i EP Taylor Stakes (G1 – 2000 m), a kolejny syn Regional był drugi w Haydock Sprint Cup (G1 – 1200 m), co pokazuje wszechstronność Territoriesa. Najwyżej ocenionym koniem od sierpnia tego roku jest trzyletni Lazzat, który łatwo wygrał Prix Maurice de Gheest (G1 – 1300 m). Mediana sprzedaży roczniaków po nim wynosiła w 2023 roku 20 tysięcy funtów, przy średniej przewyższającej nieznacznie 26 tysięcy euro.
Tornero zakupiono na aukcji Breeze Up w Irlandii za 12 tysięcy euro, mimo że rok wcześniej sprzedano go za 12 tysięcy funtów na aukcji roczniaków. W roku 2023 za jego rok starszego pełnego brata zapłacono 65 tysięcy funtów, także na aukcji Breeze Up, tylko w Anglii.
Matka biegała nieźle, wygrała jeden wyścig na 2000 metrów w Walii. Trzy konie od niej wygrywały na siedem, które wyszły do startu. Najlepszy (po Epaulette) odniósł trzy zwycięstwa na krótkich dystansach (96 rpr), a kolejne dwa osiągnęły rating minimalnie przewyższający 80 funtów. W tej linii żeńskiej zdecydowanie nie ma fajerwerków. Największym atutem jest to, że matka tego dwulatka, to półsiostra ogiera, który w wieku dwóch lat był drugi w Listed w Deauville na 1000 metrów dwadzieścia lat temu.
8. Pan Chico(IRE)
hodowca: W. Lechner (ur. 17.04)
właściciel: A. Skrzypczak
trener: I. Karathanasis
jeździec: A. Turgaev
stajnia: IK Racing Stables
Rodowód: Soldier Hollow – Pourquoi Pas po Areion
Soldier Hollow to jedna z ikon wśród koni trenowanych w Niemczech w XXI wieku. Wygrał 12 gonitw, w tym aż 4 rangi G1 i w sumie uzbierał aż ponad 800 tysięcy funtów. Po karierze krył za 6,5 tysiąca euro w Niemczech, ale po dobrych wynikach przychówku jego stanówka urosła aż do 30 tysięcy euro w 2020 roku. Padł w tym roku w wieku 24 lat.
Doczekał się 13 koni z ratingiem powyżej 110 funtów, w tym dwóch ocenionych na 120 funtów. Najlepszym jego synem był niemiecki derbista Pastorius, który jeszcze w zeszłym sezonie krył za 7 tysięcy euro we Francji, ale padł w wieku 14 lat, rok przed swoim ojcem. Za to młodszy Dschingis Secret (Grosser Preis von Berlin) ma się świetne i kryje za 4 tysiące euro we Francji. Soldier Hollow zajmuje 56. miejsce w czempionacie ogierów wszechczasów w Europie.
Jego przychówek wygrał niemal 19 milionów dolarów, dał aż 100 koni black type, mając wybitną statystykę jeśli chodzi o odsetek potomstwa ze statusem black type – 20,1% (z tych koni, które wyszły do startu). Lepszy wynik mają tylko Galileo – 28,3, Frankel – 27,4 oraz Dubawi – 23,8. Mediana sprzedaży roczniaków po nim w 2023 roku wynosiła 32 tysiące euro.
Pan Chico był, jak na polskie warunki, stosunkowo drogo kupiony, bo za 15 tysięcy euro na aukcji Breeze Up. Jego matka Pourqoui Pas, córka Areiona, biegała na średnich dystansach, wygrała dwie gonitwy klasy D w Niemczech. Urodziła trzech zwycięzców, ale żaden z nich nie wszedł na wysoki poziom. Druga matka dała klacz black type Picobellę, która była druga i trzecia w średniodystansowych gonitwach Listed w Niemczech. Sama też dała konia black type i to lepszego od siebie. Jej syn wygrał G3 w Caulfield na dwa kilometry.
Trzecia matka Pana Chico jest świetna. Prada urodziła Paite, czempionkę dwulatków w Niemczech, która wygrała Criterium de Saint-Cloud (dwulatki, G1 – 2000 m) oraz Puntillę, niemiecką oaksistkę. Pierwsza z nich urodziła klacz, która wygrała G3 we Francji, a druga dała po jednym zwycięzcy gonitw G2 i G3. Trzecia z córek Prady (prababki Pana Chico) urodziła Potemkina, który wygrał Premio Roma (G1 – 2000 m).
Gonitwa nr 5 – sobota, 28 września
10. Feisty Bol (IRE)
hodowca: Mortlestown Stables (ur. 12.05)
właściciel: Daniel i Kamil Kozłowscy
trener: J. Kozłowski
jeździec: A. Reznikov
stajnia: Kozłowscy
Rodowód: Calyx – Eucharist po Acclamation
Calyx startował tylko cztery razy. Już w drugim starcie wygrał piekielnie ciężki wyścig w Ascot – Coventry Stakes z 23 uczestnikami. Później miał ponad 10 miesięcy przerwy. Wrócił i od razu wygrał łatwo wygrał na poziomie G3, ale w kolejnym starcie przegrał znacząco z Hello Youzmainem.
Początkowo w 2020 roku krył za 22,5 tysiąca euro, ale w 2023 stanówka nim wynosiła już 10 tysięcy euro, w 2024 wzrosła do 12,5 tysiąca. Niedługo cena stanówki powinna wrócić do 20 tysięcy euro, a może poszybować jeszcze wyżej. Od ubiegłego roku dał już 8 koni ocenionych na 100 funtów lub więcej.
Ma doskonałą statystykę winners/runners z wynikiem 62 procent. Do tego aż 12,3% koni po nim, które wyszły do startu, uzyskało black type. Nie ma szans na pierwsze miejsce klasyfikacji ogierów „third crop”, bo trafił na świetnego Blue Pointa, ale zapewne niedługo przeskoczy z trzeciej lokaty na drugą, wyprzedzając Ten Sovereignsa. Mediana sprzedaży roczniaków po nim wynosiła w ubiegłym sezonie 27 tysięcy funtów.
Klaczka w treningu Kozłowskiego, urodzona 12 maja, kosztowała 8 tysięcy euro. To mało, zważywszy na to, że jej matka to Eucharist (po Acclamation), która była trzecia w G3 na 1400 metrów (98 rpr). Z dziewiątki wcześniejszych koni od niej tylko dwa wygrywały i to jedynie po razie i oba zostały ocenione na 82 funty. Babka Feisty Boi nie dała poza Eucharist (matką dwulatki) żadnego konia black type, a prababka dała tylko jednego, mającego płotowy status black type za zajęcie drugiego miejsca w Listed.
mc
Na zdjęciu tytułowym Westover dowolnie wygrywa irlandzkie Derby. Fot. TDN