Po raz pierwszy od wielu lat poprawiła się sytuacja w polskiej hodowli folblutów pod względem dostępu do dobrych lub obiecujących reproduktorów. W stadninie koni Krasne kryją w sezonie stanówkowym 2022 aż cztery ogiery z bardzo dobrą karierą wyścigową (trójkoronowany w Polsce Va Bank, syn Galileo Yucatan i debiutant Shakeel) lub hodowlaną (champion reproduktorów w Polsce Ecosse).
W tym artykule przedstawimy sylwetkę nowej nadziei polskiej hodowli, ogiera, który dopiero w tym sezonie stanówkowym pojawił się w naszym kraju – Shakeel (Dalakhani – Shamiyra po Medicean i Shemala po Danehill), wyhodowanego we Francji przez pakistańskiego księcia, od dziesiątek lat potentata wyścigowego, Aga Khana. Sprowadzony do Polski przez firmę Westminster ośmioletni obecnie, ciemnogniady Shakeel jako trzylatek wygrał słynny wyścig Grand Prix de Paris G1 na 2400 m. Od bardzo dawna nie było w Polsce reproduktora, który wygrałby tak prestiżową gonitwę.
Sprowadzeniu Shakeela do Polski towarzyszy niespotykana historia, a jego losy są bardzo powikłane. Po wygraniu w 2017 roku Grand Prix de Paris (rozgrywanej wyjątkowo w Saint-Cloud, a nie na torze Longchamp, który przechodził remont) ogier doznał urazu zerwania ścięgna i zakończył karierę wyścigową.
W 2018 roku syn francuskiego derbisty i zwycięzcy łuku Triumfalnego – Dalakhaniego trafił do Irlandii, krył w stadninie Clongiffen Stud przy cenie stanówki 7 tysięcy euro, całkiem niezłej jak na debiutanta, który – choć wygrał wysokiej klasy wyścig G1 – to jednak miał dość krótką karierę wyścigową (6 startów).
Jego kłopoty mogą być szczęśliwe dla Polski
Niestety, żaden z urodzonych po nim źrebaków z rocznika 2019 nie wyszedł do startu w sezonie 2021 i już raczej nie wyjdzie, ponieważ nie zostały one zarejestrowane w księgach stadnych. Stało się tak dlatego, że właściciel stadniny, w której krył Shakeel, miał poważne kłopoty finansowe i nie było możliwe wystawienie wszystkich wymaganych dokumentów.
To zadziwiająca i smutna okoliczność, ale w rezultacie być może szczęśliwa dla polskiej hodowli, bo zapewne, gdyby wszystko układało się normalnie, ogier nadal kryłby w Irlandii. Podobną historię mieliśmy przed laty w Jaroszówce, gdy po jej sprywatyzowaniu nowy właściciel popadł w kłopoty prawne, jeden z roczników koni z tamtejszej stadniny również nie został zgłoszony do księgi stadnej.
Nie udało się wrócić na tor
W tych niesamowitych i szczęśliwych okolicznościach Shakeela nabyła w 2021 roku firma Westminster, partner główny sezonu na Służewcu. Podjęta została próba powrotu zwycięzcy Grand Prix de Paris na tor, ogier trafił do treningu w Czechach do Vaclava Luki (jego Nagano Gold wygrał w 2020 roku Wielką Warszawską), który przygotowuje kilka koni dla stajni Westminster. Niestety, kontuzja się odnowiła i Shakeel nie wyszedł już do startu.
W lutym przyjechał do stadniny w Krasnem, gdzie zajął boks ogiera czołowego obok Va Banka, Yucatana i Ecosse’a. Stanówka Shakeelem kosztuje 1500 euro. Pierwsze sygnały jaka jest wartość potomstwa Shakeela mogą się pojawić już w tym roku. W tym sezonie mają podobno biegać dwa konie, a liczniejsza i zarejestrowana ma być stawka z rocznika 2021.
Shakeel został wyhodowany przez księcia Aga Khana i w jego barwach biegał. Trafił do treningu u słynnego Alaina de Royer-Dupre. Startował 6 razy (dwa razy wygrał, zarobił na torze 405 tysięcy euro plus 270 tysięcy premii za to, że był hodowli francuskiej) i we wszystkich wyścigach dosiadał go znakomity belgijski dżokej, wielokrotny champion jeźdźców we Francji Christophe Soumillon.
Jako dwulatek biegał tylko raz
Shakeel był koniem dość późnym i dystansowym. Jako dwulatek biegał tylko raz, wyszedł do startu 18 listopada 2016 roku w Saint-Cloud. W mocno obsadzonej gonitwie maiden na 2000 m zajął trzecie miejsce, tracąc do zwycięzcy 2,5 długości.
W marcu 2017 roku ponownie był trzeci w Saint-Cloud, tym razem w conditions maiden na 2100 m dla trzylatków, ale przegrał tylko do dwóch bardzo dobrych koni – Malkoboya (szwajcarski derbista i zwycięzca dwóch gonitw LR we Francji) oraz Plumatica (należący do Wertheimerów syn Dubawiego wygrał G2 i G3, a w tym roku trafił na reproduktora do Indii, ojczyzny Mahatmy Gandhiego, George’a Orwella i Kishore Mirpuriego).
W tej gonitwie o zwycięstwo na trzech koniach black type walczyło trzech championów francuskich dżokejów z ostatnich lat – wygrał Maxime Guyon, przed Pierre-Charlesem Boudot, a trzeci był Soumillon, a za jego plecami czwarty do brydża z francuskiej czołówki, włoski dżokej Cristian Demuro, który w dniu Dubai World Cup wygrał na japońskim derbiście Shahryar – Dubai Sheema Classic G1 na trawie.
Pierwszy raz wygrał w Chantilly
W swoim trzecim starcie w karierze trzyletni Shakeel odniósł 20 kwietnia pierwsze zwycięstwo. Na torze Chantilly w gonitwie conditions maiden na 2000 metrów zrewanżował się późniejszemu szwajcarskiemu derbiście Malkoboyowi za porażkę miesiąc wcześniej w Saint-Cloud, co dowodziło, że forma naszego bohatera idzie w górę.
23 maja Shakeel wrócił do Saint-Cloud i po raz pierwszy wystartował w gonitwie Pattern – Prix du Lys G3 na 2400 m. Debiut na tym poziomie wypadł nieźle – był trzeci, długość za Ice Breeze (syn Nayefa wygrał później dla Khalida Abdullaha słynny stayerski wyścig Prix Royal Oak na 3100 m) i trzy długości za Called to the Bar (kilkukrotny zwycięzca w G2, G3 i LR, drugi w G1 w USA i w Prix Royal Oak, właśnie za Ice Breeze).
Zawędrował na szczyty
Shakeel z każdym startem piął się w górę francuskich i europejskich rankingów. Ominął francuskie Derby, rozgrywane na trochę za krótkim dla niego dystansie 2100 m, ale w Chantilly wystartował w czerwcu w gonitwie Prix Hocquart G2 na 2400 m. Był drugi, ponownie przegrał z Ice Breeze, ale tym razem tylko o szyję. Za nim były tak dobre konie jak Falcon Wings, Mask of Time (wygrał G3 w Australii i LR we Francji) i Galipad (syn Galileo, zwycięzca LR).
Szczytowym punktem kariery Shakeela był występ 14 lipca 2017 roku w niezwykle prestiżowej gonitwie Grand Prix de Paris G1 na 2400 m. Po zaciętej walce w gronie dziewięciu wysokiej klasy koni, syn Dalakhaniego zwyciężył, bijąc w walce o krótki łeb ogiera Permian, należącego do Hamdana bin Mohameda al. Maktoum, czyli syna władcy Dubaju. Nota za ten wyścig dla Shakeela to wg Racing Post 114 funtów.
Pobił wybornego Permiana
Pokonany przez Shakeela syn znakomitego Teofilo Permian, trenowany w Anglii przez świetnego Marka Johnstona, miał jako trzylatek znakomitą karierę. Pokonanie takiego konia świadczy o ogromnych możliwościach.
Permian w tym samym roku wygrał w Yorku Dante Stakes G2 (bijąc znakomite Benbatl i Crystal Ocean), w Ascot King Edward VII G2 i Newmarket Stakes LR, a w Derby Trial przegrał tylko o krótki łeb z wybornym synem Frankela – Cracksmanem. W angielskim Derby w Epsom był dziesiąty, 8 długości za zwycięskim Wings of Eagles. Niestety w tym samym roku musiał zostać uśpiony po tragicznym wypadku na torze Arlington w USA.
Venice Beach też został za Shakeelem
Długość za Shakeelem i Permianem kończył w Grand Prix de Paris bardzo dobry Venice Beach (z nicku Galileo – Danehill, a więc tak samo jak niepokonany w 14 startach Frankel), trenowany przez Aidana O’Briena dla spółki milionerów z Coolmore (Smith, Magnier, Tabor) z firmą Flaxman, należącą do rodziny greckiego armatora Stavrosa Niarchosa.
Na trzy tygodnie przed Derby Venice Beach potrafił wygrać w Chester Vase Stakes G3 z późniejszym derbistą Wings of Eagles, by w wygranym przez niego biegu na wzgórzach Epsom kończyć dwunasty, aż 11 długości za nim. Było to zaledwie 11 dni przed bojem z Shakeelem w Paryżu.
W Grand Prix de Paris Shakeelowi udało się wreszcie zrewanżować Ice Breeze za dwie wcześniejsze porażki. Rywal kończył czwarty, dwie długości za nim. Za nimi było jeszcze dwóch synów Galileo i jeden koń po Dubawi.
Shakeel ograł syna Ramontiego
Co ciekawe, w tym wyścigu ósme miejsce zajął derbista z Włoch G2 i Kataru G1 – Mac Mahon, który jest synem Ramontiego, a jego potomstwo zadebiutowało w sezonie 2021 na Służewcu. Spośród pięciu dwulatków po Ramontim zwycięstwo odniosły Magic i Maggiore, wyhodowane w SK Moszna, gdzie krył Ramonti. Oba konie kandydują do walki o czołowe miejsca w wyścigach dla trzylatków w sezonie 2022, szczególnie styl zwycięstwa i eksterier Magica (półbrat znakomitego Magnetica), zrobiły duże wrażenie.
Ramonti miał bardzo udaną i bogatą karierę wyścigową – na 19 startów wygrał aż 12 razy, zarobił ponad 3,5 miliona dolarów (nie mogę sobie przypomnieć, by w Polsce kiedykolwiek krył ogier, który ugrał więcej od niego na torze). Jako trzylatek wygrał we Włoszech klasyk Premio Parioli (odpowiednik 2000 Guineas i naszej Nagrody Rulera) i był drugi we włoskim Derby.
Ramonti wygrał aż 4 wyścigi G1 – Hong Kong Cup (2000 m), Premio Vittorio di Capua, oraz dwie prestiżowe gonitwy w Anglii – Queen Anne Stakes i Sussex Stakes. Trzy ostatnie na dystansie 1600 m.
Mógł zajść jeszcze wyżej
Niestety, ten piękny sukces w Grand Prix de Paris zakończył karierę Shakeela, bo ogier zerwał ścięgno i w 2018 roku trafił do Irlandii na reproduktora. Wydaje się niemal pewne, że w drugiej połowie sezonu jako trzylatek i w starszym wieku, Shakeel biegałby jeszcze lepiej, bo był późnym koniem, długodystansowym, z każdym startem progresował.
To może być bardzo cenny zakup, wręcz perła dla polskiej hodowli. Shakeel jest synem wybitnego na torze i bardzo dobrego w hodowli siwego ogiera Dalakhani (syn Darshaana od Daltawy po Miswaki, a więc ojciec matki ten sam co u Galileo i Sea the Stars), który również był hodowli i własności rodziny Aga Khana.
Dalakhani wygrał Derby i Łuk
Dalakhani na torze był wspaniały – na 9 startów wygrał aż 8 razy, w tym francuskie Derby i Nagrodę Łuku Triumfalnego (bijąc Mubtakera, High Chaparrala i Doyena, otrzymał za ten wyścig rating 133). Przegrał tylko raz, w irlandzkim Derby, o pół długości do Alamshara, który wygrał też King George and Queen Elizabeth Stakes G1 w Ascot (angielski odpowiednik naszej Nagrody Totalizatora Sportowego). Został wybrany koniem roku 2003 w Europie.
Podobnie jak Shakeela, Dalakhaniego we wszystkich wyścigach dosiadał Soumillon, trenował go też Royer-Dupre. Dwójka przez lata wierna rodzinie Aga Khana.
Jest ojcem znakomitego Conduit
Od 2004 do 2015 roku Dalakhani krył w Irlandii w stadninie Gilltown księcia Aga Khana. Zaczynał od 45 tysięcy euro za stanówkę (w 2010 roku było to 50 tys.). Na drugą połowę roku był też wydzierżawiany na krycie klaczy do Australii. Ostatni raz krył w 2016 roku we Francji w Haras de Bonneval za 15 tysięcy euro. Padł w styczniu 2021 roku.
Najlepszym koniem po Dalakhanim był znakomity długodystansowiec Conduit (rating 127), który na 15 startów wygrał 7 wyścigów, w tym tak wielkie jak – dwukrotnie Breeders Cup Turf, angielski St. Leger oraz Króla i Królowej w Ascot. Conduit krył w Japonii, padł w 2020 roku.
Wnukowie Dalakhaniego błysnęli w Polsce
Rating powyżej 120 funtów uzyskały jeszcze trzy konie po Dalkhanim – Reliable Man (francuski derbista i zwycięzca Queen Anne Stakes G1), późnodojrzewający Duncan (jako sześciolatek wygrał Irish St. Leger G1) i Defoe (wygrał Coronation Cup G1 w Epsom). Co ciekawe, w 2021 roku na Słuzewcu w stajni Macieja Kacprzyka trenowała półsiostra Defoe – Kareema (po Shalaa), należąca do szejka Faisala al. Thaniego. Była dwa razy zapisana do wyścigów, ale nie wystartowała, bo nie chciała wejść do maszyny startowej.
Na Służewcu biegały trzy konie po Dalakhanim – bez zwycięstwa Toogris, jeden wyścig na dwa starty wygrał Bukhari, a dwa razy na 4 starty zwyciężał utalentowany Polish Spirit, który po piątym miejscu w Nagrodzie Iwna zakończył występy.
Dalakhani dał się w Polsce poznać jako dobry ojciec matek. Z matki po Dalkhanim są m.in. dwa nie do końca spełnione konie – delikatnej budowy Gryphon (zwycięzca nagród Nemana i Irandy, piąty w Derby 2021) oraz trudny do jazdy Adahlen (trzeci w Mokotowskiej, czwarty w Derby), który siwą maść odziedziczył właśnie po swoim dziadku Dalakhanim.
Prababka wygrała francuski Oaks
Shakeel ma znakomite pochodzenie ze strony matki. Pochodzi z bardzo cennej odnogi rodziny 3-o, przez wiele pokoleń pielęgnowanej przez rodzinę Aga Khana. To niesamowite, że kolejnych siedem matek Shakeela zostało wyhodowanych w stadninach Aga Khana, poczynając od urodzonej w 1952 roku Martine, która była druga w irlandzkim Oaks G1 i trzecia w Eclipse Stakes G1.
Była ona córką słynnego ogiera Palestine, też hodowli Aga Khana, który na 13 startów wygrał 11 razy, w tym 2000 Guineas i St James Palace Stakes na Royal Ascot. Martine pokryta francuskim derbistą i championem reproduktorów Charlottesville (też hodowli Aga Khana!) urodziła mu Diamond Drop, matkę i babkę kilku znakomitych koni.
Najlepsza wyścigowa była prababka Shakeela – Shemaka, która wygrała dla Aga Khana w 1993 roku Prix Diane, czyli francuski Oaks, a także dwie gonitwy G3 – Prix Conde i Prix de la Nonette. Babka Shakeela – Shemala (po znakomitym reproduktorze Danehillu) biegała tylko 4 razy, ale dobrze została sprawdzona, bo wygrała dwie gonitwy, w tym LR na 2000 m.
Jego matka nie biegała w wyścigach
Matka Shakeela – Shamiyra nie biegała. Urodziła dotąd oprócz Shakeela trzy konie, które nie odniosły większych sukcesów. Lady Randolph (po Churchill) to tegoroczna dwulatka, przyszłość przed nią, dopiero ma wyjść do startu. Jungle Dream (po Oasis Dream) biegał dwa razy bez powodzenia. Shamdor (po Kendargent) biegał we Francji 30 razy, wygrał 3 gonitwy i 83 tysiące euro (już z premiami), miał najwyższy rating 32, czyli bardzo przeciętny.
Matka Shakeela jest półsiostrą bardzo dobrej na torze klaczy Shemiyla (po Dalakhani, a więc w ¾ siostra Shakeela), która wygrała Prix Allez France G3 oraz gonitwę LR. Z kolei inna bardzo bliska krewna sprowadzonego do Polski ogiera – Shemima (również po Dalakhanim) wygrała dla Aga Khana Prix de Lutece G3 na 3000 m i Prix Allez France G3 na 2000 m i była kilka razy z miejscami w gonitwach G2.
Ojciec Mediciny i Dutch Art
Shamiyra jest córką ogiera Medicean (syn znakomitego Machiavelliana), który wywodzi się z tej samej rodziny żeńskiej 3-o co Shakeel. Medicean był hodowli i własności utytułowanej angielskiej Cheveley Park Stud, dla której na 12 startów wygrał 6 razy i ponad pół miliona funtów na dystansach 1600-2000 m, w tym tak cenne gonitwy G1 jak: Eclipse Stakes i Lockinge Stakes.
W hodowli Medicean dał 5 koni z ratingiem od 120 funtów wzwyż, najlepszy z nich był Dutch Art., znakomity sprinter i dwulatek, który wygrał dwie wielkie gonitwy G1 dla najmłodszych koni we Francji i Anglii – Prix Morny i Middle Park Stakes, był też trzeci w klasyku 2000 Guineas Stakes w Newmarket.
W Polsce po Medicean dobrze biegała dla Kishore Mirpuriego klacz Medicina, która wygrała 4 wyścigi, w tym nagrody Golejewka i Novary, była druga w polskim Oaks.
Potomek ikony hodowli – Black Cherry
Shakeel pochodzi z rodziny 3-o, idącej wprost od jednej z najlepszych klaczy w historii światowej hodowli Black Cherry (urodzonej w 1892 roku), która założyła liczne cenne odnogi. Black Cherry jest siostrą Bay Ronalda, super konia na torze i w hodowli, ojca pięciokrotnego championa reproduktorów w Niemczech – Dark Ronalda.
Sama Black Cherry, choć wygrała tylko jeden skromny wyścig, to urodziła Cherry Lass, która wygrała 1000 Guineas i Oaks w Anglii; najlepszą dwulatkę w Irlandii Jeans Folly (dała Night Hawk, zwycięzcę angielskiego St Leger), a przede wszystkim jest matką Blanche, która urodziła Blandforda, jednego z najwybitniejszych reproduktorów wszech czasów, ojca trzech angielskich derbistów, w tym legendarnego Blenheima, multichampiona reproduktorów.
Sukcesy rodziny królewskiej
Black Cherry jest też babką kapitalnej Sun Chariot, która dla angielskiego króla George VI wygrała w 1942 roku największe gonitwy w Anglii – Oaks, 1000 Guineas, a nawet z ogierami w St Leger i dwulatką w Middle Park State G1. Była fenomenem na każdym dystansie.
Prawnuczką Black Cherry jest też Carrozza, która dla Królowej Elżbiety wygrała Oaks w Epsom. Prawnukiem Black Cherry jest też wybitny Santa Claus, który wygrał angielskie i irlandzkie Derby, Irish 2000 Guineas i był drugi w Łuku.
Dystansowy, ale nie stayer
Shakeel powinien dawać potomstwo dobrze czujące się na dystansach powyżej 2000 metrów, oczywiście też w zależności od doboru pod niego klaczy. Nie pozbawione zdolności przyspieszania, ze względu choćby na obecność blisko w jego rodowodzie ogierów Madicean i przede wszystkim Danehill i Machiavellian (ojciec kryjącego w Polsce Roulette, który dał trójkoronowanego San Moritza oraz Dżaspera i Magnetica).
Raczej będą to konie najlepiej biegające w wieku trzech i później, ale od szybkich matek przychówek po nim może zwyciężać też w wieku dwóch lat. To na pewno nie jest taki jednostronny stayer, jak na przykład kryjący kilka lat temu w Polsce syn Galileo – Alandii (też hodowli Aga Khana), który wygrał Irish St. Leger G1 i Prix du Cadran G1 na Longchamp na 4000 m.
Krzyżanowski ocenia Shakeela
Roman Krzyżanowski, który przed laty wyhodował w Jaroszówce wiele znakomitych koni (na czele z Omenem, Dietmarem, Susy, Upsalą, czy Kombinacją), a od dwóch lat jest hodowcą w SK Krasne, tak scharakteryzował Shakeela (ma 165 cm w kłębie):
– Ogier prezentuje się teraz lepiej niż w momencie, gdy do nas przyszedł. Patrząc z boku wygląda bardzo pozytywnie – nogi spionowane prawidłowo, stawy skokowe poprawne, jest w długich liniach, ale ma mocny grzbiet, jest dobrze związany, szyja i łopatka też w porządku. Natomiast kiedy się spojrzy z przodu i z tyłu, to chciałoby się widzieć, żeby był lepiej ożebrowany i żeby ten zad był bardziej wypełniony, bo jest taki troszeczkę wąski. Ma bardzo dobry charakter, to bardzo grzeczny koń, dobrze kryje. Poprawnie się porusza. Natomiast jak się patrzy na Ecosse’a, który ma tylko 160 cm w kłębie, a więc o 5 cm jest niższy od Shakeela, to jest atleta, potężny, umięśniony, wygląda na silniejszego od Shakeela. Z resztą Va Bank też jest taki „szpindelek”, jest lekkim koniem jak na ogiera czołowego – zakończył Krzyżanowski.
Shakeel posiada własną stronę internetową, na której można obejrzeć jego zdjęcia i filmy wideo z jego zwycięskich startów:
https://shakeel.pl/?fbclid=IwAR2G4l-3qydjlshlu6WMOVYu35qEEKcRBcat8yFoJwEk9CA6Jqnc9ZrCcSc
Kryją też w Krasnem Va Bank, Yucatan i Ecosse
W Krasnem w sezonie stanówkowym 2022 kryją też: trójkoronowany w Polsce Va Bank (Archipenko – Vinales po Dilshaan, cena stanówki 5000 zł), mający dobrą światową karierę i znakomity rodowód Yucatan (Galileo – Six Perfections po Celtic Swing, cena 5000 zł) i wielokrotny champion reproduktorów w Polsce, ojciec derbistów Sorosa i Patronusa – Ecosse (Peintre Celebre – Elacata po Acatenango, cena 2500 zł).
Spośród klaczy SK Krasne najwięcej do pokrycia dostał Yucatan – około 20, a po około 10 klaczy będą stanowić Va Bank i Shakeel. Poza tym ogiery te pokryją klacze innych hodowców, pod Shakeela – oprócz matek należących do Westminster – mają też przyjechać dwie klacze z Węgier.
Exaltation (Rainbow Quest – Carnival Spirit po Kris), zwycięzca Galinule Stakes G3, ojciec tak dobrych koni jak Dżulietto, Tybet, czy Ułan (wygrał słowacki St. Leger, był drugi w czeskim Derby), został wydzierżawiony z Krasnego i stacjonuje w ośrodku treningowo-hodowlanym Przemysława Łuckiego w Cieszkowie, nieopodal Golejewka. Cena stanówki 1500 zł.
Robert Zieliński, ekspert Służewiec iTV
Zdjęcie- agakhanstuds.com