Z Wrocławia wróciliśmy na chwilę do Warszawy, a teraz oddalamy się od stolicy, ale tylko na 50 km. Zawitamy do stajni Rosłońce, gdzie dwunastkę dwulatków przygotowuje Adam Wyrzyk. Na pierwszy ogień idzie córka ogiera Calyx od klaczy Became (po Giant’s Causeway). Wywodzi się z bardzo dobrej amerykańskiej linii żeńskiej, ale matka i babka dotąd w hodowli nie zachwyciły.
„Humppa”, bo tak roboczo się nazywa, została zakupiona przez trenera Wyrzyka i agenta Tomasza Szumskiego na aukcji Tattersalls Yearling Sale w Irlandii za 4 tysiące euro. Właścicielem niemal karej dwulatki jest nowopowstały syndykat właścicielski, w którego skład wchodzą: Anna Malczewska, Ula i Łukasz Dębscy, Olga i Sergey Kharchenko, Adam Bujakiewicz, Łukasz Dudek, Krzysztof Frankowski oraz Adam Wyrzyk.
Trener Wyrzyk pozytywnie wypowiada się o klaczy: – Jest najwcześniej urodzona z moich dwulatków (3 marca). Dobrze wygląda, jest wyrośnięta, a do tego ma bardzo dobry charakter. Jest grzeczna i nie sprawia nam żadnych problemów. Może się okazać, że będzie wczesna i już dwulatkiem pokaże się na torze z dobrej strony.
Calyx (Kingman – Helleborine po Observatory) to ogier, który biegał dla stajni Juddmonte. W swoim życiu wziął udział tylko w czterech wyścigach. Zarobił jednak 155 tysięcy funtów i osiągnął rating 118 funtów. Ścigał się tylko i wyłącznie na dystansie sześciu furlongów, czyli około 1200 metrów.
Był niepokonanym dwulatkiem, chociaż trzeba zaznaczyć, że w wieku dwóch lat biegał tylko dwukrotnie. W debiucie wygrał o 5 długości, więc następny start miał już w Coventry Stakes (G2). Tam poradził sobie bardzo dobrze w niewiarygodnie licznie obsadzonym wyścigu i wygrał, pokonując 22 inne konie.
Karierę trzyletnią zaczął od pierwszego miejsca w Merriebelle Stable Commonwealth Cup Trial Stakes G1, ale już w kolejnym starcie musiał uznać wyższość ogiera Hello Youzmain (Kodiac – Spasha po Shamardal), stacjonującego obecnie jako reproduktor we Francji.
Calyx jako reproduktor kryje w stadninie Coolmore. Z początku za 22,5 tysiąca euro, ale do roku 2023 jego stanówka spadła do 10 tysięcy euro. W tym roku można było nabyć po nim pierwsze roczniaki, za które średnio trzeba było zapłacić około 56 tysięcy euro.
Matką „Humppy” jest amerykańskiej hodowli Became (Giant’s Causeway – Encouragment po Bertrando), urodzona w 2009 roku. Roczniakiem została sprzedana za 150 tysięcy dolarów i trafiła do treningu u Aidana O’Briena, ale nie biegała. Mimo wszystko dano jej szansę w hodowli.
Pierwszego źrebaka – Ti Amo (po Holy Roman Emperor) urodziła w 2013 roku, więc po raz pierwszy pokryta została w wieku trzech lat. Ti Amo (66 rpr) biegał czternaście razy na dystansach do mili i mimo że był trzy razy w trójce, to nigdy nie udało mu się wygrać gonitwy. Oprócz Ti Amo, Became urodziła jeszcze cztery inne konie.
Była łączona z ogierami takimi jak Zoffany, Australia, Mastercraftsman, Canford Cliffs, ale żaden z produktów nie okazał się bardzo dobry. Koń po Mastercrafstmanie padł w wieku dwóch lat, a dwóm innym udało się wygrać. Appreciate (2018) po Australia wygrał pięć gonitw, ale były to wyścigi skakane i to niższej rangi, a jedynym płaskim „winnerem” jest Endlesscliffs (po Canford Cliffs), który wygrał sześć wyścigów we Włoszech, przy czym zarobił 25 tysięcy funtów.
Ojcem matki jest Giant’s Causeway – syn zasłużonego w hodowli amerykańskiej Storm Cata. W 2000 roku Giant’s Causeway został wybrany Europejskim Koniem Roku, który na 13 startów aż 9 razy wygrał i cztery razy był drugi, a na torach świata zarobił ponad 2 miliony funtów. Był czołowym reproduktorem, dał między innymi świetnego Shamardala, padł w 2018 roku.
Babka klaczy trenowanej przez Adama Wyrzyka też nie biegała, ale jej statystyki w hodowli wyglądają już dużo lepiej. Urodziła 9 koni, 7 biegało i wszystkie z nich wygrywały. Najlepiej spisywał się Uplifting, który wygrał pięć razy (zarobił 191 tysięcy dolarów) oraz Dattts Da Boss – zwycięzca jednej gonitwy. Wszystkie źrebaki od Encouragement biegały w Stanach Zjednoczonych.
Konie od niej były przyzwoite, bo każdemu udało się wygrać, ale żaden się specjalnie nie wyróżniał, a gonitwy w których odnosiły sukcesy były wyścigami raczej niższej klasy. Trochę wynieść ponad resztę trzeba Upliftinga – on trzylatkiem jednak zapowiadał się dobrze. Wygrał trzy wyścigi i zarobił w sezonie 130 tysięcy dolarów. Później niestety wyraźnie spuścił z tonu.
Przy trzeciej matce omawianej „Humppy” robi się już dużo „czarniej” w katalogu (w ogromnym uproszczeniu – im więcej koloru czarnego na kartce z katalogu aukcyjnego, tym lepiej, pogrubioną czcionką oznacza się konie black type).
Sown, matka Encouragement, wygrała dwa przeciętne wyścigi w USA. Dała dziewięć koni, czterech zwycięzców, ale wśród tej czwórki znalazła się m.in. świetna Key Phrase. Biegała ona sześć razy i tylko raz przegrała – była trzecia w Santa Maria Handicap G1. Do zwycięstw trzeba zaliczyć trzy gonitwy Listed oraz Santa Monica Handicap (G1 – 1400 m).
Key Phrase dała dwa bardzo dobre ogiery – Yankee Gentleman (piąty w Breeders Cup Turf G1), który po karierze stanowił w Stanach, kryjąc klacze za 5 tysięcy dolarów i dał pięć koni z ratingiem na poziomie 110 funtów oraz Key Deputy (drugi w True North Breeders’ Cup Handicap G2). Ten drugi także został reproduktorem, ale dał trochę gorsze konie – dwa ocenioney na poziomie 110 funtów.
Oprócz ogierów od Key Phrase (półsiostry babki Humppy) idą też świetne linie żeńskie. Jej córką jest Zing, która urodziła ogiera Half Ours – dobrego amerykańskiego reproduktora. Half Ours dzieli z Humppą trzecią matkę. A do Zing dostawić trzeba jeszcze jedną córkę Key Phrase – klacz Confidently, która (tak jak matka Humppy – Became) nie biegała, a urodziła Khancord Kid (wygrała G3, też dzieli z Humppą trzecią matkę), ta z kolei dała niedawną zwyciężczynię Breeders Cup Filly & Mare Sprint (G1 – 1400 m). Bar Of Gold po karierze trafiła do hodowli, jej pierwszy źrebak wygrał G3 dla dwulatków (Coinage – 104 rpr).
Od trzeciej matki Humppy (Sown) idzie jeszcze inna ciekawa linia (przez Common Hope, a nie Key Phrase). Półsiostra babki Humppy – Common Hope urodziła ogiera Shared Belief (128 rpr), który w 2013 roku był czempionem dwulatków w Stanach Zjednoczonych w 2013 r. Na dwanaście startów w karierze wygrał pięć wyścigów rangi G1 (1700 m – 2000 m) i zarobił niemal dwa miliony funtów. Zakończył karierę w wieku czterech lat, gdy jego stały dżokej Mike Smith musiał go zatrzymać 800 metrów przed celownikiem w wyniku kontuzji.
Michał Celmer
Zdjęcie tytułowe przedstawia omawianą klacz. Fot. Tattersalls.