W najważniejszej gontwie pierwszego dnia wyścigowego na Służewcu, o Nagrodę Strzegomia, cenny dublet zanotowała stajnia Krzysztofa Ziemiańskiego. Poprosiliśmy trenera o kilka słów komentarza.
Miał Pan sporo klasowych koni, ale zazwyczaj wyścig o Nagrodę Strzegomia był elementem przygotowań do kolejnych startów, chociażby Nagrody Rulera, którą Pańscy podopieczni wygrywali znacznie częściej.
Muszę przyznać, że nie też przypominam sobie wygranej w tym biegu. Na 99% to pierwsze moje zwycięstwo w Nagrodzie Strzegomia. I w tym roku nie koncentrowałem się na przygotowaniach do niej. Okazało się, że rywale również nie są jeszcze w szczytowej dyspozycji.
Czy udało się spełnić założenia taktyczne na ten wyścig?
Spodziewałem się, że nie będzie chętnego do poprowadzenia. Wiosną klacze rzadko w takich wyścigach są prowadzone ofensywnie, chyba że inaczej się nie da. Wydawało się także mało prawdopodobne ewentualne poprowadzenie wyścigu przez jednego z faworytów – Senlisa. W tej sytuacji uzgodniłem z Sergeyem, by pojechał na Shamadramie „dla siebie”. Zrobił to doskonale.
A co z Clydem? Wydawało się, że też mógł wygrać.
On miał cięższy poprzedni sezon, a w szczególności bardzo niefortunny wyścig o Nagrodę Mokotowską. Kosztował on go dużo pod względem fizycznym i psychicznym. Dlatego nie chciałem jechać nim ofensywnie, a oszczędzić w dystansie. To nie wyszło do końca tak, jak powinno. Ogier został poprowadzony z tyłu, jednak Stefano za bardzo go odciągnął i ograniczył jego szanse na podjęcie walki o wygraną na prostej. Jednak nie ma co rozdzierać szat, bo ostatecznie dwa moje konie zajęły dwie czołowe lokaty, a przede wszystkim pokazały się bardzo dobrze.
Oprócz spokojniejszej taktyki, przetestowaliśmy jeszcze zachowanie Clyde’a w nausznikach. Dzięki nim udało się go wyciszyć… może nawet trochę za bardzo. To wydaje się dobrym znakiem przed ewentualnymi próbami dystansowymi.
Cieszy, że Shamadram pozostał niepokonany. To bardzo utalentowany koń, nie powinien mieć też kłopotów z gonitwami dystansowymi. Z nim mieliśmy nieco większe pole manewru niż w przypadku Clyde’a, bo można go było jeszcze poprowadzić ku Derby tzw. boczną ścieżką, która rozpoczyna się gonitwą o Nagrodę Irandy. Właściciele wybrali jednak dla niego bardziej prestiżowy wyścig o Nagrodę Strzegomia. Teraz będziemy go obserwować, żeby sprawdzić jak zniesie trudy tego biegu.
Jakie dalsze plany wobec dwójki bohaterów?
W tym momencie nie mamy zbytniego wyboru. Najprawdopodobniej oba staną do rywalizacji o tzw. pierwszą koronę, w gonitwie o Nagrodę Rulera.
Wspomniał Pan o świetnej jeździe Sergeya Vasyutova. To dżokej, który ostatnio nie często jeździ u innych trenerów.
Ja z nim współpracowałem przez wiele lat i zawsze były tego dobre efekty. Na stałe jeździ u mnie przecież na Peticie i podobna sytuacja jest w przypadku Shamadrama.
Na koniec chciałem jeszcze poprosić o krótką ocenę występów pozostałych Pańskich koni w dniu otwarcia sezonu.
Biegały jeszcze trzy. W przypadku Quibou nie spodziewałem się niczego wielkiego, bo to jeszcze nie jego czas. Jechała na nim uczennica pod jedną z wyższych wag w polu. Uważam jego występ za udany, był w walce o trzecie miejsce.
Dab Dancer powinien posiadać jeszcze rezerwy. Nie był jeszcze gotowy, by w 100% pokazać swój potencjał. Wypadł nieźle.
Trochę rozczarowała mnie postawa Donnii. To szybka i bystra klacz. Spodziewałem się, że już w pierwszym starcie podejmie walkę. Nie do końca się to udało, jednak po wyścigu Stefano, który dosiada jej także na treningach, był zadowolony. Widzi w niej potencjał, więc w kolejnych startach powinna biegać lepiej.
Reasumując, to był udany dzień. Jeden dublet, trzecie miejsce i dwa czwarte.
Rozmawiał Krzysztof Romaniuk
Na zdjęciu tytułowym ostatnie metry gonitwy o Nagrodę Strzegomia.
Autorem zdjęć jest Łukasz Kowalski