El Arna to ogier należący do grupy właścicieli – Omeshbayev, Orazalin, Umarov, Yeraliyev oraz firmy Volteo Horse Service. Urodził się w Stanach Zjednoczonych gdzie na aukcji odsadków został sprzedany za 4 tysiące dolarów. Rok później na aukcji w Anglii kosztował 52 tysiące gwinei, a po kolejnym roku, już na aukcji Breeze Up we Francji, zapłacono za niego 24 tysiące euro, ale ceny, te z europejskich aukcji, nie powinny dziwić. Ogier ma bardzo dobry rodowód, zadebiutuje w sobotę na Służewcu.
Trenuje go Wiaczesław Szymczuk, który w ramach rubryki „Prosto ze stajni” powiedział o nim: – Na treningach sprawia niezłe wrażenie, ale trudno mi dokładniej ocenić jego poziom. Starcie debiutantów to zawsze spora niewiadoma.
Ojciec
Ojciec to More Than Ready (Southern Halo – Woodman’s Girl po Woodman) urodzony w Stanach Zjednoczonych w 1997 roku. W swojej dwuletniej karierze wygrał siedem gonitw i zarobił ponad milion dolarów. Zaczął od pięciu zwycięstw z rzędu (maiden, 2x Listed, G3, G2) i trzeciego miejsca w G1 (Futurity Stakes – 1600 m). Sezon zakończył znacznie słabszym występem w Champagne Stakes (G1 – 1700 metrów), w którym był piąty, ale do zwycięzcy stracił aż 14 długości.
W wieku trzech lat był czwarty w Kentucky Derby i drugi w Bishop’s Stakes (G1 – 1400 m). Jesienią skrócono mu dystans i wystartował w Breeders Cup Sprint (G1 – 1200 m), gdzie był piąty, jednocześnie drugi z trzylatków. W pierwszym roku kariery stadnej krył za 25 tysięcy dolarów, później cena spadła do 15 tysięcy, a po kolejnych kilku latach odbiła się i wzrosła do 60 tysięcy dolarów. W najlepszym momencie kosztowała 80 tysięcy dolarów, a w ostatnim 2022 roku wynosiła 50 tysięcy. W 2022 roku More Than Ready padł w wieku 25 lat.
Konie po nim biegają od 2004 roku, sześć z nich przekroczyło rating 120 funtów. Zdecydowanie najlepszy był czterokrotny zwycięzca G1 Roy H, który dwukrotnie wygrał Breeders Cup Sprint, jako pięcio i sześciolatek. Uzyskał rating 129 funtów, ale był wałachem, więc nie mógł zostać reproduktorem.
Drugim najlepszym koniem po More Than Ready był Verrazano, który wygrał Memorial Stakes (G1 – 1600 m) w USA, a także Haskel Invitational Stakes (G1 – 1800 m) aż o 10 długości. Do tego nieźle spisał się w jednej z najważniejszych gonitw w Europie – Queen Anne Stakes (G1 – 1600 m), kiedy przegrał tylko o ¾ długości z Toronado.
Super spisywały się też Traffic Guard, który krótko przegrał z New Approachem w Irish Champions Stakes, a także More Joys, która wygrała aż 8 gonitw rangi G1 w Australii. Na miano reproduktora zasłużył też Catholic Bay, zwycięzca dwóch amerykańskich gonitw G1, w tym Belmont Derby.
Matka
Lethal Hunter to już dwudziestoletnia klacz amerykańskiej hodowli, która nie biegała. Przez całą swoją karierę stadną dała tylko czterech zwycięzców, a omawiana klacz była jej dziesiątym źrebakiem. Dwa z tych koni uzyskały jednak status black type, więc nie ma na co narzekać, a w zasadzie konie od takich matek to w Polsce rzadkość.
Pierwszy z najbardziej utalentowanej pary to Huntsville (po Unusual Hit). Ścigał się przez pięć sezonów, na 45 startów wygrywał 3 razy i 8 razy był drugi. Jego największym osiągnięciem było zajęcie trzeciego miejsca w Del Mar Handikap (G2 – 2200 m). Drugi to jego pełny brat The Hunted. Na 19 startów 4 razy był pierwszy i 2 razy drugi. Wygrał Crystal Water Stakes (L – 1600 m) na torze Santa Anita.
El Arna jako roczniak można powiedzieć, że równocześnie był i drogi i tani. Patrząc na to, że jego półsiostra trzy lata wcześniej kosztowała 485 tysięcy dolarów, to zapłacenie za niego 24 tysięcy euro wygląda jak promocja po kilku rabatach, jednak z drugiej strony mamy fakt, że sam El Arna jako odsadek w Stanach Zjednoczonych wzbudził niemal zerowe zainteresowanie i został sprzedany za jedyne 4 tysięcy dolarów.
Ktoś może pomyśleć, że Amerykanie postawili już na jego matce krzyżyk, bo jest wiekowa i mogła wykorzystać już pełnię swojego hodowlanego potencjału, jednak to nie do końca prawda, bo rok młodszy od El Arny ogierek po ogierze Candy Ride jako odsadek został sprzedany niedawno za 125 tysięcy dolarów. Szukając tłumaczenia dla tak dużej różnicy w cenach można powiedzieć, że przez rok w wyglądzie El Arny mogło się sporo zmienić. Na aukcji odsadów mógł być brzydkim kaczątkiem lub mieć jakiś uraz, a rok później wyglądał już jak wyścigowa rakieta, dlatego wtedy zapłacono za niego kilkanaście razy więcej.
Babka
Druga matka El Arny to Lethal Leta, która na torach w Stanach Zjednocznych w latach 1993 – 1997 wygrała 12 wyścigów, zarabiając przy tym ponad 300 tysięcy dolarów, aż 8 z nich było na poziomie Listed.
Dała 9 koni, w tym 5 zwycięzców. W połączeniu z Unusual Heat, z którym z powodzeniem była też łączona jej córka, matka El Arny, Lethal Huinter. Lethal Leta urodziła Lethal Heat, która wygrała 6 wyścigów jako trzylatka w USA, w tym Hollywood Oaks (G2). Była także trzecia Del Mar Oaks (G1). Jako czterolatka nie odnosiła sukcesów, ale biegała na wysokim poziomie. Zajęła drugie miejsce w Lady’s Secret Stakes (G1 – 1700 m) i siódme w Breeders Cup Ladies Classic (G1 – 1800 m).
Wniosek pisany na wodzie
Konie amerykańskiej hodowli na Służewcu są stosunkowo rzadkim widokiem, szczególnie z tak dobrymi papierami. Trenowany przez Wiaczesława Szymczuka ogier może pochwalić się bardzo dobry rodowodem. Oprócz tego, że matka dała już dwa dobre konie na poziomie Listed, to ma nieczęsto obecnie spotykany bliski inbred na Mr Prospectora 4×3. Konie z linii El Arny najlepiej czuły się na dystansach okołomilerskich i on też najprawdopodobniej będzie szybki. Może to następca Umberto Caro… Jak najbardziej może być dobry już w wieku dwóch lat.
Michał Celmer
Na zdjęciu tytułowym El Arna na majowej aukcji Breeze Up Arqany. Fot. Arqana