W czwartek w Hamburgu będzie startował nie tylko polski derbista 2023 Westminster Moon (w gonitwie rangi G3), ale także trzyletnia Pretty Rocket, trenowana teraz przez Macieja Kacprzyka dla rodziny Grzegorowskich. W wieku dwóch lat była niepokonana – trenował ją wówczas Maciej Jodłowski – w trzech startach na Służewcu, wygrywając m.in. Nagrodę Nemana. W wyniku nieszczęśliwego zdarzenia nie udał jej się jedyny w tym roku start w Nagrodzie Strzegomia (była piąta), po której zmieniła trenera. Dziś o godz. 19.50 pobiegnie w Hamburgu na 1200 metrów w Johnny B. Goode’s Heartbeat Race, wyścigu rangi Ausgleich II (C) z pulą nagród 15 tysięcy euro (7500 za zwycięstwo). To spore wyzwanie, bo będzie jedyną trzylatką w starciu z dziewięcioma starszymi końmi. Pojedzie na niej Martin Srnec, który dwa razy wygrywał na Pretty Rocket. Klacz z Polski jest trzecią grą, z kursem około 6,5:1.
Najmocniej liczonym koniem (kurs około 3,5:1) jest sześcioletni wałach Tashbeeh, na którym Thore Hammer-Hansen (wygrał jesienią wyścig w Niemczech na Jenny of Success) pojedzie z wagą 61,5 kg. Pretty Rocket poniesie 56 kg, nominalnie miała 55 kg, ale Martin Srnec nie wyważa się na tyle. Tashbeeh ma niemiecki GAG 77,5 kg, Pretty Rocket za występy w Polsce została wyceniona na 73,5 kg. Najwyżej sklasyfikowany koń w tym wyścigu (GAG 81 kg) Cheval Blanc – został dziś wycofany.
Tashbeeh (Siyouni – Aristotelicienne po Acclamation) na 26 startów wygrał 5 wyścigów i ponad 33 tysiące euro. W tym roku zwyciężał dwukrotnie na dystansie 1200 metrów w Dortmundzie i Kolonii w gonitwach klasy E i D. 4 kwietnia był czwarty w francuskim Chantilly w gonitwie sprzedażowej, a w ostatnim starcie 25 maja w Saint-Cloud zajął dopiero jedenaste miejsce w conditions klasy drugiej.
Drugą grą z kursem około 4:1 jest sześcioletni syn Dabirsima – Taycan, na którym pojedzie znakomity dzokej Adrie de Vries z niską wagą 55 kg. Ma w karierze 20 startów i trzy zwycięstwa, ale w tym roku na razie mu nie szło – był siódmy i ósmy w gonitwach typu Ausgleich III (D). Wśród podliczanych koni z kursami zbliżonymi do Pretty Rocket są także: pięcioletni Schuzenprinz i pięcioletni It’s My Dream, na których pojadą amazonki z korzystnymi wagami.
Pretty Rocket została wylicytowana na początku lipca 2023 roku za 6 tysięcy euro na francuskiej aukcji koni z treningu – Breeze Up. Jej właścicielem jest Jan Karol Grzegorowski. Oprócz Pretty Rocket, na tej aukcji Breeze Up zakupił jeszcze innego dwulatka – Quattro Rocket, który w tym roku wygrał w treningu Jodłowskiego wyścig trzeciej grupy na 1300 m, a następnie został przeniesiony wraz z Pretty Rocket do stajni Kacprzyka. Gregory Pierre Grzegorowski, który wraz z synem zaczął pasjonować się wyścigami konnymi, osiąga wielkie światowe sukcesy w… wyścigach gołębi.
Pretty Rocket (Estidhaar – Pretty Pebble po Cape Cross) w debiucie 16 września jako dwulatka wygrała bardzo spokojnie o 3,5 długości pod Aleksandrem Reznikovem, a następnie na poziomie pierwszej grupy (Nagroda Jaguara) w bezpośrednim pojedynku pokonała pod Srnecem inną czołową klacz, Stage Door. W Nagrodzie Nemana zdeklasowała konkurentów w sposób imponujący, chociaż dość szczęśliwie nie trafiła na szczególnie mocną obsadę (6 długości za nią był drugi Oasis King).
Jako trzylatka Pretty Rocket wyszła do startu tylko raz – na inaugurację sezonu, 20 kwietnia w Nagrodzie Strzegomia. Nieszczęśliwie uderzyła nosem w drzwi maszyny startowej, gdy szybko ruszył z miejsca Streak. Doznała krwotoku, nie mogła wykazać pełni możliwości i zajęła dopiero piąte miejsce, tracąc 12 długości do czwartej Golden Bungle i ponad 18 do zwycięskiego Zen Spirita. Od tamtej pory nie biegała, przeszła do trenera Kacprzyka.
Trener Jodłowski mówił po tamtym wyścigu w rozmowie z Traf News: – Pretty Rocket dostała krwotoku, bo uderzyła się w drzwiczki maszyny startowej. Po wyjściu na prostą myślałem, że na celowniku zamelduje się cała stajnia i Pretty Rocket nagle stanęła. Okazało się, że Martin Srnec zobaczył, że pojawiła się krew i złożył się 300 metrów przed celownikiem. To była mądra decyzja. a klacz i tak była piąta. Mam nadzieję, że to nic poważnego. Nos ma cały, a to najważniejsze. W nocy nic złego się z nią nie działo. Jej akurat do Derby nie zgłosiłem, bo ma rodowód typowo sprinterski.
Ojcem Pretty Rocket jest Estidhaar (Dark Angel – Danetime Out po Danetime). Biegał 10 razy i zarobił ponad 150 tysięcy funtów. Pierwszy raz dobrze pokazał się dwulatkiem, kiedy w imponującym stylu (o 4,5 długości) wygrał Superlative Stakes (G2 – 1400 m). Miesiąc później okazał się najlepszy w kolejnym wyścigu tej rangi – Champagne Stakes, także rozgrywanym na dystansie 1400 m. Jako trzylatek zaliczył bardzo dobry występ (118 rpr) w kwietniowym Greenham Stakes (G3 – 1400 m), o czym świadczy nawiązanie wyrównanej walki ze świetnym Muhaararem (127 rpr), który wtedy pod Dettorim okazał się lepszy od Estidhkaara tylko o szyję. Później Estidhkaar startował w angielskim 2000 Gwinei, gdzie dał plamę – zajął dopiero 14. miejsce. Od tego występu nie mógł wrócić do wysokiej formy i już więcej nie pokazał takich możliwości.
Po zakończeniu przygody wyścigowej w 2016 roku trafił do Tara Stud, gdzie rozpoczął karierę hodowlaną. Kryje klacze za stosunkowo niewielkie pieniądze – zaczął od 5 tysięcy euro, a w 2023 stanówka nim spadła do 3 tysięcy euro. Jego potomstwo biega od 2020 roku, ale jeszcze żaden koń po nim nie uzyskał ratingu powyżej 100 funtów.
Największe sukcesy odnosiła Belcarra. Wygrała gonitwę Karin Baronin von Ullmann – Schwarzgold Rennen (G3 – 1600 m) oraz zajęła trzecie miejsce w niemieckim 1000 Gwinei 2021 (rating 98 funtów). W Polsce po ogierze Estidhkaar nieźle biegał też Sprytny Heniek, wygrał jedną gonitwę jako dwulatek (i jedną jako trzylatek), ale także zajął czwarte miejsce w biegu o Nagrodę Mokotowską, tracąc do najlepszego dwulatka 2022 – Senlisa tylko około półtorej długości. Zwycięstwo odniósł też Belly Boy, nie wygrała Szara Eminencja.
Pretty Rocket to córka Pretty Pebble, urodzonej w 2013 roku, która biegała niewiele, bo tylko cztery razy jako dwulatka w Anglii. Zaczęła od trzech startów w gonitwach maiden na 1200 i 1400 metrów. Najpierw była dwa razy szósta, a później wygrała. Po zwycięstwie pobiegła w Listed na milę, ale kończyła ostatnia niemal 30 długości za zwycięzcą, następnie zakończyła karierę (72 rpr).
Przed Pretty Rocket dała pięć koni i wszystkie z nich wyszły do startu, co już jest pierwszym plusem, a kolejnym fakt, że tylko jeden z nich nie wygrał do tej pory gonitwy. Pierwsza była Represailles (Canford Cliffs). Biegała we Francji, gdzie wygrała z debiutu na 1200 metrów. Później trzy razy ścigała się w gonitwach klasy pierwszej, jeszcze jako dwulatka była czwarta, a później jako trzylatka szósta i dziewiąta, a na koniec kariery zajęła drugie miejsce w handikapie na milę.
Dwa lata później do startu wyszła Dromod Lad (po Helmet), która biegała najwięcej, bo aż 21 razy, z czego wygrała tylko jedną gonitwę (51 rpr). Trzeci, najwyżej oceniony koń od Pretty Pebble, to Party Game (po Twilight Son). Jako dwulatek był krótko drugi w handikapowej gonitwie w Doncaster, po czym zmienił stajnie. Został wysłany do Stanów Zjednoczonych. Był tam szósty w G3 na milę, a później piąty w Listed. Po tych startach miał półtora roku przerwy. W połowie 2022 roku wrócił do ścigania, ale już na niższym poziomie, był trzeci i piąty w gonitwach z warunkami.
Czwarty jej syn to Topofthetrifle (po Galileo Gold), który w odróżnieniu od rodzeństwa zadebiutował jako trzylatek, ale był bardzo słaby (35 rpr), zawsze do czołówki swoich wyścigów tracił sporo, od kilkunastu do kilkudziesięciu długości. Ostatni to Urban Dandy (po Dandy Man). Biegał 11 razy na dystansach od 1000 do 1200 metrów i wygrał dwie gonitwy (66 rpr).
Ojcem matki jest fantastyczny Cape Cross. Pod koniec XX wieku był czołowym europejskim milerem, wygrał Queen Anne Stakes, za co dostał notę 125 funtów, a także Celebration Mile. Obie gonitwy miały wtedy rangę G2. Cape Cross to klasa, świadczą o tym jego wyniki jako reproduktora. Dwóch jego synów w wieku trzech lat ustrzeliło wyjątkowy dublet, zarówno Sea The Stars (138 rpr) jak i Golden Horn (132 rpr) wygrały angielskie Derby oraz Łuk Triumfalny, gromadząc dla swoich właścicieli po ponad 4 miliony funtów.
Oprócz tych dwóch znakomitości Cape Cross dał jeszcze 29 koni ocenionych na ponad 115 funtów, w tym klacz Ouija Board (matkę ogiera Australia), a także Awtaada, Guignola, Century Dreama, cała trójka to reproduktory. Cape Cross padł w wieku 23 lat, w 2017 roku.
Babka Pretty Rocket to Diamond Light (po Fantastic Light) urodzona w 2004 roku. Brała udział w dziewiętnastu wyścigach przez trzy sezony. Pierwsze dwa lata bez zwycięstwa ścigała się w Anglii, a później trafiła do niemieckiej stajni, gdzie wygrała jeden z siedmiu wyścigów (2000 m). Urodziła 11 koni, a aż 9 z nich wygrywały i 3 uzyskały black type, same klacze. Double Diamond (po Muhtahir) była trzecia w Listed dla klaczy we francuskim La Teste De Buch na milę (95 rpr), Lovely Diamond (po Wings Of Eagles) jako trzylatka była druga w Listed w Tuluzie na 2400 metrów, a Diamonds Pour Moi (po Pour Moi) łatwo wygrała Listed w Saint-Cloud na 2500 metrów (103 rpr).
Dała także Dione (po Authorized), która trafiła do rąk Krzysztofa Goździalskiego na aukcji Arqany za 20 tysięcy euro. W treningu Wojciecha Olkowskiego trzy razy wyszła do startu. Z debiutu na 1300 metrów była druga, później wygrała Memoriał Bogdana Ziemiańskiego na 1400 metrów, a następnie była ostatnia, szósta w Nagrodzie Efforty.
Dione po karierze została wysłana przez Goździalskiego do Irlandii do słynnej stadniny Coolmore pod ogiera Gleneagles (krył w 2019 roku po 30 tysięcy euro), z tego połączenia urodziła się Dafne, która w dwóch startach w Polsce była dwa razy druga. Później trafiła do Francji, gdzie w treningu Alicji i Roberta Karkosów zajęła dwa drugie i dwa trzecie miejsca, nadal jest w treningu.
Lista startowa Johnny B. Goode’s Heartbeat Race:
RZ
Na zdjęciu tytułowym Pretty Rocket wygrywa na Służewcu