Po znakomitym występie w Nagrodzie Europejczyka (kat. B) Laas de Faust wyrosła na zdecydowanego lidera rocznika, bijąc konkurentów aż o 7 długości. Czy utrzyma swoją formę? A może Wally i Al Balqa’a miały lekki regres po zaciętym pojedynku w Nagrodzie Borka i teraz pokażą się ze znakomitej strony? Po wygranej w Nagrodzie Piechura do gry wchodzi niepokonany Elevation Al Maury i na pewno stanowi zagrożenie dla czołówki. Najmniejsze szanse wydaje się mieć Power Bolt, ale sukcesy jego półrodzeństwa i to, że jest synem Al Mourtajeza, nie pozwalają go całkowicie skreślić.
W przeszłości wyścig ten był potwierdzeniem wyjątkowych możliwości konia i otwarciem na oścież drzwi do dużych karier. W ostatnich piętnastu latach tylko dwa konie polskiej hodowli wygrały Nagrodę Białki: Arash i Shannon Queen. Raptem trzem udało się wygrać tę nagrodę, a rok później święcić triumf w Nagrodzie Europy G3. Sztuki tej dokonały: Tefkir, Shannon Queen oraz Ocean Al Maury. Który koń zapisze się w historii?
Przyjrzyjmy się poszczególnym koniom startującym na Torze Służewiec w pierwszym w tym sezonie wyścigu kategorii A dla 3-letnich koni czystej krwi arabskiej (25 sierpnia, niedziela godz. 15:00, dystans 2000 m, gonitwa 3).
1. LAAS DE FAUST (FR) – 3-letnia kasztanowata klacz
hodowca: Chantilly Bloodstock Agency
właściciel: Hamed Khadim Butti Alhamid
trener: Maciej Kacprzyk
jeździec: dż. Sanzhar Abaev 56 kg
wymiary: 154-180-18 cm
Rodowód: AF Al Buraq – Chakira d’Etiolles po Akbar
Potomstwo po AF Al Buraqu zadebiutowało w zeszłym roku we Francji i od tej pory do startu wyszło czternaście koni, które mają bardzo dobre statystyki: siedem wygranych wyścigów, a trzy konie zdobyły już status black type. Charakteryzują się mocną i prawidłową budową, a ich szczególnym atutem jest wydajny ruch oraz duża szybkość. Wygląda na to, że reproduktor znakomicie łączy się z córkami wielkich sław francuskiej hodowli, jak z Tidjanim (jego synem Madjanim) oraz Djendelem czy Dormanem.
Chakira d’Etiolles jest córką znakomitego Akbara i wnuczką równie dobrego Kerbelli, więc posiada ciekawy potencjał genetyczny, który w połączeniu z ogierem o czysto pustynnym pochodzeniu daje duże szanse na to, że Laas de Faust nie osiągnęła szczytu swoich możliwości.
Klacz w swoim debiutanckim wyścigu, rozgrywanym na końcówkę, pewnie pokonała stajenną towarzyszkę Legendę du Pouy. Laas de Faust, podobnie jak większość potomstwa AF Al Buraqa i jego pełnego brata AF Albahara, wykazała się imponującą szybkością na ostatnich 500 metrach, co zapewniło jej pewne zwycięstwo. Swoje możliwości potwierdziła w Nagrodzie Borka, gdzie była czwarta i straciła tylko 1,5 długości do walczących o wygraną: ogiera Wally oraz klaczy Al Balqa’a. Gdy ta sama trójka spotkała się po sześciu tygodniach w Nagrodzie Europejczyka, Laas de Faust okazała się koniem innej klasy.
Poprowadziła od startu w bardzo dobrym tempie, jak na stan toru, jaki mieliśmy w dniu Derby dla koni arabskich. Wydawało się, że pozostali rywale mogą wykorzystać ten fakt, ale klacz po wyjściu na prostą nie pozostawiła złudzeń, oddalając się stopniowo od dwójki największych konkurentów. Galopowała z wielką łatwością, a Sanhzar Abaev w samej końcówce pozwolił dobiec klaczy swobodnie do mety, gdzie ostateczna przewaga nad konkurentami wyniosła imponujące 7 długości.
Od tamtego wyścigu forma stajni Macieja Kacprzyka utrzymuje się na równie znakomitym poziomie, a może jest jeszcze wyższa. Statystyka skuteczności (wygranych wyścigów) jest najwyższa w czołówce rankingu trenerów i wynosi równe 30 procent. Sanzhar Abaev, choć ma słabsze wskaźniki, to z dwudziestoma sześcioma wygranymi prowadzi w czempionacie, a dodatkowym atutem jest fakt, iż dosiadał klaczy w trzech poprzednich startach.
Prognoza: Laas de Faust sprostała roli faworyta w swojej pierwszej gonitwie, a potem w trzeciej pokazała, że na tę chwilę jest najlepsza w roczniku. I choć tym razem dochodzi jej dwóch nowych rywali, to i tak ma największe szanse na wygraną.
2. POWER BOLT (FR) – 3-letni kasztanowaty ogier
hodowczyni: K. R. van den Bos
właściciel: R. Płatek
trener: Michał Borkowski
jeździec: pr. dż. Erbol Zamudin Uulu 58 kg
wymiary: 149-174-19 cm
Rodowód: Al Mourtajez – Oleya du Loup po Kerbella
Ojciec Power Bolta, Al Mourtajez, na naszych oczach staje się epokowym reproduktorem, którego potomstwo dominuje w europejskich wyścigach. Dość powiedzieć, że w ciągu ostatniego miesiąca na pięć gonitw G1 rozegranych w Europie, aż cztery padły łupem koni po tym ogierze. Jego najlepszy syn, Al Ghadeer, okazał się absolutnym crackiem wyścigowym na miarę Frankela. Wygrał w sposób niezwykle łatwy siódmą gonitwę rangi G1 i w każdym wypadku dżokej nie użył bata, a w ostatnich wyścigach Christophe Soumillon nawet nie specjalnie wysyłał ogiera, tylko pozwalał mu swobodnie galopować do mety niczym na przejażdżce w kierunku zachodzącego słońca.
Matka, Oleya du Loup, jest córką znakomitego Kerbelli i ma raczej przeciętną karierę wyścigową, choć była w stanie wygrywać gonitwy niższej kategorii. Natomiast urodziła dwójkę zwycięzców G1. Nas szczególnie interesuje Samima po Dahess, która zarobiła ponad 200 tys. euro nagród i wygrała francuski Oaks. Jest jednym z niewielu koni, które pokonały Al Mourtajeza w gonitwie najwyższej rangi – Prix Dragon (G1, 2000 m), wygrywając ją jednocześnie. Ta drobna klacz biegała również w Polsce w Nagrodzie Białki, zajmując drugie miejsce. Jej ojciec jest dziadkiem Power Bolta, więc pula genetyczna oraz niewielkie gabaryty są elementami łączącymi te konie.
W swoim debiucie Power Bolt wyszedł bardzo dynamicznie ze startu z maszyny, po czym się potknął, a jadącemu na nim Bolotowi Kalysbekowi Uulu wypadły nogi ze strzemion. Po chwili dżokej prawie zatrzymał Power Bolta i choć kontynuowali wyścig, to jazda bez strzemion oraz bardzo duża strata zadecydowały o odległym siódmym miejscu. Potem Power Bolt miał ponad dwumiesięczną przerwę spowodowaną delikatnymi problemami rozwojowymi, ale wrócił do wyścigów w dobrym stylu. Ponownie dobrze wystartował i poprowadził wyścig w znakomitym tempie. Stawka koni się rozerwała, a kroku próbowała mu dotrzymywać robiąca stopniowe postępy Astonishing Grace. Gdy Erbol Zamudin Uulu poprosił ogiera o przyspieszenie na wyjściu z zakrętu, ten pokazał, że mimo niewielkich gabarytów ma duże serce do walki i chętnie zmierzał do linii mety, mijając ją jako pierwszy, 3 długości przed główną rywalką. Łatwe zwycięstwo oraz dobry czas wyścigu 1’49,3″ prawdopodobnie zachęciły właściciela do zapisania ogiera awansem do Nagrody Białki.
W siodle ponownie młody i utalentowany Erbol Zamudin Uulu, którego jakość jazdy w tym roku znacząco poszła do góry i choć obecnie jest na piątej pozycji w rankingu jeździeckim, to na pewno nie stracił nic ze swoich atutów. Choć konie Michała Borkowskiego w ciągu ostatniego półtora miesiąca wygrały trzy wyścigi, to ten ostatni sukces trener zawdzięcza właśnie Power Boltowi.
Prognoza: Wydaje się, że największą niewiadomą jest, jak Power Bolt się zregenerował po dwutygodniowej przerwie od ostatniego biegu. Nie znamy jego możliwości, ponieważ dopiero pierwszy raz pobiegnie z najlepszymi, ale mimo wszystko powinien być w rozgrywce o najwyższe miejsca.
3. ELEVATION AL MAURY (FR) – 3-letni gniady ogier
hodowczyni: R. L. Koch
właściciel: J.K. Grzegorowski
trener: Maciej Kacprzyk
jeździec: dż. Martin Srnec 58 kg
wymiary: 156-175-20,5 cm
Rodowód: Dormane – Eclipse Al Maury po Munjiz
Elevation Al Maury został wyhodowany w jednym z najlepszych stad na świecie. Jako jedyny w stawce ma klasyczny francuski rodowód, a jego ojciec Dormane kontynuował rewolucję w wyścigach rozpoczętą przez Manganate 47 lat temu. Ogier ten daje konie ramowe i silne, które progresują w kolejnych startach.
Eclipse Al Maury, córka znakomitego reproduktora Munjiza, podobnie jak wiele znakomitych koni z Francji, pochodzi z rodu, którego założycielką była Nevada II. Poprzez swojego ojca niesie również geny znakomitego Kesberoya i niezwykłej amerykańskiej klaczy Unchained Melody, która wygrała 37 wyścigów w 38 startach i do dzisiaj dzierży rekordy toru w ZEA.
Zadebiutował w wyścigu 15 czerwca, który poprowadziła bardziej doświadczona Legenda de Pouy. Była to szybka i niezwykle równa gonitwa na 1600 m, gdzie pierwsze 500 m zostało pokonane w 32,6 sekundy. Mimo to, debiutujący Elevation Al Maury nie tylko zdołał się utrzymać, ale oddał dobry finisz i lekko zmęczoną towarzyszkę stajenną pokonał o 1,25 długości. W również szybkiej końcówce (34,4 s). Przed startem gonitwy o Nagrodę Piechura wydawało się, że Lila des Vialettes i Al Mamounia, posiadające dużo szybkości, mogą być lepsze. Jednak podczas wyścigu tor był elastyczny, padał deszcz i wiał bardzo silny wiatr. W tych warunkach ogier nie dał szans swoim rywalkom. Poprowadził wyścig od startu, w dystansie było widać jego przewagę pod względem fizycznym nad drobniejszymi klaczami, a na końcowej prostej miał wystarczająco dużo siły, aby minąć celownik jako pierwszy. Trzeba przyznać, że ogier po tej gonitwie pozostawił po sobie bardzo pozytywne wrażenie.
To drugi koń Macieja Kacprzyka w tej stawce, ale pobiegnie z mniejszymi szansami niż Laas de Faust. Dyspozycja stajni jest dobrze znana, a Dzień Arabski jest okazją, aby konie zapisały kilka wygranych i dobrych miejsc przy nazwisku trenera. Martin Smec, mający na koncie dziewięć zwycięstw, dosiądzie ogiera po raz trzeci, a jest to wynikiem nie tylko dobrej jazdy, ale również stałej współpracy tego dżokeja ze stajnią Greg Rockets.
Prognoza: Konkurenci w rozgrywanej tego samego dnia Nagrodzie Europejczyka pobiegli wyraźnie szybciej, więc Elevation Al Maury musiałby dokonać kolejnego mocnego postępu, aby móc zagrozić konkurentom. Nie jest to wykluczone, ale wydaje się, że ogier pobiegnie z czwartymi szansami w tym wyścigu.
4. WALLY – wycofany
5. Al BALQA’A (FR) – wycofana
Przewidywana kolejność: Laas de Faust (1) – Elevation Al Maury (3) – Power Bolt (4)
Michał Kurach
Na zdjęciu tytułowym Laas de Faust i Sanzhar Abaev po wygranej w Nagrodzie Europejczyka