More

    Memoriał Stanisława Sałagaja – konie liczone do wygrania Derby dla koni arabskich porównają się z czołowymi 4-latkami zagranicznej hodowli (analiza)

    Niedzielna gonitwa I grupy jest pierwszym porównaniem młodych koni po zimie. Zobaczymy czy rzeczywiście Fragnar zasługuje na miano lidera rocznika koni wpisanych do polskiej księgo stadnej oraz czy któryś z koni zagranicznej hodowli rozwinął się na tyle, aby zagrozić Lindhals Anakinowi.

    1. MUSSAKA – 4-letnia kasztanowata klacz
    hodowca: M. Żarski
    właściciele: K. Urbańczyk i A. Wolanowski
    trenerka: Kamila Urbańczyk
    jeździec: k. dż. (-1) Karolina Kamińska 49,5 kg

    Mussaka

    Rodowód: Haddag Al Khalediah – Muza po Amarant

    Ojciec jest wnukiem sławy światowych wyścigów ogiera Tiwaiq i pochodzi ze znakomitej rodziny żeńskiej idącej od klaczy Cherifa. Ogier został użyty za granicą, a jego syn Foo de Pine (IT) w 2023 roku wygrał trzy rzędowe gonitwy i niektórzy przewidywali mu wielką karierę, bo poza dobrymi wynikami na uwagę zasługiwał fakt, iż jego matka jest pełną siostrą Generala i Al Dahmy. Wystartował jeszcze dwa razy, ale po ostatnim występie 26 stycznia tego roku, kiedy to był piąty w Gulf Cup Arabian Horses (1400 m) w Arabii Saudyjskiej stało się jasne, że wyścigi na wyższym poziomie to za wysokie progi dla niego.

    W 2018 roku biegał w Polsce po nim pierwszy rocznik, ale mimo zachęcających wyników uwagę zwraca fakt, że oba konie zakończyły swoją karierę przedwcześnie przez kontuzję, podobnie jak ojciec. Najlepszy jak do tej pory syn – Ben Mark wyraźnie nie dał rady w Nagrodzie Cometa koniom zagranicznej hodowli, ale też równie polskim synom ogiera Mared Al Sahra.

    Matka Mussaki nie wygrała wyścigu, ale pięć razy była na płatnych miejscach. W jej żyłach płynie krew rzetelnego Amaranta i dobrego reproduktora Akbarsa (ojciec derbisty Pirata oraz wicederbisty Mufida).

    Kariera: Ma za sobą sześć startów i jedną wygraną, kiedy to pokonała przeszłą już nadzieję Janowa na sukcesy – Szeherezadę. Ma pewien potencjał, który pokazała w gonitwach I grupy, ale dwa razy przegrała wyraźnie z Eyd’ą Alfash, która również pobiegnie w Memoriale Sałagaja.

    Preferowany stan bieżni i dystans: Wyniki wskazują, że tor lekko elastyczny oraz dystanse powyżej 2000 m pozwoliły uwydatnić największe atuty Ben Marka, więc sytuacja może być podobna w przypadku Mussaki.

    Trener, jeździec i waga: Trenerka zna dobrze konie po Haddagu Al Khalediah ponieważ ma łącznie troje potomstwa tego ogiera w stajni, w tym wicederbistę Ben Marka. Kamila Urbańczyk zdecydowanie umie poprowadzić karierę koni czteroletnich w sposób znakomity i w taką drogą, aby jej podopieczni byli w najwyższej formie na kluczowe biegi. Dosiad Karoliny Kamińskiej oraz warunki tego handicapu bardzo jej sprzyjają i poniesie najniższą wagę w polu.

    Prognoza: Najsłabsza w stawce w zeszłym roku, ale waga oraz wysoce prawdopodobne postępy przez zimę powodują, że nie musi być ostatnia. 

    2. MAXIMUS – 4-letni ciemnogniady ogier
    hodowca: M. Żarski
    właściciel: A. Urbanowski
    trener Andrzej Urbanowski
    jeździec: dż. Stefano Mura 56,5 kg

    Maximus

    Rodowód: Haddag Al Khalediah – Meisa po Akim De Ducor

    Ojciec opisany powyżej. Matka Meisa jest połączeniem klasycznej idei hodowli polskiego araba w typie kuhailana ze znakomitym synem Akbara – Akim De Ducor (ojciec fenomenalnego w wieku trzech lat Arasha – sześć rzędowych zwycięstw). Wygrała dwa wyścigi w wieku trzech lat. Ciekawe połączenie krwi, które dało rzetelnego konia.

    Kariera: W Nagrodzie Piechura gr. I – Wathba Stallions Cup walczył o zwycięstwo i choć ostatecznie zajął trzecie miejsce, 2½ długości za bardzo dobrą Sarieeh Alfalah (pobiegnie w tym biegu), to wyraźnie pokonał rzetelną Al Thakhirę. Najlepszy występ Maximus zanotował w Nagrodzie Emaela gr. I – Wathba Stallions Cup dla koni polskiej hodowli, wygrywając ją w dobrym czasie i stylu, choć po walce. Później przyszła długa przerwa i słabszy występ w Nagrodzie Baska. Jego atutem jest tegoroczne przetarcie w Nagrodzie Skowronka. Zajął tam szóste miejsce i stracił 2½ długości do Winameera de Thouars (jego również zobaczymy w tym biegu).

    Preferowany stan bieżni i dystans: Gorsze wynik na elastycznej bieżni i bardzo dobry czas w wygranym wyścigu I gr. sugerują, że ogier może preferować raczej lżejsze warunki. Wydaje się, że jego górna granica możliwości kończy się na 2000 m.

    Trener, jeździec i waga: Konia będzie dosiadał po raz kolejny dż. Stefano Mura, a Maximus będzie niósł najniższą wagę pośród ogierów, co powinno mu sprzyjać ze względu na nieduże gabaryty. Maximus jest trenowany przez swojego właściciela, który już w drugim starcie swojego podopiecznego zanotował wygraną. Jak mówi, sam dba o wszystko w stajni, jeździ na swoich koniach i mimo, że trening traktuje jako hobby, to konie są przygotowane rzetelnie do wyścigów.

    Prognoza: Trochę trudny do oceny, ale niższe płatne miejsca są w jego zasięgu

    3. EYD’A ALFASH – 4-letnia gniada klacz
    hodowczyni: M. Nieznańska
    właścicielka: M. Nieznańska
    trener: Adam Wyrzyk
    jeździec: k. dż. (-1) Temur Kumarbek Uulu 53 kg

    Rodowód: Ontario HF – Emirah po Nougatin

    Ojciec zapisał się złotymi zgłoskami w historii polskich wyścigów koni arabskich. Wnuk Wikinga, Sasanki, Peptona oraz Orlicy (córka Orli po Pietuszok), wyhodowany w USA przywrócił na chwilę blask marce Pure Polish w ojczystym kraju. Przekazuje szybkość (Addis – były rekordzista na 1400 m) jak i wytrzymałość, bo pośród jego potomstwa mamy derbistę Waresa (aktualny rekord na 3000 m) oraz oaksistkę Wielką Damirę. Ta ostatnia udowodniła jak cenne są geny Ontario HF, dając wybitnego Wielkiego Dakrisa. Matka Emirah jest córką równie zasłużonego Nougatina. Ma na koncie dwie wygrane i trzecie miejsce w Oaks. Pełna siostra Eyd’y Alfash biegała rok wcześniej i zanotowała trzy drugie miejsca.

    Kariera: Eyd’a Alfash biegała siedem razy i miała jeden słaby występ, cztery płatne miejsca i dwa razy wygrała, bijąc Mussakę w sposób zdecydowany. Wypadła również znakomicie w Nagrodzie Emaela gr. I, gdzie w szybkim wyścigu straciła do Maximusa 1¼ długości i zajęła drugie miejsce.

    Preferowany stan bieżni i dystans: Dwie wygrane na 2000 m pokazują, że dystans tej gonitwy jest optymalny.

    Trener, jeździec i waga: Stajnia trenera Adama Wyrzyka od początku sezonu jest w dobrej formie, a konie arabskie prezentują się wybornie. Temur Kumarbek Uulu przed kontuzją pracował w stajni Rosłońce i dosiadał klaczy dwa razy, w tym podczas jej pierwszego zwycięstwa, więc zna klacz. Druga najniższa niesiona przez klacz powinna sprzyjać w walce z mocniejszymi ogierami. 

    Prognoza: Obiecująca klacz, szczególnie w kontekście Oaks, ale czeka ją trudne zadanie w starciu z zagranicznymi końmi i polskimi ogierami.

    4. SARIEEH ALFALAH (FR) – 4-letnia gniada klacz
    hodowca: Mohamed Obaid Humaid Al Khayyal
    właściciel: Mohamed Obaid Humaid Al Khayyal
    trenerka: Claudia Pawlak
    jeździec: dż. Konrad Mazur 58 kg

    Sarieeh Alfalah

    Rodowód: AF Albahar – Shaqraa po Al Saoudi

    AF Albahar to syn Amera i jest jednym z czołowych reproduktorów na świecie. Dużo koni po nim nie wyszła do startu, ale tym, które biegają, przekazuje przede wszystkim bardzo dużo szybkości. Najlepszym jego potomkiem jest Ch’ezza, którego wygrał dwie gonitwy G1, a co ciekawe w Polsce topowym koniem po jest jego w ¾ brat – Zenhaf. Shaqraa jest po Al Saoudim, pełnym bracie Arwy – matce Al Mourtajeza. Nie biegała, a jej syn po Al Mamun Monlau biegał dwa razy, zajmując płatne miejsca.

    Kariera: Klacz od początku biega znakomicie i ma dwa zwycięstwa oraz dwa drugie miejsca na cztery starty. W gonitwach pozagrupowych musiała uznać wyższość genialnego Lindahlsa Anakina i Meydana P Kossacka, ale do tego drugiego w Nagrodzie Amuratha straciła niecałe dwie długości. Najbardziej zaimponowała w debiucie, kiedy pełne 1000 m przebiegła w 1’05,7″

    Preferowany stan bieżni i dystans: Konie z wyjątkiem Zenhafa i Ch’ezzy biegają najlepiej do 2000 m, a błyszczą na jedną milę.

    Trener, jeździec i waga: Claudia Pawlak już na początku swojej kariery udowodniła swój talent w przygotowywaniu koni arabskich. Lider rocznika Lindahls Anakin pokazał się ze znakomitej strony, więc i klacz będąca wcześniej pod opieką Cornelii Fraisl, ma szanse wejść dobrze w sezon. Sarieeh Alfalah poniesie tylko 0,5 kg mniej niż jej dwaj najwięksi konkurenci, co działa na jej niekorzyść. Dużym atutem jest dosiad doświadczonego dżokeja Konrada Mazura, który na co dzień pracuje w tej stajni i doskonale zna konia. Ich zgrany duet z pewnością będzie walczył do końca.

    Prognoza: Charakter i poziom wygranych wyścigów mogą sugerować, że ma tu bardzo duże szanse na wygraną i z dużym prawdopodobieństwem będzie w rozgrywce. W najgorszym wypadku powinna być trzecia.

    5. WINAMEER DE THOUARS (FR) – 4-letni gniady ogier
    hodowca: Haras de Thouars
    właściciel: E Vita Stud
    trener Maciej Kacprzyk
    jeździec: dż. Martin Srnec 57,5 kg

    Rodowód: Ameretto – Djumeira po Djoumis de Leyre 

    Ojca stałym bywalcom wyścigowym raczej przedstawiać nie trzeba, ale dla porządku wspomnę, że ten syn epokowego Amera dokonał rzeczy niebywałej i wygrał cztery razy z rzędu Nagrodę Europy w latach 2012-2015 i dołożył do tego wygraną w Nagrodzie Ofira (kat. A). Ameretto został użyty szeroko na całym świecie, ale nie błysnął jakoś specjalnie. Matka nie biegała i dała z najlepszymi ogierami świata siedmioro potomstwa, które łącznie wystartowało w jednym wyścigu we Francji, więc nie możemy określić tego jako udanej kariery hodowlanej. Warto jednak wspomnieć o babce ogiera – Pelli de La Coste, która jest również babką Nashwana Al Khalediah, wielokrotnego zwycięzcy gonitw G1 i cenionego reproduktora. Chociaż przodkowie nie należą do grona wyścigowych gwiazd, w jego rodowodzie można dostrzec pewien potencjał.

    Kariera: Bardzo równa i progresująca forma w zeszłym roku zaowocowała rzetelna karierą, bo na sześć startów mamy pięć płatnych miejsc (w tym aż trzy razy miejsce drugie) oraz na koniec sezonu ogier wygrał swój wyścig, ale stawka był mało wymagająca. Jego występ i piąte miejsce w tegorocznej Nagrodzie Skowronka trzeba uznać za przyzwoity.

    Preferowany stan bieżni i dystans: 2000 m nie jest problemem, ale ponieważ brakuje mu przerzutki, to na jego niekorzyść działa stan toru sprzyjający szybkim biegom.

    Trener, jeździec i waga: Stajnia trenera Macieja Kacprzyka, nie weszła w sezon w najwyższej formie, a faworyci w swoich gonitwach wyraźnie zawiedli. Ogiery poniosą podobną wagę, ale Winameer de Thouars będzie miał o kilogram mniejsze obciążenie. W siodle ma doświadczonego Martina Srneca, który ma na koncie dwie wygrane i słabszy występ na Ocean Al Maury.

    Prognoza: Kolejny kandydat do walki o płatne miejsca.

    6. FRAGNAR – 4-letni kasztanowaty ogier
    hodowczyni: M. Stelmaszczyk
    właścicielka: M. Stelmaszczyk
    trener Adam Wyrzyk
    jeździec: k. dż. Kumushbek Dogdurbeka Uulu 58,5 kg

    Rodowód: Al Mamun Monlau – Fioretta po Saracen 

    Ogier jest jednym z trzech najlepszych synów Munjiza i zwycięzcą Dubai Kahayla Classic G1. Jest reproduktorem od niedawna, ale ma bardzo pozytywny bilans, jednak jego potomstwu brakuje błysku potrzebnego do stania się gwiazdami. Dokładnie takim koniem w Polsce był również jego syn – Apollo Del Sol. Matka miała bardzo przeciętną karierę wyścigową, ale jest ze znakomitej linii Forty i dała już ciekawego konia po Aim Southie – Fidema.

    Kariera: Bardzo równa, progresująca forma zaowocowała bardzo dobrym sezonem i tytułem lidera rocznika derbowego. Łatwa wygrana w Nagrodzie Batyskafa i drugie miejsce za Bad Guyem Pompadourem w Nagrodzie Baska dały obraz prawdziwego potencjału ogiera. 

    Preferowany stan bieżni i dystans: Wydaje się, że szczególnie mu sprzyjają cięższe warunki na torze oraz wyraźnie zyskuje na wydłużaniu dystansu. 

    Trener, jeździec i waga: O formie stajni pisałem już wyżej. W siodle stajenny dżokej Kumushbek Dogdurbek Uulu, który już poznał konia, więc ma szansę wykorzystać idealnie jego możliwości. Ogier poniesie podobną wagę jak konkurenci.

    Prognoza: Gdyby tor był cięższy, byłby głównym kandydatem do wygranej, ale i tak ma szanse być w rozgrywce oraz nawet wygrać.

    7. AISHA AL SHAHANIA (FR) – 4-letnia kasztanowata klacz
    hodowca: Al Shahania Stud
    właściciel: Haifi Ali Alhaifi
    trenerka: Andrzej Laskowski
    jeździec: dż. Dastan Sabatbekov 56 kg

    Aisha Al Shahania

    Rodowód: Assy – Eyana po Madjani

    Ojciec jest synem Amera i klaczy Margouia po Tidjani, która dała jeszcze znakomitą klacz Mon’nię. Assy i pełna siostra wygrały Amir Sword G1 2400 m, tak samo jak blisko z nimi spokrewnione Ebraz i Mared Al Sahra. Z polskimi klaczami Assy nie sprawdził się tak dobrze jak Mared Al Sahra, ale dał absolutnie genialnego Han Rastabana oraz francuskiego derbistę – Samllę. Matka biegała słabo i jest córką Madjaniego, który nie sprostał roli następcy swojego ojca – Tidjaniego. Matka to pełna siostra Dormane’a oraz matki Assy’ego, więc klacz jest silnie inbredowana. Ma w sobie bardzo duży potencjał genetyczny.

    Kariera: Klacz pod koniec sezonu wdarła się przebojem do świadomości kibiców dwoma występami tydzień pod tygodniu oraz miejscami: najpierw drugim, a potem pierwszym. Szczególnie mógł się podobać występ w Nagrodzie Koheilana I, kiedy wygrała łatwo, a w pokonanym polu zostawiła ciekawe rodowodowo konie, w tym pełnego brata Darego Al Khalediah – Azzama Al Khalediah. Miesiąc później była jedną z faworytek w Nagrodzie Baska, ale zawiodła i była dopiero piąta, daleko za zwycięzcą. Mogła być lekko zmęczona ostrym wejściem w sezon.

    Preferowany stan bieżni i dystans: Błyszczy szczególnie na szybkich torach i wyraźnie straciła swoje atuty na torze mocno elastycznym.

    Trener, jeździec i waga: Trener Andrzej Laskowski ma fantastyczne doświadczenia z Han Rastabanem, a teraz ma szansę wejść dobrze w sezon jako opiekun innego konia po tym samym reproduktorze. Trener nie ma dużo koni, ale już dwa razy wygrał Derby arabskie oraz Oaks, więc wie, jak pracować z końmi tej rasy. W siodle fantastyczny jeździec – Dastan Sabadbekov, który ma ambicje znów zostać czempionem. Mimo dosiadu dżokeja klacz poniesie (po uwzględnieniu ulgi dla klaczy – 2 kg) wagę zbliżoną do ogierów, więc szanse są wyrównane

    Prognoza: Jeśli odpoczęła zarówno fizycznie jak i psychicznie, będzie walczyć o wygraną. 

    8. BAD GUY POMPOADOUR (FR) – 4-letni kasztanowaty ogier
    hodowca:
    Institut Francais du Cheval et de L’Equitation
    właściciel:
    E Vita Stud
    trener
    Maciej Kacprzyk
    jeździec: st. u. (-3) Erbol Zamudin Uulu 58,5
    kg

    Rodowód: No Risk Al Maury – Berenice Royale po Dormane

    Ojciec pochodzi z najlepszej linii wyścigowej na świecie – Nevadour. Koń ten jest ewenementem, ponieważ ma bardzo blisko geny epokowych koni francuskich, jak Saint Laurent urodzony w 1948 roku. Jego pełna siostra Nacree Al Maury biegała bardzo dobrze i co ważniejsze dała z Generalem wspaniałą klacz Lady Princess oraz z Amerem Mister Ginoux. No Risk Al Maury daje konie szybkie i preferujące krótsze dystanse.

    Matka jest córką Dormane’a i pochodzi z jednej z dwóch najlepszych linii z Pompadour. Dahor de Brugere, Amyr Du Soleil czy ostatnio Sahab, to zwycięzcy gonitw G1 z ostatnich lat z tej rodziny. Sama Berenice Royale nie biegała i nie błysnęła jako matka. Na siedem sztuk potomstwa, troje wyszło do startu, a dwoje zajęło płatne miejsca. Najlepszy okazał się syn Munjiza (po Kesberoy), więc koń o podobnych genach jak Bad Guy Pompadour.

    Kariera: Od początku zeszłego sezonu był w czołówce rocznika i ma za sobą pięć biegów oraz największe doświadczenie w dystansie, ponieważ biegał na 2000 i 2200 m. Na szybkim torze w Nagrodzie Białki uległ Sarieeh Alfalah prawie dwie długości, ale teraz różnica w wadze będzie o 1,5 kg mniejsza na korzyść ogiera. W Nagrodzie Baska łatwo ograł Fragnara o 2½ długości, a reszta konkurencji była daleko z tyłu. Był to duży popis siły, ale wiosenne warunki ścigania są inne, więc bardzo ciekawy jestem układu sił oraz formy tych jeszcze cały czas rozwijających się koni.

    Preferowany stan bieżni i dystans: 2000 m nie jest problemem, ale ponieważ brakuje mu przerzutki to na jego niekorzyść działa stan toru, sprzyjający szybkim biegom.

    Trener, jeździec i waga: O formie stajni trenera Macieja Kacprzyka pisałem przy omawianiu Winameera de Thouars. Ogier ma najwyższy handicap, ale dzięki dosiadowi zdolnego starszego ucznia Erbola Zamudina Uulu, poniesie zbliżoną wagę jak konkurencja. Mimo małego doświadczenia ten młody jeździec wykazał się talentem oraz ma na koncie już dwie wygrane w tym sezonie. 

    Prognoza: Czwarty kandydat do walki o wygraną. Silny ogier, ale wydaje się, że dwie klacze na lekkich bieżniach mają więcej szybkości.

    Przewidywana kolejność: Sarieeh Alfalah (4) Aisha Al Shahania (7) – Bad Guy Pompadour (8) – Fragnar (5)

    Michał Kurach

    Na zdjęciu tytułowym Aisha Al Shahania

    Udostępnij

    Powiązane artykuły

    Zbliżające się wydarzenia

    Najnowsze artykuły